Ετσι για όποιον έστω και κατά τύχη θυμηθεί μερικές κορυφαίες στιγμές των ΠΑΣΟΚικής λαλιωτικής εμπνεύσεως επικοινωνιακών επιτυχίων, δεν αποτελεί καθόλου έκπληξη ο τηλεοπτικός και εν γένει μιντιακός οργασμός του ΛΑ.Ο.Σ. Είναι μια συγκυριακή έμπνευση ,βασισμένη στην πρόσφατη εμπειρία των Φινλανδών τερατοροκάδων. Πέτυχαν ένα «αλλελούια» που επέτρεψε την πώληση του Αϊ Βασίλη μεσούσης της ανοίξεως στον ευρωπαϊκό νότο.

Οταν δεις χορτασμένος την πολιτική σαν γιουροβιζιονίστικο σόου, τότε στη σκιερή και αυστηρώς αναγνωρισμένη ασφάλεια ενός ιδρύματος σαν αυτό του Α. Παπανδρέου κατασκευάζεις στο πιτς φιτίλι φινλανδικούς ταράνδους με μαγιό σαν τον παπα-Τσάκαλο κομμουνιστή της συνομοταξίας Καρατζαφέρη. Κρεμάς τον Ευρω-αϊ Γιώργη στον υποπράσινο τοίχο με μοβ φωτισμό πάνω στη νεολαία - κομπάρσο και τον πλαισιώνεις με δυο αρχαγγέλους υψηλής εμπορικής αξίας, όπως κάθε τι απαγορευμένο στην αστική τάξη. Τσε και Κάστρο. Και στη μέση η βιντεοκασέτα με την προεκλογική σαπουνόπερα «Ο κουρέας της κάλπης».

Αλλωστε, οι αστοί, οι προδομένοι, από έναν Τσε, γόνο καλής οικογενείας και εραστή έως θανάτου της αγίας λαϊκής επανάστασης, ανέκαθεν εμπορεύονταν την ωραιότητα. Επί του προκειμένου του Τσε. Ως μάρκας μπίρας και προφυλακτικού...

Αν η «επίσημη» ευρωόραση, αλλιώς πώς Γιουροβίζιον, δεν αποκτήσει πρεσβυωπία μετά τα 50, τότε οδεύει με μαθηματική ακρίβεια στην Αννίτα της πολιτικής Πάνια. Ετσι ώστε η σταρ να μοιάζει αθώα μπροστά στο γίγαντα ΛΑ.Ο.Σ. που πατάει στο λαιμό το λαό. Πετώντας σφυροδρέπανα όπως τα παιδιά νίντζα τα αστεράκια τους στα αισθητικής άθλια αμερικανογιαπωνέζικα καρτούν.

Σύντροφοι, το γιούρο-γκρέκο-ροκ της προεκλογικής συμφοράς τώρα αρχίζει. Ούτε γελάμε, ούτε κλαίμε με τις κακές παραστάσεις. Στις δικές μας μέρες οι ταξιθέτριες δε γελιούνται. Πολλώ μάλλον το κοινό...