«Στο δίλημμα ευρώ ή δραχμή έχουμε κληθεί να απαντήσουμε όλοι μας, μετά το φιάσκο των Καννών και τις σκληρές τοποθετήσεις των Ευρωπαίων ηγετών. Ενας πολιτικός ηγέτης πρέπει να απαντήσει σε ένα θεμελιώδες ερώτημα πριν αποφασίσει τους χειρισμούς του: υπάρχει περίπτωση αποπομπής της Ελλάδας από την Ευρωζώνη; Ευρωπαϊκές και αμερικανικές εκθέσεις έχουν υποστηρίξει, για παράδειγμα, πως μια μονομερής χρεοκοπία της χώρας ή η έξοδός της από το ευρώ θα είχε ανυπολόγιστες συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία, πολύ μεγαλύτερες από αυτές που είχε η πτώση της Lehman Brothers. Οι βασικοί μας εταίροι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στην Ελλάδα, τους πολιτικούς της και τη δυνατότητά της να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις. Ο κ. Παπαδήμος, αποτελεί μια τελευταία ευκαιρία ανάκτησης της εμπιστοσύνης. Οι εταίροι μας υποψιάζονται ότι θα χρησιμοποιηθεί από κάποιους ως μια "χρήσιμη παρένθεση" για να πάρουμε τα λεφτά της έκτης δόσης, την πρώτη δόση του επόμενου πακέτου και τη διαγραφή του χρέους και μετά να πάμε σε μια μονομερή χρεοκοπία με πλήρη διαγραφή του χρέους. Κάποιοι πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να γίνει και να παραμείνουμε στο ευρώ και την ΕΕ. Ελπίζω να μην έχουν κάνει το λάθος που έκανε ο κ. Παπανδρέου πριν από τις Κάννες, να έχουν δηλαδή ρωτήσει και κανέναν ξένο που να γνωρίζει την απάντηση...». Αυτά γράφει η χτεσινή «Καθημερινή» σε πρωτοσέλιδο άρθρο της.

Τι φαίνεται απ' αυτά; Πρωταρχικά το εκβιαστικό δίλημμα των Ελλήνων καπιταλιστών και του αστικού πολιτικού συστήματος στο λαό να υποταχθεί στη σφαγή του, προκειμένου να μείνει το κεφάλαιο στην Ευρωζώνη, στο ευρώ. Πράγματι, η έξοδος απ' αυτό καταστρέφει πολλαπλάσια το κεφάλαιο, λόγω υποτίμησης με το νέο νόμισμα, στα πλαίσια βεβαίως των οξύτατων ανταγωνισμών και της οικονομικής κρίσης. Βεβαίως, ο λαός καταστρέφεται ολοσχερώς όντας στο ευρώ, θα καταστρέφεται και εκτός ευρώ. Κάποιοι του οπορτουνιστικού χώρου λένε ότι η έξοδος από το ευρώ, αφού καταστρέφει το κεφάλαιο ωφελεί το λαό. Αρα θα παλέψει από καλύτερες θέσεις. Αρα να βάλει και το κίνημα τέτοιο στόχο. Τι συγκαλύπτουν, παίζοντας στο «παιχνίδι» των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των ενδοκαπιταλιστικών στην Ελλάδα; Οτι καταστροφή του κεφαλαίου με την έξοδο από το ευρώ και λόγω κρίσης διαπλέκεται με τους ανταγωνισμούς διαφορετικών μερίδων του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Στα πλαίσια των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, υπάρχουν οι δυνατότητες αλλαγής ιμπεριαλιστών συμμάχων. Βάζουν λοιπόν το λαό, σ' αυτό το ενδεχόμενο να επιλέξει ιμπεριαλιστή σύμμαχο, συμμαχώντας με τμήμα των αστών στην Ελλάδα. Δηλαδή, υποταγή του. Αλλωστε, το σενάριο αποπομπής από το ευρώ όπως το περιγράφει η «Καθημερινή», δηλαδή μπροστά στη χρεοκοπία της Ιταλίας, λόγω αδυναμίας χρηματοδότησης του τεράστιου χρέους της, να βγάλουν την Ελλάδα, δηλαδή τους καπιταλιστές εκτός ευρώ, ενισχύεται στο πλαίσιο των οξύτατων ανταγωνισμών εντός της Ευρωζώνης και της ΕΕ και ας μιλά για εκθέσεις Αμερικανών και Ευρωπαίων που λένε το αντίθετο, γιατί θα είχε ανυπολόγιστες συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία. Τα σενάρια διάσπασης της Ευρωζώνης, εξαιτίας του βαθέματος της κρίσης και υπερχρέωσης των Ιταλίας, Ισπανίας, Πορτογαλίας, αλλά και Γαλλίας - που επιπλέον οι τράπεζές της διαχειρίζονται μεγάλο χρέος υπερχρεωμένων κρατών, ενισχύονται. Εμφανίζονται δημοσιεύματα που λένε πως «η Γερμανία ξεγράφει τη Γαλλία από ισότιμο εταίρο». Στη Γερμανία, ήδη μιλούν για ζώνη ισχυρού ευρώ με πόλο τη Γερμανία και χώρες του βορρά και υποτιμημένου ευρώ με πόλο τη Γαλλία και τις υπερχρεωμένες χώρες του νότου. Στη Γερμανία οξύνονται οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί αυτών που θέλουν στρατηγικά τον ευρωατλαντισμό κόντρα σε τμήματα που προσανατολίζονται στρατηγικά σε Ρωσία, Κίνα, στην Ασία γενικότερα. Αυτοί επιδρούν στη διάσπαση της Ευρωζώνης.

Οσο για το σενάριο, να πάρει η Ελλάδα τα δάνεια και μετά να προχωρήσει σε χρεοκοπία και μονομερή διαγραφή του χρέους και ο παραλληλισμός τους με την ενέργεια του Γ. Παπανδρέου για δημοψήφισμα και τις Κάννες, δηλαδή αν το κάνουν να «έχουν ρωτήσει και κανέναν ξένο που να γνωρίζει την απάντηση...», τι ξέρει και δεν το λέει ανοιχτά; Αυτό παραπέμπει στη σχέση ενδοϊμπεριαλιστικών, μεταξύ ΗΠΑ - Γερμανίας, και ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών στην Ελλάδα. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν την υπονόμευση της Ευρωζώνης και της Γερμανίας. Σ' αυτά τα πλαίσια των ανταγωνισμών ήταν ενταγμένο και το δημοψήφισμα, που εγκυμονούσε κινδύνους εξόδου από την Ευρωζώνη. Η μοιρασιά ενεργειακών πηγών της Ελλάδας με τις ιδιωτικοποιήσεις είναι πεδίο ανταγωνισμών. Οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται για τους υδρογονάνθρακες, η Γερμανία για τις ανανεώσιμες πηγές, αλλά ο στρατηγικός της σύμμαχος η Ρωσία δεν είναι αδιάφορη για τους υδρογονάνθρακες και στην Ελλάδα. Η Κίνα διαχειρίζεται χρέη των ΗΠΑ, αλλά αναπτύσσει οικονομικές σχέσεις με Γερμανία και Ευρωζώνη. Για παράδειγμα, οι ελληνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι στην Ενέργεια και τη μεταφορά της (π.χ. εφοπλιστές, αγωγοί), με ποιων κρατών τα μονοπώλια θέλουν συμμαχίες; Ο λαός με το κίνημά του να εκμεταλλευτεί τις αντιθέσεις, να μην επιλέξει με ποιο αστικό στρατόπεδο θα συνταχτεί, να μεγαλώσει τα ρήγματά τους, για να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων.