που κομματιάζει το παιδί σ' όμοια πουλιά,
και το πουλί, ύστερα, σε μικρούτσικα αυγά.
η οργή του φτωχού
έχει ένα λάδι ενάντια σε δυο ξίδια.
Η οργή που κομματιάζει το δέντρο σε φύλλα,
το φύλλο σ' ανόμοια κουμπιά
και το κουμπί σε τηλεσκοπικές ραβδώσεις.
η οργή του φτωχού
έχει δυο ποτάμια ενάντια σε πολλές θάλασσες.
Η οργή που κομματιάζει το καλό σε αμφιβολίες,
την αμφιβολία σε τρία πανόμοια τόξα
και το τόξο, σε απρόβλεπτα μνήματα.
η οργή του φτωχού
έχει ένα ατσάλι ενάντια σε δυο στιλέτα.
Η οργή που κομματιάζει την ψυχή σε σώματα,
το σώμα σ' ανόμοια όργανα
και τ' όργανο σε όγδοες σκέψεις.
η οργή του φτωχού
έχει μια εστιακή φωτιά ενάντια σε δύο κρατήρες.
Καίσαρ Βαλιέχο - 27 Οκτώβρη 1937
(μετάφραση Ρήγας Καππάτος,
έκδοση οδεβ 1979)
Στις μάχες, αυτό που αγαπώ περισσότερο στους κομμουνιστές είναι η συλλογική ανάγκη για ποίηση και τραγούδι, το υψωμένο κεφάλι με το φωτισμένο κούτελο, το βάδισμα στον πραγματικό πολιτισμό της μάχης. Γιατί χωρίς πολιτισμό, χωρίς δίκιο κι ο πόλεμος άχρηστος είναι.
Ο σημερινός κομμουνιστής κι οι φυσικοί του σύμμαχοι, με την ύπαρξη και το δυνάμωμα του ΚΚΕ δικαιώνουν τον Αριστοτέλη. Ο άνθρωπος είναι ζώο πολιτικόν. Επομένως έλλογο. Δεν είναι πολιτικό κτήνος, όπως τον θέλει η «νέα τάξη πραγμάτων».
...«λάδι ενάντια σε δυο ξίδια»
του δικομματισμού.