Το «Καλή Ανάσταση» δε βγαίνει φέτος απ' το στόμα. Ετσι κι αλλιώς ακούγεται σαν Καλή Επανάσταση. Ετσι από καρδιάς, να σηκωθούν τα κεφάλια. Να μην κοιτάνε τα μάτια τ' αφεντικά, τους ληστές και τους φονιάδες των λαών όπως η άρχουσα τάξη την άθλια αφέντρα Κοντολίζα Ράις στο επικείμενο μεταπασχαλινό παζάρι.

Εκεί, τότε θα παιχτεί η τιμή του αρνιού, του μόσχου του σιτευτού, του λαού, του κάθε λαού που δε θέλει να υποτάσσεται αμαχητί. Θα ζητήσει πάλι τη Σούδα ορθάνοιχτη. Το πόπολο βουβό. Τους επισήμους παρατεταγμένους στο «γιες». Θα βεβαιωθεί ότι παραμένουμε στη συμμαχία των προθύμων με την ίδια επιμονή που ανεβαίνει η τιμή του πετρελαίου στο εμπόριο τρόμου που κυριαρχεί στις αγορές.

Ινδιάνοι, Εβραίοι, κομμουνιστές, Βιετναμέζοι, Κουβανοί, Σέρβοι, Ιρακινοί, Ιρανοί. Συνεχής γολγοθάς χωρίς ανάσταση εκτός από την αντίσταση όπου κατάφερε να περιβληθεί ιδέες, να τις υπηρετήσει με συνέπεια και ν' αναλάβει το κόστος.

Στις σχεδόν παρανοϊκές απειλές του ανδρεικέλου Μπους περί πυρηνικού χτυπήματος εναντίον του Ιράν και μιας άθλιας παγκοσμιοποίησης του τρόμου, μας διαφεύγει συχνά μια εικόνα του σύγχρονου ιμπεριαλισμού που δε χρειάζεται χίλιες λέξεις για να εξεγερθούν κι οι πέτρες εναντίον των υπηρετών και συμβόλων του, όπως η Ράις.

Η μόνη χώρα που έριξε πυρηνικές βόμβες εναντίον αμάχων στο πιο φριχτό στιγμιαίο ολοκαύτωμα της Ιστορίας στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι είναι οι ΗΠΑ!... Η ίδια χώρα που σήμερα απειλεί αληθινά ή ψεύτικα όποιο λαό αποκτήσει μη ελεγχόμενη απ' την Ουάσιγκτον πυρηνική τεχνολογία. Οι φονιάδες που θέλουν να ελέγχουν τους φόνους των λαών δεν μπορούν πλέον να πουλήσουν το παραμύθι του «Ενόλα Γκέι» που έριξε τον όλεθρο κι άνοιξε το μανιτάρι δήθεν για να τελειώσει ο πόλεμος. Δεν μπορούν πια να πουλήσουν σε ευπρεπή συσκευασία τη βίαιη επιβολή της ταξικής τους μονοκρατορίας ως εξαγώγιμης δημοκρατίας.

Κι εμείς εδώ, άμοιροι καταναλωτές εδώδιμων κι αποικιακών ειδών από το μπακάλικο των δεδομένων αφεντικών, πουλάμε μεγαλοβδομαδιάτικα παρόλες ξεφτίλας περί «παραδοσιακής φιλίας» κι άλλα τέτοια που σχεδόν φανερώνουν τους δημίους της Κύπρου στα πνεύματα των αγνοούμενων και χαράσσονται στα οστά των θυμάτων της χούντας ελληνικής ή άλλης αμερικανοστήρικτης κι επαναλαμβανόμενης σαν τις ταινίες των Παθών τις μέρες αυτές κάθε ιθαγενούς έαρος.

Νισάφι. Ηρθε η ώρα να ταυτιστούμε με τις ...δημοσκοπήσεις στην πράξη. 98% λέμε «όχι» στους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές και στους πρόθυμους συνεταίρους τους στο μαζικό ξολοθρεμό ανθρώπων, λαών, κρατών, πολιτισμών. Αν μια φορά βγαίναμε απλώς έξω από την πόρτα μας, δυο βήματα πιο πέρα απ' τον υποκειμενικό μας άξονα, λίγο εγγύτερα στη γραμμή της μαζικής πολιτικής ψυχής μας κι η Ανάσταση θα είχε το νόημα που της πρέπει. Του υιού του Ανθρώπου...

Εχοντας ζήσει τον πόλεμο Ιράν-Ιράκ, μυρίσει το θάνατο στα μισά του τωρινού μου βίου, σύντροφοι, αυτές τις μέρες που το πετρέλαιο βρωμάει αίμα, σε κάποια σειρά των Αδερφοφάδων του Καζαντζάκη ξέρω πως κρύβεται η τιμή του αρνιού. Το τιμολόγιο της ιδεολογικής αισχροκέρδειας το 'κοψαν προ πολλού. Μόνο αν δεν πάει κανείς στο χασάπικό τους θα λάβει τέλος η σύγχρονη ανθρωποφαγία... Αυτή είναι η παράδοσή μας. Η αντίσταση που δεν κρεμιέται σε τσιγκέλια. Η πραγματική τιμή των αμνών...