Τι είναι η «νέα ατζέντα» της ΕΕ για τον πολιτισμό;

Τα δύο τελευταία χρόνια η ΕΕ κατάρτισε μια «νέα ατζέντα» για τον πολιτισμό στο «πνεύμα» της Συνθήκης του Μάαστριχτ και της Στρατηγικής της Λισαβόνας, εντάσσοντας πλέον τον πολιτισμό ως έναν ακόμη «παραγωγικό κλάδο» στη διαδικασία ισχυροποίησης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου της ΕΕ και αύξησης της κερδοφορίας του.

Οταν η ΕΕ - δηλαδή τα μονοπώλια τα οποία εκφράζει - κάνουν λόγο για «πολιτισμική πολυμορφία» και «διαπολιτισμικό διάλογο», με τα οποία «πρέπει να ευνοηθεί το ανοικτό πνεύμα, καθώς και οι ανταλλαγές μεταξύ των πολιτισμών», οι δημιουργοί και οι λαοί πρέπει να κρατούν πολύ «μικρό καλάθι». Διότι αυτό που πραγματικά εννοείται - και δηλώνεται ανοιχτά - είναι η εφαρμογή στην πράξη και στον πολιτισμό των περίφημων «ελευθεριών» του κεφαλαίου (κίνηση κεφαλαίου, εμπορευμάτων, υπηρεσιών, εργατικής δύναμης) υπό τον «μανδύα» της «καλλιτεχνικής έκφρασης».

• Την κινητικότητα των καλλιτεχνών και των εργαζομένων του πολιτιστικού τομέα, καθώς και την κυκλοφορία κάθε μορφής καλλιτεχνικής έκφρασης.
• Την ενίσχυση των διαπολιτισμικών ικανοτήτων και του διαπολιτισμικού διαλόγου με την ανάπτυξη των ικανοτήτων που περιλαμβάνονται μεταξύ των βασικών ικανοτήτων (...) της διά βίου μάθησης, όπως η πολιτιστική γνώση και έκφραση, καθώς και η επικοινωνία σε ξένες γλώσσες.
• Ενδυνάμωση της δημιουργικότητας στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας για την ανάπτυξη και την απασχόληση».

Σε αυτό το πλαίσιο όπου ο δημιουργός μετατρέπεται σε μισθωτό ή και εντολοδόχο της «πολιτιστικής βιομηχανίας» (σ.σ. διαδικασία που στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο περιγράφεται με γλαφυρότητα από τους Μαρξ - Ενγκελς) επιχειρούνται τα εξής:

• «Προώθηση της δημιουργικότητας στην εκπαίδευση και ένταξη αυτής της διάστασης στα μέτρα για τη διά βίου μάθηση» (σ.σ. όπου ο πολιτισμός πλέον θα εκλαμβάνεται ουσιαστικά ως «πολιτιστικό μάνατζμεντ» στην εκπαίδευση).
• «Ενίσχυση των οργανωτικών ικανοτήτων του πολιτιστικού τομέα δίνοντας βάρος στην επιχειρηματικότητα και στην κατάρτιση των παραγόντων του πολιτιστικού τομέα στη διαχείριση (καινοτόμοι πηγές χρηματοδότησης, ευρωπαϊκή διάσταση των εμπορικών δραστηριοτήτων κλπ.)».
• «Ανάπτυξη αποτελεσματικών συμπράξεων μεταξύ του τομέα του πολιτισμού και άλλων τομέων (τεχνολογίες της πληροφορίας και της επικοινωνίας, έρευνα, τουρισμός, συμπράξεις μεταξύ κοινωνικών εταίρων κλπ.) με σκοπό την αύξηση του αντικτύπου των επενδύσεων στον πολιτισμό».