Η ανθρώπινη ζωή, μετά από χιλιάδες χρόνια εξέλιξης πολιτισμού και φύσης, στο κυρίαρχο σύστημα αξιών, επιβεβλημένο με βάρβαρες μεθόδους (δουλεία - αποικιοκρατία - δικτατορίες - συνωμοσίες - πραξικοπήματα - ανήλεη προπαγάνδα - δύο παγκόσμιους πολέμους κι έναν ψυχρό...) είναι η χαμηλότερη αξία. Αναλώσιμη. Υποτιμολογημένη. Υπερκοστολογημένη, όπως στην περίπτωση του «τραγουδιστή» Τζάκσον που χρειάζεται (;) λέει 10 εκατομμύρια ευρώ το μήνα για να ζήσει (!) Η ανθρώπινη ζωή, παραμένει δυστυχώς, αντί υπεράνω κάθε διαπραγμάτευσης αξία, ένα ταξικό πολιτικό - οικονομικό μέγεθος Χ στην εξίσωση που κατασκευάζουν οι προσωρινά κυρίαρχες ταξικές δυνάμεις της μαύρης καπιταλιστικής αντίδρασης.
Ο ανυποψίαστος, αλλά όχι ταξικά αθώος πολίτης που συνήθως πέφτει νεκρός όπου Γης από τρομοκρατικές επιθέσεις, είναι θύμα διασταυρούμενων πυρών. Από τη μια το... κράτος - τρόμος του κι από την άλλη ο τρόμος - κράτος του. Οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος με το οποίο κορόνα - γράμματα μηδενίζεται η ζωή του στο μύλο των συμφερόντων.
Οσο η ειρήνη θα εκλαμβάνεται, πλασάρεται και διδάσκεται εμβριθώς στην οικονομία της αγοράς, ως ταξικό προνόμιο αδιατάρακτης καταναλωτικής καθημερινότητας, ως ατομική αξία και δικαίωμα ανόδου στα ταξικά σκαλιά, χωρίς υπολογισμό της ζωής των άλλων, τόσο ο πόλεμος, γενικευμένος, τρομακτικός και τρομοκρατικός θα συνεχίζεται ίδιος κι απαράλλακτος, παρά την ονοματολογία που τον βαφτίζει βολικά για τους πρωταγωνιστές. Ιερός. Ασύμμετρος. Βρόμικος. Κατά του πολιτισμού ή της... αθωότητας.
Η επαναστατική πολιτική σήμερα δεν μπορεί, κατά τη γνώμη μου, παρά να ξεκινάει από την άρνηση της αθωότητας των θυμάτων, ώστε να μπορούμε όλοι πριν γίνουμε θύματα να αναγνωρίσουμε τους θύτες μας και να επιτεθούμε στην ισχύ τους.