Οι κορδέλες - εναέριες και επίγειες - μας τελείωσαν από το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος», όπως και τα ταρατατζούμ των κυβερνητικών στελεχών. Τι έμεινε από τη φιέστα; Το απόλυτο χάος. Αφάνταστη ταλαιπωρία στους πολίτες, που έπρεπε να ταξιδέψουν με πολύωρες καθυστερήσεις και απώλειες αποσκευών, ακύρωση δεκάδων πτήσεων, εκνευρισμός και ένταση, η οποία σημειωτέον είναι χρυσοπληρωμένη από την τσέπη των επιβατών. Ο εκσυγχρονισμός στο απόγειό του. Τώρα, τι τους πείραζε, αν τα εγκαίνια γινόταν το φθινόπωρο, έτσι ώστε να υπήρχε περισσότερος χρόνος για την προετοιμασία του προσωπικού και να μην υπάρχει ο κίνδυνος για διεθνή εξευτελισμό, ενόψει της τουριστικής περιόδου, κανείς δεν ξέρει. Η κρίση στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ έπρεπε να εκτονωθεί και σ' αυτές τις περιπτώσεις τα πανηγύρια είναι καλό φάρμακο. Μόνο, που, στην περίπτωσή μας, μιλάμε για το φιάσκο της χρονιάς. Είναι βέβαιο ότι στην πορεία η κατάσταση θα ομαλοποιηθεί. Ομως, η ταλαιπωρία θα συνεχιστεί με τους χρόνους μετακίνησης, που θα στρέψουν μέρος των επιβατών σε άλλα μέσα. Αλλη μια λανθασμένη επιλογή (μάλλον επιβληθείσα;) στο μεγάλο κατάλογο των γιαλατζί - σοσιαλιστών και των εταίρων τους νεοδημοκρατών, για να μην ξεχνάμε τον έτερο πυλώνα του συστήματος.

Θα μπορούσε ο θεατρικός συγγραφέας κ. Διαλεγμένος να συγγράψει το δεύτερο μέρος της μεγάλης επιτυχίας του «Χάσαμε τη θεία, στοπ», με υλικό που θα αντλήσει από την περίπτωση του Εθνικού Κτηματολογίου. Είμαστε από αυτούς που επιμέναμε από την αρχή, ότι, όπως κινείται το πράγμα, Κτηματολόγιο θα ακούμε και Κτηματολόγιο δε θα βλέπουμε. Τα γεγονότα έρχονται να επιβεβαιώσουν την αρχική μας εκτίμηση. Σπαταλήθηκε το 83% του προϋπολογισμού και παραδόθηκε το 21% της δουλιάς. Πότε θα κοπούν εδώ οι κορδέλες, κύριοι του ΥΠΕΧΩΔΕ;

Ο επίτροπος Barnier δήλωσε πριν από λίγο καιρό, στο Ευρωκοινοβούλιο, ότι το 48% των συγχρηματοδοτούμενων έργων, μεταξύ Ιουλίου 1998 και Αυγούστου 2000, παρουσιάζουν σοβαρές παραλείψεις. Σωπάστε, καλέ! Εδώ τα πάντα κινούνται με διαφάνεια και προγραμματισμό. Μάλλον πρόκειται περί λάθους των ελεγκτών σας...

Ο Χιλιανός Λουίς Σουπέλδοβα είναι μια ξεχωριστή περίπτωση των συγγραφέων της Λατινικής Αμερικής. Με έντονη πολιτική δράση ενάντια στο τότε δικτατορικό καθεστώς του Πινοσέτ, φυλακίστηκε και απελάθηκε από τη χώρα του. Μετά από περιπλάνηση αρκετών χρόνων σε γειτονικές χώρες και την ένταξή του στο διεθνές τάγμα «Σιμόν Μπολιβάρ», που πολέμησε για την απελευθέρωση της Νικαράγουας, έζησε έξι μήνες στη ζούγκλα του Αμαζόνιου κοντά στη φυλή των Ινδιάνων Σουάρ. Την εμπειρία αυτή, μας μεταφέρει στο συγκεκριμένο βιβλίο και κυρίως την αγάπη του για τον Αμαζόνιο. Για τον επίγειο παράδεισο του δάσους του Αμαζονίου, του βασικότερου πνεύμονα της Γης που απειλείται με καταστροφή, έχουν γραφεί δεκάδες βιβλία. Επιστημονικά και λογοτεχνικά. Σίγουρα, τις πρώτες θέσεις της δεύτερης κατηγορίας καταλαμβάνει το εν λόγω βιβλίο, που μεταφράστηκε σε πάρα πολλές γλώσσες και στη χώρα μας κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΟΠΕΡΑ».