«Task Force για την Υγεία», είναι πάνω - κάτω ο πανομοιότυπος τίτλος χτεσινών ρεπορτάζ στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο με αφορμή ανακοινώσεις του αναπληρωτή υπουργού Υγείας, Λ. Γρηγοράκου, για τη δημιουργία ομάδας αποτελούμενης από γιατρούς, διασώστες, νοσηλευτές, ψυχολόγους, μαίες και κοινωνικούς λειτουργούς, η οποία θα βρίσκεται σε επιφυλακή για να παρεμβαίνει όπου υπάρχει ανάγκη, απ' άκρη σ' άκρη στο Αιγαίο!

Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις αλλά και τα ρεπορτάζ στον αστικό Τύπο, η ηγεσία του υπουργείου Υγείας επενδύει και στην εθελοντική προσφορά των επαγγελματιών Υγείας, καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, ιδιαιτέρως τους καλοκαιρινούς μήνες, οπότε οι ανάγκες πολλαπλασιάζονται λόγω των επισκεπτών που κατακλύζουν τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά. Πλάι σ' αυτά θα λειτουργήσει - λέγεται - και το Εθνικό Δίκτυο Τηλεϊατρικής ως «επιπλέον μέτρο ενίσχυσης της ιατρικής φροντίδας των κατοίκων του Αιγαίου»!

Η πρακτική αυτή, που δεν είναι καινούργια, μας θύμισε την έρευνα του «Ριζοσπάστη» σε δημόσια νοσοκομεία, σε δημόσιες δομές και υπηρεσίες Υγείας όλων των βαθμίδων στα νησιά, που αποκάλυπτε τις συνθήκες πολέμου που επικρατούν για εργαζόμενους και ασθενείς. Η εικόνα που παρουσιάζει το κατ' όνομα δημόσιο σύστημα Υγείας είναι καθρέφτης της διαχρονικής πολιτικής υποβάθμισης και απαξίωσης του δημόσιου συστήματος Υγείας, που δεν προλαβαίνει να μετράει πλήγματα από μια πολιτική που αντιμετωπίζει την υγεία του λαού ως δαπανηρή πολυτέλεια.

Περιφερειακά Ιατρεία έρημα από προσωπικό και αγροτικοί γιατροί να τριγυρνούν στα χωριά ή στα νησιά, για να δουν ασθενείς και να συνταγογραφήσουν φάρμακα. Κέντρα Υγείας χωρίς βασικές ειδικότητες, εφημερεύουν χωρίς ασθενοφόρο και νοσηλευτές. Μονάδες Υγείας κλειστές, που δεν λειτούργησαν ποτέ για να καλύψουν τις ανάγκες των κατοίκων και περιμένουν την «επιχειρηματικότητα» να τις εκμεταλλευτεί και να αρχίσουν να πουλούν υπηρεσίες. Νοσοκομεία χωρίς ειδικότητες γιατρών, καλούν ιδιώτες γιατρούς να εξετάσουν νοσηλευόμενους. Ολόκληρα νησιά χωρίς παιδίατρο, μαία, χιλιάδες άνθρωποι που ταξιδεύουν ακόμη και για μια απλή εξέταση. Κι όλα αυτά συνιστούν διπλή πρόκληση με δεδομένο ότι συμβαίνουν σε μια εποχή με τέτοια ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, με περίσσευμα εξειδικευμένου δυναμικού.

Σ' αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα για ασφαλισμένους, ασθενείς, ανθρώπους του μόχθου αλλά και για τους εργαζόμενους στην Υγεία, η κυβέρνηση δεν προτάσσει τη λύση του προβλήματος αλλά μέτρα διαχείρισης των ελλείψεων.

Στον προϋπολογισμό του 2014 η κρατική επιχορήγηση στα νοσοκομεία θα είναι μειωμένη κατά 32,2% σε σχέση με το 2013. Η μείωση αυτή στο πρώτο τρίμηνο του 2014 εκφράστηκε με μείωση κατά 9% συνολικά των λειτουργικών δαπανών των δημόσιων νοσοκομείων σε σχέση με το 2013. Ο ΕΟΠΥΥ θα χρηματοδοτηθεί το 2014 μόνο με 777 εκατ. ευρώ, ενώ το 2013 χρειάστηκε επιπρόσθετη κρατική επιχορήγηση 300 εκατ. ευρώ, φτάνοντας τελικά η χρηματοδότηση σε 1,108 δισ. ευρώ. Κάθε ευρώ που κόβεται από την Υγεία, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι ασθενείς το πληρώνουν με συμμετοχές, πληρωμές, ταλαιπωρία, υπονόμευση της υγείας τους.

Η ανάγκη του λαού για υψηλής ποιότητας υπηρεσίες Υγείας δεν είναι έκτακτη, αλλά μόνιμη, πάγια και διαρκής και δεν καλύπτεται με κινήσεις που θυμίζουν το «παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του».

Ο λαός των νησιών, όλης της χώρας έχει ανάγκη από σύγχρονες υποδομές, από εξειδικευμένο προσωπικό που θα καλύπτει όλες τις ειδικότητες της ιατρικής επιστήμης, από δυνατότητα άμεσης πρόσβασης 24 ώρες το 24ωρο, όπου θα απολαμβάνει υψηλής ποιότητας υπηρεσίες δωρεάν. Την ίδια στιγμή απαιτείται να εξασφαλίζονται ανθρώπινες συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους στις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας, που χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειές τους κρατάνε όρθιες τις εναπομείνασες δομές.

Ο λαός δεν πρέπει να συμβιβαστεί με μειωμένες απαιτήσεις σε σχέση με τα δικαιώματά του στην Υγεία και την Πρόνοια. Να μη θεωρεί δεδομένο ότι οι κοινωνικές ανάγκες δεν μπορούν να ικανοποιηθούν, ότι το κράτος δεν μπορεί να φροντίζει για όλα, ότι πρέπει και οι ίδιοι οι ασθενείς να πληρώνουν από την τσέπη τους, ότι η Υγεία και η πρόληψη είναι ατομική υπόθεση του καθένα.

Οι εργαζόμενοι στην Υγεία, μαζί με τους ασθενείς, με τον καθένα που ανά πάσα στιγμή μπορεί να χρειαστεί υπηρεσίες Υγείας να συντονίσουν τη δράση τους ενάντια στην επιχειρηματικότητα στην Υγεία, στην αγοραπωλησία υπηρεσιών, φαρμάκων, ιατρικού εξοπλισμού, μηχανημάτων, υλικών, στην κερδοφορία μέσα από τον ανθρώπινο πόνο, στην ανταποδοτική λειτουργία και του δημόσιου τομέα, ο οποίος όσο υπάρχει ο ιδιωτικός κι αυτός με επιχειρηματικά κριτήρια θα λειτουργεί.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, απαιτείται να αποκτήσει σάρκα και οστά αυτή η συμμαχία. Είναι η μόνη που μπορεί να βάλει φρένο στον κατήφορο, να διεκδικήσει Υγεία και Φάρμακο στην υπηρεσία των εργατικών - λαϊκών αναγκών. Ο λαός να αρνηθεί να γίνει πελάτης που θα αγοράζει υπηρεσίες Υγείας απ' τους επιτήδειους που προσδοκούν κέρδη απ' τον πόνο του. Εχει πληρώσει ξανά και ξανά για υπηρεσίες που δικαιούται και στερείται.