Κυριακή 4 Σεπτέμβρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΔΕΘ 2005 - ΠΑΜΕ

Πατριδογνωμόνιο
Οι Κατρίνες και οι Σπάρτακοι

Κι ήρθε η αποκάλυψη: πως δεν είναι δυνατόν να είσαι σύγχρονος Αμερικανός, μαύρος, φτωχός, απελπισμένος και κυνηγημένος από τον τυφώνα και να τραγουδάς «my heart belongs to daddy». Δηλαδή, «η καρδιά μου ανήκει στον πατερούλη», όπου πατερούλης να είναι η προεδράρα ο Μπους, νότιος κι αυτός, εθνικόφρων Αμερικάνος θεοσεβούμενος, που όμως ομολογεί ότι δεν έχει στρατό να σου στείλει.

Δεν του περισσεύει μωρέ πρώην και νυν και αεί δούλε του Μισισιπή, της Λουιζιάνα, της Αλαμπάμα. Δυστυχισμένε κάτοικε - πολίτη του Μπιλόξι που σου είπαν ότι επειδή μπορείς πλέον να ψηφίζεις, ο Μισισιπής δε θα φλέγεται από το ρατσιστικό μίσος αλλά θα πνίγεται από μια Κατρίνα την οποία όλοι προέβλεπαν αλλά ποτέ δεν επένδυσαν δολάριο για να την αντιμετωπίσουν.

Ο Μισισιπής πέρα από ποταμός είναι και πολιτεία των ΗΠΑ. Η φτωχότερη. Η Νέα Ορλεάνη είναι ίσως η ιστορικότερη πόλη της Αμερικής, με βαθιά αφρογαλλική κουλτούρα, προϊόν κι αυτή της ατέρμονης σκλαβιάς που εξελίχθηκε σε καμουφλαρισμένη δουλεία του 21ου αιώνα. Είναι το... υπόδειγμα του μεταμοντέρνου καπιταλισμού καθώς επιπλέει της παγκοσμιοποιημένης μιζέριας χάρη (!!!) στην οικονομία των καζίνων για μικρομεσαίους, μικροαστούς και φτωχούς οπορτουνιστές. Πόλη παγιδευμένη ανάμεσα στη θάλασσα, τον ποταμό και μία λίμνη, η Νέα Ορλεάνη επέζησε μικρότερων τυφώνων και συνεχούς φτώχειας, χαρίζοντας τα παιδιά της είτε για γκρουπιέρηδες είτε για μισθοφόρους στο Ιράκ. Ως την αποκάλυψη ότι όταν εμφανίστηκε και μάλιστα προβλεφθείς ο τυφώνας, ήταν μια τυπική μεγαλοφτωχούπολη του αμερικάνικου καπιταλισμού απροστάτευτη. Η μόνη μέριμνα της δημαρχίας και της ομοσπονδιακής κυβέρνησης ήταν να πει «φύγετε να γλιτώσετε» η πρώτη και να στέλνει εθνοφρουρούς να πυροβολούν στο ψαχνό τους φτωχοδιάβολους πλιατσικολόγους του αμερικάνικου ονείρου της κατανάλωσης, η δεύτερη.

Προχειρολογίες των μηρυκαστικών της δημοσιογραφίας, όπως «αμερικάνικο τσουνάμι», δεν αντέχουν σε κριτική. Οι χιλιάδες νεκροί του τυφώνα «Κατρίνα» δεν οφείλονται σ' αυτό καθαυτό το φαινόμενο της φύσης. Πεθαίνουν τώρα, μετά το πέρασμά του, από πείνα, εγκατάλειψη, απουσία κάθε κεντρικού πολιτικού και οικονομικού σχεδιασμού με στόχο τον άνθρωπο, το λαό. Πεθαίνουν απ' τα αμάζευτα πτώματα, τα απεριποίητα τραύματα, τα λεωφορεία που δεν έρχονται, τα λεφτά που δεν απομένουν από το ημερήσιο κόστος του... πολέμου στο Ιράκ και των άλλων ιμπεριαλιστικών εισβολών και επεμβάσεων.

Η χώρα που έχει τους περισσότερους φτωχούς αντάμα με τους ολιγάριθμους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη, βγάζει στη ζητιανιά χρημάτων από τους ιδιώτες και τις πολυεθνικές τρεις Προέδρους μαζί στην TV. Συνάμα πλασάρει μια εικόνα ανθρώπινης καταστροφής απολύτως λογοκριμένη κι ελεγμένη ως την έσχατη λεπτομέρεια. Το σενάριο δεν είναι χολιγουντιανό. Δεν έχει λάμψη. Ολοι ξέρουν τι γίνεται. Και γιατί. Στο Μισισιπή. Και παντού στη Γη όπου αποκαλύπτεται πια πως τ' αφεντικά δεν μπορούν πλέον να θρέψουν τους δούλους τους. Οταν έρθει αυτή η ώρα γεννιούνται Σπάρτακοι. Κι ενώνονται προλετάριοι.

ΥΓ: Το εξοργιστικό: 48 ώρες μετά τον τυφώνα, όλοι, πολιτικοί και ΜΜΕ ξέρουν ακριβώς τις ζημιές σε δολάρια. Αλλά ποτέ τον αριθμό των νεκρών. Καπιταλιστική στατιστική.


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ