Το σώμα στις μέρες μας είναι χρηματιστηριακή αξία. Κυμαινόμενο επιτόκιο στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Εχει συνειδητά αποϊεροποιηθεί, έπαψε δηλαδή να είναι «οίκος θεού» (μια ιδέα που ενίσχυσε σε προηγούμενους αιώνες τη νομική βάση υπεράσπισής του) σε όλες τις σύγχρονες κυρίαρχες θρησκείες. Το σώμα του ανθρώπου είναι διαπραγματεύσιμο, αναλώσιμο, res - αντικείμενο που υπόκειται σε ιδιοκτησιακό καθεστώς, πειράματα, βασανιστήρια. Είναι αποκομμένο από την αξία ζωή. Την τιμή του την καθορίζει ο κοινωνικός χωρόχρονος και το εκκρεμές της εξουσίας που κινείται από το μηδέν, την απόλυτη απαξίωση, ως τη μέγιστη κεφαλαιοποίησή του άμα συναινετικά μετατρέπεται σε μηχανή παραγωγής χρήματος.

Ο καθόλου μεταφυσικός αυτός όρος, σύντροφοι, άλλαξε το πολιτικό-νομικό ισοζύγιο της αξίας των σωμάτων, νομοθέτησε, αν θέλετε, το δικαίωμα της ζωής απέναντι στην εξουσία, είναι το πρώτο βήμα στην Ευρώπη (δε θα πάμε εδώ πίσω σε αρχαίους χρόνους σύλληψης τέτοιων εννοιών ενδεχομένως αρτιότερων λόγω ...ευρωεκλογών) για τη θεμελίωση του ανθρώπινου δικαιώματος. Βούληση, ελευθερία έκφρασης, δικαίωμα επιλογής, αυτοδιάθεση, ψήφος κλπ. δε νοούνται παρά για ζωντανούς και σώματα που κατά το Η.C. δεν μπορούν να συλλαμβάνονται, κρατούνται χωρίς βάσιμη αιτία, ένταλμα, χρόνο και βεβαίως συνθήκες που δεν εξευτελίζουν, κακοποιούν και εν τέλει φθείρουν το σώμα.

Από την εμφάνιση του H.C. ήρθαν και οι αναστολές και οι ακυρώσεις του. Οι παραλλαγές. Ομως, καθώς βλέπω πώς αξιολογούνται και πετιούνται στα μούτρα των τηλεθεατών-σκυλιών τα σώματα των ανθρώπων όπου Γης και ελεύθερης αγοράς, με δυστυχώς έσχατη γραμμή άμυνας το τηλεκοντρόλ, τα κλειστά μάτια και όχι την εξέγερση των ίδιων των σωμάτων μας, θυμάμαι κάτι εξαιρετικά χρήσιμο για όσους θέλουν επιχειρήματα για ν' αντισταθούν και σε προσωπικό επίπεδο και καθημερινά.

Σ' αυτό το αμερικανοΝΑΤΟικό νεάτερνταλ και την ευρωπαϊκή υποκρισία της περιστασιακής ανατριχίλας, ας ζητήσουμε και προσωπικώς τα ρέστα στις 13 του Ιούνη, μέρα που οι ευρωκάλπες θα ανοίγουν ως στόματα συναινετικής φρίκης και θα μας ζητάνε την υπογραφή μας για να εκδώσουν εντάλματα ιδιοκτησίας πάνω στη ζωή και το θάνατο ακόμα και των αγέννητων στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ, στην Κούβα, στη Νιγηρία κι όπου το Habeas Corpus εμφανίζεται ως επιβεβλημένος πολιτισμός μιας Δύσης που έκλεισε το παρελθόν και το μέλλον της στη βιντεοσκοπημένη εκφύλισή της.

Ψηφίζοντας ΚΚΕ στις ευρωεκλογές του 2004 δε γίνεται κανείς υποχρεωτικώς κομμουνιστής. Παραμένει όμως τουλάχιστον σκεπτόμενο σώμα. Διατηρεί το Habeas Corpus του ως αληθινός Ευρωπαίος.