Είναι απίστευτο κι όμως αληθινό. Εν έτει 2004, η Ανατολική Μάνη, στη Λακωνία, δε διαθέτει δίκτυο ύδρευσης! Μια τεράστια περιοχή, που εξυπηρετεί αυτή την εποχή περισσότερους από 10.000 ανθρώπους, αδυνατεί να προσφέρει το αυτονόητο. Καθαρό, πόσιμο νερό. Αμέτρητες ήταν οι υποσχέσεις για την κατασκευή δικτύου ύδρευσης στην περιοχή από τη δεκαετία του '80 και ακόμα πιο πίσω, τόσο από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όσο και παλιότερα της ΝΔ. Μάλιστα, το 1991, ο τότε πρωθυπουργός της χώρας, Κ. Μητσοτάκης, είχε υποσχεθεί από την κεντρική πλατεία του χωριού Λάγια πως το πρόβλημα θα το έλυνε η κυβέρνησή του. Από τότε έχουν περάσει 13 χρόνια και το μόνο που έγινε είναι η τοποθέτηση σωλήνων, κεντρικού αγωγού, από την πηγή της Αγ. Μαρίνας μέχρι το χωριό Κοκάλα, που παραμένουν θαμμένοι και αναξιοποίητοι.

Ο μόνος τρόπος για να πιει κανείς πόσιμο νερό είναι να πληρώσει. Είτε σε καθημερινή βάση, με την αγορά εμφιαλωμένου νερού, είτε με την αγορά νερού σε βυτίο από ιδιώτη, που τα 12 κυβικά μέτρα νερό κοστίζουν από 100 έως 130 ευρώ κι επαρκούν, για μια τετραμελή οικογένεια, μόλις για μια βδομάδα. Παράλληλα, πολλές οικογένειες χρησιμοποιούν ακόμα στέρνες, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την υγεία τους προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες τους σε νερό.

«Το πρόβλημα της υδροδότησης της περιοχής έχει τεθεί από τους κατοίκους εδώ και πενήντα χρόνια αλλά μέχρι στιγμής ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει, μας λέει ο Βασίλης Γεωργαρίου, δημοτικός σύμβουλος από τη Λάγια. Πριν από δύο χρόνια έγιναν δύο γεωτρήσεις σε Παρασυρό και Δροσοπηγή, από όπου προβλέπεται να καλυφθούμε με νερό κι υπάρχει κι ένα κονδύλι 380 εκατομμυρίων δραχμών για τις ανάγκες αυτές. Ομως, δεν ξέρουμε πότε θα ολοκληρωθούν τα έργα κι αν όλα τα χωριά θα υδροδοτηθούν».

«Μέχρι σήμερα - παρεμβαίνει στη συζήτηση ο Αλέκος Καλογερόγιαννης, κάτοικος του χωριού - χρησιμοποιούμε τις στέρνες». Κι αφού μας πήρε από το «χέρι», σε μια διαδρομή 50 μέτρων μάς έδειξε τρεις στέρνες που χρησιμοποιούν τα συγκεκριμένα νοικοκυριά, ακριβώς δίπλα στο δρόμο και οι οποίες γεμίζουν με τα νερά που κυλούν στους δρόμους όταν βρέχει. «Αυτό το νερό χρησιμοποιούμε όλα αυτά τα χρόνια», μας λέει οργισμένος.

«Με τον ίδιο τρόπο που έπινα εγώ και ο πατέρας μου νερό πριν 40 κι 60 χρόνια, από τις στέρνες, με τον ίδιο τρόπο πίνουν και τα παιδιά μου σήμερα, λέει αγανακτισμένος ο Γιώργος Μιχαλακάκος, από το Νύφι. Το νερό, όταν βρέχει, το "μαζεύουμε" από τις ταράτσες. Από αυτό πίνουμε και καλύπτουμε τις άλλες ανάγκες μας σε νερό. Ορισμένοι κάτοικοι φτάνουν μέχρι και την Αρεόπολη με τα αυτοκίνητά τους και γεμίζουν μπιτόνια με νερό για να πιουν. `Η, ακόμα, χρυσοπληρώνουμε ένα βυτίο νερό με 100 και 130 ευρώ, το οποίο για τη δική μου οικογένεια επαρκεί μόλις για μια βδομάδα. Δε γίνεται να συνεχίσουμε έτσι! Το χωριό έχει ερημώσει εξαιτίας και της έλλειψης του νερού», διαπιστώνει.

«Το παράλογο είναι πως από το 1955 πληρώνουμε στο Σύνδεσμο Υδρευσης Μάνης για νερό, το οποίο ουσιαστικά δεν υπάρχει, τονίζει από την πλευρά του ο Πέτρος Χολέβας, και συμπληρώνει: Μόνο εδώ, μέσω μιας δεξαμενής από την πηγή Κουρνό, έχουμε νερό για ένα τέταρτο της ώρας, δύο φορές τη βδομάδα, οι σωλήνες της οποίας είναι επιφανειακοί (!!!), με αποτέλεσμα το νερό να είναι ζεστό και να μην πίνεται, καθώς και στην Κοκάλα, όπου το νερό είναι υφάλμυρο και δεν πίνεται φυσικά. Σκέτη τρέλα δηλαδή».

«Η πολιτεία αφού μας κορόιδευε όλα αυτά τα χρόνια, συνεχίζει να αδιαφορεί, συμπληρώνει η Τασία Τσιλιβαράκη. Κι από κοντά οι τοπικοί άρχοντες προεκλογικά έταζαν πως το νερό είναι θέμα χρόνου να έρθει στα σπίτια μας. Αλλά εμείς νερό δε βλέπουμε. Κι όταν ζορίζουν τα πράγματα, με περισσό θράσος μας λένε, όπως ο δήμαρχος της Αν. Μάνης, Παναγιώτης Τσιριγώτης, πως "το νερό το έχουμε στο τσεπάκι μας"».

Παρά το γεγονός ότι σε πρώτη φάση έχει εγκριθεί το ποσό των 380 εκατομμυρίων δραχμών για την υδροδότηση της περιοχής πριν από δύο χρόνια - ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα - από το πρόγραμμα «ΕΠΤΑ» του υπ. Εσωτερικών, τίποτα δεν εξασφαλίζει πως ολόκληρη η περιοχή της Αν. Μάνης θα υδροδοτηθεί και θα εξηγήσουμε παρακάτω το γιατί.

Σύμφωνα με το δήμαρχο Ανατ. Μάνης, Π. Τσιριγώτη - για όλα όσα είπε σε ό,τι αφορά στο έργο χρησιμοποιούσε τη φράση «καλώς εχόντων των πραγμάτων» - το πρώτο έργο, η κατασκευή κεντρικού αγωγού Σκουταρίου-Κότρωνα, αναμένεται να ξεκινήσει το επόμενο δίμηνο-τρίμηνο και να ολοκληρωθεί στις αρχές του 2005. Στη συνέχεια τα χρήματα αυτά έχουν υπολογιστεί και για την κατασκευή αγωγού από τις γεωτρήσεις που έχουν γίνει σε Παρασυρό και Δροσοπηγή, μέχρι το Σκουτάρι και, παράλληλα, δύο αντλιοστασίων. Δηλαδή, αν όλα πάνε καλά, θα έχει επιτευχθεί η σύνδεση τμήματος του κεντρικού αγωγού με τις δύο πηγές και η κατασκευή δύο αντλιοστασίων. Κάπου εδώ όμως τελειώνουν τα χρήματα...

Που σημαίνει ότι: Κονδύλι για την κατασκευή του εσωτερικού δικτύου υδροδότησης, που θα εξασφαλίσει νερό σε όλα τα χωριά, δεν υπάρχει μέχρι στιγμής και είναι άγνωστο πότε θα βρεθεί. Ταυτόχρονα, κανείς δε γνωρίζει ακόμα σε τι κατάσταση βρίσκεται ο αγωγός που τοποθετήθηκε το 1991 κι έχει παραμείνει σε αχρησία όλα αυτά τα χρόνια από την πηγή της Αγίας Μαρίνας (η πηγή αυτή, σύμφωνα με το σχέδιο, θα λειτουργεί ενισχυτικά στις δύο γεωτρήσεις κατά τους χειμερινούς μήνες) μέχρι το χωριό Κοκάλα. Οπότε, αν υπάρχει πρόβλημα, η γραμμή Κότρωνα-Κοκάλας βρίσκεται στον αέρα.

Αρα, οι τελευταίες δηλώσεις του δημάρχου, πως «το νερό το έχουμε στο τσεπάκι μας (αρχές Ιούλη)» και πως «καλώς εχόντων των πραγμάτων μέχρι το καλοκαίρι του 2005 ολόκληρη η περιοχή της Ανατ. Μάνης θα καλυφθεί με νερό» είναι - το λιγότερο και πιο ευγενικό που μπορεί να πει κανείς - επισφαλείς.