Με περισσό θράσος μιλάνε οι της συγκυβέρνησης για «διάσωση της ναυπηγοεπισκευαστικής δραστηριότητας». Αυτοί, δηλαδή οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που διέλυσαν και απαξίωσαν τη ναυπηγική βιομηχανία στο πλαίσιο της παράδοσής της στα πολυεθνικά μονοπώλια. Με αφορμή τις κυβερνητικές συσκέψεις για τη «διάσωση» των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά έβγαλαν και πάλι στο προσκήνιο το σχέδιο περί «ενιαίου φορέα» ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας. Το ό,τι βρωμάει από μακριά το θέμα δεν θέλει και πολλά πράγματα για να αποδειχθεί.

Δεν τους φτάνει που έχουν δώσει, διαδοχικά κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, στους ιδιοκτήτες των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά (Γερμανούς και Αραβες) 2,5 δισ. ευρώ, για να παραλάβει μετά από δέκα χρόνια το ελληνικό Δημόσιο μόνο ένα υποβρύχιο («ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ»), το δοκιμαστικό, αξίας μεταπώλησης κατά τους Γερμανούς μόνο 300 εκατ. ευρώ, τώρα πάνε να αξιοποιήσουν το σκανδαλώδες αυτό σκηνικό σαν μοχλό για τον πλήρη έλεγχο από τα μονοπώλια του κλάδου. Ο «ενιαίος φορέας» που μιλάνε, ο οποίος άλλωστε θα είναι με τη συγκατάθεση των σημερινών ιδιοκτητών των ναυπηγείων Σκαραμαγκά και Ελευσίνας - Νεωρίου, θα είναι το σχήμα για να επιβάλλουν εργασιακές σχέσεις γαλέρας, με μισθούς Κίνας και Ινδίας και εργασιακά δικαιώματα τύπου COSCO. Θα είναι το πλαίσιο που έχουν επιβάλει στις δικές τους γαλέρες οι Ελληνες εφοπλιστές, τους οποίους καλεί η κυβέρνηση να συνδράμουν.

Εξάλλου θεσμικά το πλαίσιο το έχουν έτοιμο, είναι οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, που έχει περιγράψει ο πρωθυπουργός και άλλα κυβερνητικά στελέχη. Ολα αυτά στο όνομα της «ανάπτυξης» και της «ανταγωνιστικότητας». Αυτός ο «ενιαίος φορέας» θα είναι ο πολιορκητικός κριός για να γίνει η συγκεντροποίηση και ο μονοπωλιακός έλεγχος του συνόλου της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας, από τον Πειραιά, τη Ζώνη του Περάματος και της Σαλαμίνας, μέχρι του Σκαραμαγκά, την Ελευσίνα και τη Σύρο. Εδώ ακριβώς κολλάει και το ενδιαφέρον της διοίκησης του ΟΛΠ, που λειτουργεί πλέον σαν εμπορικός αντιπρόσωπος των πολυεθνικών μονοπωλιακών ομίλων, όπως γίνεται και με την COSCO. Αυτό είναι το μαγείρεμα που κάνει η τρικομματική κυβέρνηση. Απώτερος στόχος, η καθυπόταξη των εργαζομένων και των μικρότερων επιχειρήσεων του χώρου και η παράδοση του ναυπηγοεπισκευαστικού τομέα στα πολυεθνικά μονοπώλια, με όχημα την κάλπικη «ανάταξη της ναυπηγοεπισκευαστικής δραστηριότητας» που προβάλλει η κυβέρνηση, προς όφελος του εφοπλιστικού κεφαλαίου και κατασκευαστικών ομίλων.

Ολα αυτά κάνουν ακόμα πιο επίκαιρη την πρόταση του ΚΚΕ για συγκρότηση ενιαίου δημόσιου τομέα ναυπηγικής βιομηχανίας: «Η διατήρηση και ανάπτυξη της απολύτως αναγκαίας ναυπηγικής βιομηχανίας προϋποθέτει τη συγκρότηση ενιαίου δημόσιου φορέα και πλήρη ρήξη με τους περιορισμούς και τις αποφάσεις της ΕΕ. Καμιά άλλη δήθεν λύση, δηλαδή μορφή ιδιωτικοποίησης δεν μπορεί να σταματήσει τη συρρίκνωσή τους και την ισοπέδωση των μισθολογικών και εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων».