Διεθνής Εκμετάλλευση Θυμάτων | Πατριδογνωμόνιο | ΔΕΘ 2005 - ΠΑΜΕ

ΔΕΘ 2005 - ΠΑΜΕ

Διεθνής Εκμετάλλευση Θυμάτων

Κοντεύει μισός αιώνας από την πρώτη σχολική τσάντα που μου έφεραν οι γονείς μου, συμπτωματικά, από τη ΔΕΘ ύστερα από ένα άσχετο με την Εκθεση και οδυνηρό οικογενειακό ταξίδι. Πολλή εμπειρία στις πλάτες και στο νου μου συσσωρεύτηκε, σύντροφοι, για να συνδυάσω τη ΔΕΘ με οποιαδήποτε, έστω και παιδική προσδοκία. Εξελίχθηκε πολύ γρηγορότερα από την εξάτμιση της αυταπάτης μου η ΔΕΘ σε φιέστα προβολής της κυρίαρχης οικονομικής πολιτικής αλλά και προσβολής κάθε στοιχειωδώς σκεπτόμενου και σκληρά εργαζόμενου ανθρώπου.

Η συμβολική σύμπτωση να αρχίζει διά και επί της ΔΕΘ, τόσο το λεγόμενο οικονομικό έτος όσο και η σχολική χρονιά στην εποχή του φθινοπώρου (οπότε και η σήψη των φύλλων και των φίλων εγκαινιάζεται με τη ρομαντική γλυκύτητα του τελειωμένου θέρους) δεν άρκεσε και δεν αρκεί για να διατηρήσει ζωντανές τις ψευδαισθήσεις του ...νέου. Η ωραιοποιημένη και αστικώς εξελληνισμένη Διεθνής Εκμετάλλευση Θυμάτων θα έχει και φέτος τη λαμπρή υφή της προγραμματικής δήλωσης των αφεντικών. Είθισται δε εδώ και δεκαετίες ο εκπρόσωπος πολιτικός και με τον τίτλο του πρωθυπουργού κατερχόμενος εκάστοτε τελετάρχης να μοιράζει από τον άμβωνα της ΔΕΘ και ολίγα ψίχουλα - τάχα μου δήθεν ανακουφιστικά «προνόμια», «επιδόματα», «φορολογικές ελαφρύνσεις» κι άλλα παρόμοια, στα θύματα της μονίμως ανθούσης οικονομίας.

Αυτή η τελευταία, η οικονομία, στην εποχή του συστηματικού ακρωτηριασμού κάθε πολιτικής σκέψης και συνείδησης, μονίμως στους επίσημους λόγους της ΔΕΘ εμφανίζεται σα μεταφυσικό μέγεθος, αποκομμένο πλέον ως παραγωγική διαδικασία από την έννοια λαός και δη εργαζόμενος λαός. Η οικονομία στις ΔΕΘ αφορά μόνον τους διαχειριστές των καπιταλιστικών δομών και συμφερόντων και παρουσιάζεται μονίμως ως εκστρατεία σωτηρίας και θεραπείας που αναλαμβάνουν από κοινού πολιτικοί κι επιχειρηματίες. Για να πετύχει δε, πρέπει να θυσιαστούν ως άλλες Ιφιγένειες, μία μία οι κατακτήσεις του λαϊκού κινήματος. Για να φυσήξει ούριος άνεμος στα πλουτοκρατικά πανιά, για να αυγατίσουν τα κέρδη των ελάχιστων, πρέπει να σφαγούν απαιτήσεις και αιτήματα των εργαζομένων. Τότε, η οικονομία, σε κάθε ΔΕΘ, από τον κάθε πρωθυπουργό και το πρώτο βιολί του, τον εκάστοτε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μετατρέπεται σε πέλεκυ. Σε λαιμητόμο. «Πάρτε αυτά που δίνω τώρα που μπορώ στο πολιτικοοικονομικό επικοινωνιακό λούνα παρκ γιατί αύριο δε θα τα έχετε ούτε αυτά...». ΛΑΦΚΑ σε πενήντα δόσεις... Αναδρομικά συντάξεων σε μετά θάνατον δόσεις... Επίδομα τρίτου παιδιού όταν έχετε αποφασίσει να μην κάνετε ούτε ένα.

Η ΔΕΘ, όπως και κάθε τέτοιου είδους ΔΕΘ της παγκοσμιοποιημένης ελεύθερης αγοράς, έρχεται σαν αλάτι σ' ανοιχτή πληγή αλλά παρουσιάζεται σα φίνο ελαιόλαδο που αλείφει το τσακισμένο στην επιβίωση εργατικό κορμί.

Ανάμεσα σε καναπέδες και καναπεδάκια, συναγωνισμό και ανταγωνισμό των λεφτάδων για το καλύτερο γεύμα εργασίας και τα καλύτερα αποτελέσματα εξευτελισμού της έννοιας δουλιά, η ΔΕΘ και οι συνδαιτυμόνες της κάθε Σεπτέμβρη κηρύσσουν την έναρξη των θεμελιωδών μαθημάτων καπιταλιστικής οικονομίας. Μάθημα πρώτο και προ του αγιασμού: Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο είναι το πρώτο μέλημα του καλού επιχειρηματία που πατριωτικά βλέπει τη χώρα ως χωράφι του.

Ο τόνος στη ΔΕΘ μετακινείται. Κάθε χρόνο κι εντυπωσιακότερα. Η δουλιά γίνεται δουλεία. Οι εργαζόμενοι θύματα. Κι η έκθεση γράφεται στα πεζοδρόμια πέριξ των εκτιθέμενων «υπηρετών» της οικονομίας τους...

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ