Στην εξαιρετικά σύντομη προεκλογική περίοδο οπότε και θα κυριαρχήσουν προσωπικά και ομαδοποιημένα συμφέροντα, με τα σχολεία να ανοίγουν μόνο για να προετοιμαστούν για εκλογικά τμήματα, με καμένη τη μισή δασική έκταση της χώρας και τη γούνα όλων των Ελλήνων εργαζομένων, μηδέ εξαιρουμένων και των φανατικών αντικομμουνιστών, ο κομματικός αγώνας για την έκπληξη που οφείλει η κάλπη και ο λαός στον εαυτό του γίνεται κυριολεκτικά προκλητικός. Κατ' αρχήν, πρέπει θαρρώ να αντισταθούμε στην προσπάθεια που αόκνως καταβάλλουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να αφυδατωθεί η πολιτική μέσα, πάνω και σ' αυτές καθαυτές τις εκλογές.

Ολα δείχνουν πως θα είμαστε ο στόχος. Οχι ότι μας κόφτει. Σύντροφοι και συντρόφισσες, η γραμματέας πρώτο καλοκουρδισμένο στις ανάγκες των καιρών βιολί κι όλα τα άλλα στελέχη, δίνουν μάχες από την επομένη μέρα κιόλας των προηγούμενων εκλογών. Ομως αυτή τη φορά, με αρνητική προίκα μια συσσωρευμένη εμπειρία σε αντεργατικές βαθύτατα αντιλαϊκές «αλλαγές» από τουλάχιστον το 1993 ως σήμερα, οι πολίτες φαίνεται να μπορούν να επαναστατήσουν, να αντισταθούν ν' αναζητήσουν διέξοδο από τις πράσινες και μπλε συμπληγάδες που τους πνίγουν απ' τη μεταπολίτευση ως σήμερα σ' έναν εναλλασσόμενο κυκεώνα ψεύδους, υποκρισίας, φανφαρονισμού, μεγαλοστομίας και διαψευσθέντων προσδοκιών.

Εμείς δεν είμαστε όπως ο ΣΥΝ, αριστερές στροφές σε χαλασμένες ιδεολογικά βίδες για να συρρικνώσουμε την πάλη σε μια εκλογική διαδικασία παρωδία έκφρασης της λαϊκής ετυμηγορίας.

Πόρτα πόρτα, κοιτάζοντας κατάματα κι αυτούς που θα μας ψηφίσουν συνειδητά κι αυτούς κυρίως που δε θ' αντέξουν το βάρος μια ουσιαστικής ενίσχυσης της ταξικής πάλης και άνοδο των εκλογικών ποσοστών του ΚΚΕ σαν έτοιμοι από καιρό, ως τις 16. Και στις 17, 18 και 36 του μηνός για να έχει ο ορίζοντας το χρώμα που του πρέπει...