Το θυμάμαι το απομυθοποιημένο αυτό «θαύμα» γονέων κάθε που διαβάζω ιστορίες σαν τις φετινές, τις προπέρσινες, τις των επόμενων «εορτών». Ενα γλειφιντζούρι στα 32 ευρώ είναι χρυσός και σμύρνα και λιβάνι μαζί στην ποδιά του έμπορα που βλέπει τις γιορτές σαν αρπαχτή, τον κόσμο σα μπουλούκι φτηνιάρικης παράστασης περιοδεύοντος θιάσου και την Αγορά σαν Παναγιά που τίκτει μονέδα κομμένη σε γραμμάρια αίματος.

Οι μάγοι που κομίζουν «ησυχία», «τάξη» και «ασφάλεια» είναι οι πασίγνωστοι κουκουλοφόροι άγνωστοι μόνον στους παραλήπτες των δώρων τους. Ερχονται νύχτα, ξέρουν όχι απλώς την πορεία αλλά όλες τις πορείες που φωτίζονται από τη διάθεση αντίστασης στην αναγέννηση του αυγού του φιδιού. Είναι το ίδιο φίδι που βασάνισε και κατάπιε το μικρό Χριστό με άπειρα εγκλήματα στο όνομά του. Είναι το ίδιο φίδι που βγάζει στο πεζοδρόμιο, μικρό τυφλό πολεμιστή, το δεκάχρονο γιο του ...παράνομου κουλουρτζή, οπλισμένο με πέτρες.

Αχ! σ' αυτή τη φάτνη των κερδών, των ζώων που μασουλάνε πιστωτικές κάρτες, τι θεός γεννιέται σήμερον εν οιαδήποτε πόλει;

Κι οι μάγοι κουκουλοφόροι που παρεισφρέουν στις πορείες των άλλων παιδιών που θεωρούνται αγέννητα για να σφαγιάζονται ή ν' αποκλείονται χωρίς τύψεις από το θαύμα της ζωής, τι δώρα άραγε κουβαλάνε;

Κι εγώ που τα γράφω κι όλοι σχεδόν που τα βλέπουμε και τα λέμε και τα παλεύουμε τα σημάδια των καιρών και τα γεννητούρια των φιδιών πέρα και πάνω απ' τους χριστουγεννιάτικους εορτασμούς, μέσα στην αγέλη κινούμαστε, ενίοτε τουφεκώντας λίγες μέρες ξεκούρασης και τις ψευδαισθήσεις των αθώων και πολιτισμικά ανυποψίαστων παιδικών μας χρόνων.

Οι άλλοι μάγοι, εκείνοι οι πραγματικοί, ήταν και είναι πάντα ξέσκεποι, μπροστάρηδες και υπερασπιστές κάθε γέννησης, έτοιμοι να πεθάνουν. Αυτωνών το δώρο είναι η ζωή τους αυτή καθαυτή, ενέχυρο κι εγγύηση για τη ζωή των άλλων. Απ' το μαιευτήριο ως το κοιμητήριο είναι απόφαση ζωής κι όχι λαχείο να τους συναντήσεις. Να τους ακολουθήσεις. Γιατί είναι φως κι όχι λαμπιόνια στην καρδιά... Καλά συναπαντημένα Χριστούγεννα.