«Μ' αυτή την ανεργία δε θα βγούμε ποτέ στη σύνταξη, ποιος θα μπορέσει να φτάσει μέχρι τα 65 και να τον παίρνουν για δουλειά; Το ένα εργοστάσιο κλείνει μετά το άλλο κι εμείς θα μείνουμε στο δρόμο...

Να συμμετέχουμε σε κοινό ταξικό αγώνα, όσο δε συσπειρωνόμαστε και δεν παλεύουμε εμείς οι ίδιοι, αυτά τα μέτρα θα περνούν συνεχώς. Μας αφορά ό,τι μέτρο περνά, είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα...»

(Από εξόρμηση του Συνδικάτου Κλωστοϋφαντουργίας Ιματισμού Δέρματος της Αθήνας)

«Στόχος τους είναι και με την κατάργηση των ΒΑΕ να φτάσουμε να δουλεύουμε μέχρι τα 65 και 67... Ποια από μας αντέχει να δουλεύει μέχρι τότε..;»

(Από τη σύσκεψη της Επιτροπής Γυναικών του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού, Τουρισμού και Ξενοδοχείων Αττικής).

«Στα τηλεφωνικά κέντρα, αν δουλέψει κανείς πάνω από 2- 3 χρόνια, με την εντατικοποίηση και την έλλειψη διαλειμμάτων που υπάρχει, αναγκάζεται να κάνει χειρουργείο στ' αυτί...

Να παλέψουμε όχι μόνο για να σωθούν αλλά και για να διευρυνθούν τα δικαιώματά μας, να ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα προστασίας, να βελτιωθούν οι συνθήκες δουλειάς. Να παλέψουμε και για την υπογραφή κλαδικής σύμβασης ...»

(Από περιοδείες του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής νομού Αττικής)

«Εδώ τώρα με τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και κοιτάνε πώς θα μας "δαγκώσουν" με κάθε ευκαιρία. Φαντάσου τι θα γίνει αν καθένας παζαρεύει μόνος του πόσο θα πουλήσει το κορμί του... Θα μας φάνε ζωντανούς οι εργολάβοι ...

Ζητάμε δουλειά και μας κοιτάνε στα δόντια, τώρα που υποτίθεται ότι βγαίνουμε σε σύνταξη στα 60. Αν μας πετάξουν έξω από τα βαρέα, πόσο θα μας αγοράζουν, που θα δουλεύουμε μέχρι τα γεράματα;..»

(Από τις επαφές των σωματείων της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος με τους εργάτες).