Οι Θέσεις της ΚΕ (θέση 48) θεωρούν τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ «ανάχωμα της τάσης ριζοσπαστικοποίησης λαϊκών δυνάμεων». Πού βασίζεται αυτή η εκτίμηση;
Η συγκεκριμένη πολιτική δύναμη λειτούργησε και λειτουργεί κατά τρόπο που να παρεμβάλλει εμπόδια στη ριζοσπαστικοποίηση της λαϊκής συνείδησης. Πρώτ' απ' όλα την ίδια ώρα που φιλολογεί περί αντιδικομματικού αγώνα, συνεργάζεται με το δικομματισμό στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ιδιαίτερα με το ΠΑΣΟΚ. Στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι πολλές οι περιπτώσεις κοινών ψηφοδελτίων των δυνάμεών του με ΠΑΣΚΕ, ενίοτε και με ΔΑΚΕ ενάντια στο ΠΑΜΕ, π.χ., ΟΕΚΙΔΕ, Ομοσπονδία Φαρμάκου, ΟΣΝΙΕ, Εργατικό Κέντρο Λέσβου, Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας, κ.α. Αν τα παραπάνω παραδείγματα δεν αποκαλύπτουν κάλπικο αντιδικομματισμό και υπονόμευση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος αφού συνεργάζεται με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, τότε τι είναι;
Ας δούμε όμως και ορισμένες άλλες περιπτώσεις. Στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας υπονόμευε την ανάγκη ανάπτυξης ενός ρωμαλέου αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, τηρώντας στάση «ίσων αποστάσεων» και προπαγανδίζοντας στο λαό τα ιμπεριαλιστικά προσχήματα. Στην επίσκεψη Κλίντον στην Ελλάδα αρνήθηκε να συμμετάσχει στη μεγάλη λαϊκή συγκέντρωση του Συντάγματος και κατηγόρησε το ΚΚΕ για τυχοδιωκτισμό!
Ομοίως, στον πόλεμο κατά του Αφγανιστάν επιτέθηκε όχι στους ιμπεριαλιστές αλλά στο ΚΚΕ και στο κίνημα ειρήνης, γιατί κατεύθυναν την πρώτη τους διαδήλωση στην αμερικάνικη πρεσβεία! Ηταν η εποχή του «καταδικάζουμε την τρομοκρατία» και του «είμαστε όλοι Αμερικανοί»...
Στον πόλεμο εναντίον του Ιράκ έδωσε σανίδα σωτηρίας και άλλοθι στην κυβέρνηση και την Ελληνική Προεδρία της ΕΕ, συγκλίνοντας στις διαδηλώσεις με το κυβερνών κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, και βγάζοντάς το από την απομόνωση που το είχε οδηγήσει η διάσταση της πολιτικής του με το κοινό αίσθημα. Τολμώντας μάλιστα να εγκαλεί το ΚΚΕ που στήριζε τις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις, λέγοντας «Οχι στον πόλεμο» με ή χωρίς απόφαση του ΟΗΕ, αναδείχνοντας το ρόλο της Σούδας, απαιτώντας την απεμπλοκή της χώρας μας και ξεμπροστιάζοντας το βρώμικο ρόλο της ελληνικής κυβέρνησης και Προεδρίας.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις αναφερόταν στο ΚΚΕ με εκφράσεις όπως: «Επαρχιώτικος αντιιμπεριαλισμός», «επαναστατική γυμναστική»...
Το τελευταίο διάστημα η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βομβαρδίζει το λαό με απόψεις όπως ότι το σύστημα καταρρέει, ότι ήρθε η ώρα της αριστερής διακυβέρνησης, ότι ενίοτε το ΠΑΣΟΚ μετατοπίζεται προς τα αριστερά αλλά αλληθωρίζει και προς τους τραπεζίτες, άρα να συμβάλουμε ως ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να ανταποκριθεί στους πόθους των μελών του για οριστική στροφή προς τ' αριστερά, ότι εμείς θέλουμε συνεργασία αλλά το ΠΑΣΟΚ κοιτά την αυτοδυναμία και άλλα τέτοια. Αν όλ' αυτά δε δημιουργούν εμπόδια απεγκλωβισμού των λαϊκών δυνάμεων από τα κόμματα του δικομματισμού τότε τι κάνουν; Πολύ περισσότερο που αυτές του τις απόψεις τις ενισχύει με την αντίληψη ότι για τα λαϊκά προβλήματα ευθύνεται μια ανίκανη κυβέρνηση της ΝΔ και όχι η πολιτική των κομμάτων που υπηρετούν τις ανάγκες του κεφαλαίου.
Την ώρα που ζητήματα σχετικά με την Παιδεία, τα ασφαλιστικά - εργασιακά δικαιώματα του λαού απαιτούν τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση και πάλη για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν παροχή τους σε όλους, η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αναλώνεται σε προτάσεις συνύπαρξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Δηλαδή, δεν αρνείται την επιχειρηματική δραστηριότητα.
Ακόμα και τώρα, την ώρα της οικονομικής κρίσης, μόνη έγνοια του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ παραμένει πώς θα βγει απ' αυτήν αλώβητος ο καπιταλισμός. Για την κρίση ευθύνεται ο κακός καπιταλισμός, που υποδηλώνει άποψη περί δυνατότητας ύπαρξης ενός «καλού» καπιταλισμού. Καταθέτει προτάσεις για έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος με δύο κρατικές τράπεζες, λες και αυτές θα είναι φιλολαϊκές και όχι καπιταλιστικές, χωρίς να λέει τι θα γίνει με τις υπόλοιπες εντός και εκτός Ελλάδας, αφού έχουν γίνει και εξαγορές. Αλλη μια απατηλή πολιτική που συμβάλλει στην άμβλυνση της λαϊκής δυσαρέσκειας και οργής και εξαπατά το λαό. Γιατί προβάλλει την ουτοπική άποψη του «καλού» καπιταλισμού, απαλλαγμένου από τους κερδοσκόπους.
Πολλά θα μπορούσαν ακόμη να γραφτούν. Αλλά το γεγονός ότι η στρατηγική του είναι ενταγμένη στην καπιταλιστική ΕΕ αρκεί για να καταλάβουμε ότι πρόκειται για δύναμη εντός του συστήματος, επομένως και υπονομευτή του λαϊκού κινήματος.
Feeds
