Στις Θέσεις σημειώνεται η ανάγκη να αντικρουστεί η αντίληψη ότι ο λεγόμενος πολυπολικός κόσμος μπορεί να φέρει ειρήνη και ασφάλεια στους λαούς κλπ.. Τι είναι ο «πολυπολικός κόσμος»;
Τα τελευταία χρόνια πολύ συχνά γίνεται επίκληση του «πολυπολικού κόσμου», κυρίως απ' τα κόμματα και τις δυνάμεις που ασπάζονται τον «ευρωμονόδρομο». Κατά τους ισχυρισμούς τους, υπάρχει σήμερα η ανάγκη παραπέρα ενδυνάμωσης του ιμπεριαλιστικού κέντρου της ΕΕ σαν προϋπόθεση «απογαλακτισμού» της από τις ΗΠΑ, έτσι ώστε να παίξει το ρόλο του «αντίβαρου» στην αμερικάνικη ηγεμονία, να δημιουργηθεί ένας ακόμα πόλος. Καλυπτόμενες αυτές οι δυνάμεις πίσω απ' αυτά τα ανυπόστατα, υποστηρίζουν με σθένος την πολιτική ενοποίηση της ΕΕ, ακόμα και τη διαμόρφωση δικού της στρατού, του περιβόητου ευρωστρατού. Στις θέσεις αυτές συμπίπτουν σήμερα η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑ.Ο.Σ.. Την ίδια ώρα θεωρούν ότι η ενίσχυση της καπιταλιστικής Ρωσίας και άλλων περιφερειακών καπιταλιστικών δυνάμεων όπως η Ινδία, η Βραζιλία, ή «η συνεργασία της Σαγκάης» στην οποία συμμετέχουν Ρωσία, Κίνα, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν, Κιργιζία, αλλά και οι ολοένα ενισχυόμενες διεθνείς παρεμβάσεις τους, ενισχύουν αυτή την αντίληψη ότι τώρα χάνει την ισχύ του το μονοπώλιο της «μονοκρατορίας των ΗΠΑ» στις διεθνείς σχέσεις αφού αυτές εξαρτώνται και διαμορφώνονται από πολλούς πόλους, όπως οι παραπάνω χώρες ή συνεργασίες χωρών. Και αυτό είναι θετικό για την αντιμετώπιση των πολέμων και της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας γιατί οι ΗΠΑ έχουν αντίβαρα.
Η πραγματικότητα βέβαια μακράν απέχει απ' τους ισχυρισμούς αυτούς. Η ΕΕ είναι διακρατικός ιμπεριαλιστικός συνασπισμός που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να παίξει το ρόλο του αντίβαρου στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό ή σε όποια άλλη ιμπεριαλιστική δύναμη. Δυνάμεις που καλούν τον λαό να επιλέξει ιμπεριαλιστή και να στοιχηθεί πίσω του στη διαπάλη του και στον ανταγωνισμό του για τις αγορές, τις σφαίρες επιρροής, τους δρόμους μεταφοράς ενέργειας, ουσιαστικά τον καλούν να υπερασπιστεί συμφέροντα όχι απλώς ξένα αλλά απολύτως εχθρικά προς τα λαϊκά συμφέροντα. Το ίδιο ισχύει και για τους άλλους πόλους.
Οσοι πόλοι κι αν διαμορφωθούν στο πλαίσιο του ιμπεριαλισμού, δεν πρόκειται στο παραμικρό να επηρεάσουν την αντιδραστική αντιλαϊκή του στρατηγική, παρά μόνο προς το χειρότερο για τους λαούς. Η διαμόρφωση τέτοιων πόλων θα οξύνει παραπέρα τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς με ολέθριες συνέπειες σε βάρος των λαών όλης της Γης, καθώς αυτοί οι ανταγωνισμοί εκφράζονται και με τη λήψη σαρωτικών αντιλαϊκών μέτρων στο εσωτερικό των καπιταλιστικών χωρών, αλλά και με ανοιχτές πολεμικές επεμβάσεις, συρράξεις, συγκρούσεις σε βάρος άλλων χωρών και λαών.
Για τους λαούς η ΕΕ δεν είναι προτιμότερη απ' τις ΗΠΑ. Οπως και οι ΗΠΑ δεν είναι καλύτερες απ' την ΕΕ. Το ίδιο π.χ. και η Ρωσία. Μην ξεχνάμε τα πρόσφατα γεγονότα στον Καύκασο. Εχει πολλές φορές αποδειχτεί ότι παρά τις διαφορές τους ενιαία στέκονται απέναντι στους λαούς και προωθούν όλα τα απαραίτητα για τη διασφάλιση των συμφερόντων των μονοπωλίων μέτρα. Οτι ακόμα κι αυτές τις διαφορές τους, τελικά οι λαοί τις πληρώνουν. Για τους λαούς ο ιμπεριαλισμός συνολικά είναι εχθρός και ως τέτοιο πρέπει να τον αντιμετωπίσουν οξύνοντας την αντιιμπεριαλιστική τους πάλη.
Οι κήρυκες του «πολυπολικού κόσμου» αποκρύπτουν συνειδητά απ' τον λαό ότι την όποια επιπρόσθετη ισχύ αποκτά ένα ιμπεριαλιστικό κέντρο μοιραία, απ' τη φύση του ως τέτοιο, θα τη στρέψει ενάντια στους λαούς. Ο λαός όμως δεν ξεχνά τη στάση της ΕΕ π.χ. στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και στο μακέλεμα του λαού της, το ρόλο της στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και στις εκεί επεμβάσεις στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, πρέπει να μάθει τα εγκλήματα που έχει διαπράξει στην Αφρική.
Η μόνη απάντηση στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού είναι ο σοσιαλισμός, αναγκαίος και επίκαιρος σήμερα όσο ποτέ. Και όχι η δημιουργία πολλών πόλων στο πλαίσιό του που ο καθένας θα δρα με γνώμονα τα συμφέροντα των δικών του μονοπωλίων και όλοι μαζί για το συλλογικό συμφέρον του καπιταλισμού, ενάντια στους λαούς όλου του κόσμου.
Feeds
