Με βάση τα πιο πρόσφατα στοιχεία, πάνω από 1.200.000 εργαζόμενοι αμείβονται σήμερα με μεικτό μισθό μέχρι 900 ευρώ. Οι 400.000 από αυτούς προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με κάτω από 500 ευρώ μεικτά (περίπου 400 ευρώ καθαρά). Η αντιστοιχία στα επιδόματα ανεργίας, που καθ' όλη την προηγούμενη δεκαετία καθηλώθηκαν στα 360 ευρώ, είναι απολύτως ευθυγραμμισμένη.

Οι επιδοτούμενοι άνεργοι, είτε της τακτικής είτε της μακροχρόνιας ανεργίας, αποτελούσαν ισχνή μειοψηφία στο σύνολο των ανέργων. Το 2021, στους 1.100.000 ανέργους, κατά μέσο όρο επιδοτούνταν κάθε μήνα περίπου 110.000, δηλαδή το 11% - 12%. Υπενθυμίζεται ότι δεν καταγράφονται ως άνεργοι όσοι έχουν εργαστεί έστω και για μία ώρα τον μήνα, όσοι εργάζονται με συμβάσεις με την ώρα, με τη μέρα, με μερική απασχόληση και κάθε είδους «ευέλικτη» εργασιακή σχέση.

Ο νόμος για τον ΟΑΕΔ, που ψήφισε η κυβέρνηση, δεν είχε βέβαια στόχο να αντιστρέψει αυτήν την κατάσταση, ούτε να δυναμώσει το πλέγμα προστασίας των ανέργων, να διευρύνει τις παροχές. Αντίθετα, έρχεται να εκτρέψει πλήρως τον Οργανισμό από τον ρόλο του, μετατρέποντάς τον σε μεγαλέμπορο προγραμμάτων κατάρτισης, για να συντονίζει κάθε είδους παράσιτο - «υλοποιητή προγραμμάτων», που επιδιώκει να πλουτίσει από την ανάγκη των ανέργων για ένα εισόδημα. Θα αποτελεί παράλληλα τον βασικό «διανεμητή» βραχείας απασχόλησης μέσω των κακοπληρωμένων προγραμμάτων.

Και όχι μόνο αυτό: Μέσω εγκυκλίων και Οδηγιών της ΕΕ, επιδιώκεται να εξαφανιστεί ο μεγάλος όγκος των ανέργων από την καταγραφή, άρα και από τη στήριξή του. Πετούν το μπαλάκι στους ίδιους τους ανέργους, τους ρίχνουν ευθύνες για την ανεργία τους και με βάση αυτό ενεργοποιείται το ποινολόγιο - καθηκοντολόγιο, ώστε να εμφανίζονται ότι δεν ψάχνουν καλά και σωστά για δουλειά. Βάζουν δηλαδή επιπλέον εμπόδια στους ανέργους, που θα πρέπει διαρκώς να αποδεικνύουν ...ότι είναι άνεργοι και ότι ψάχνουν για εργασία, να είναι σε διαρκή επιφυλακή και διαθεσιμότητα για την παρακολούθηση αμφιβόλου ποιότητας και περιεχομένου προγραμμάτων κατάρτισης, να είναι δεκτικοί σε οποιαδήποτε προσφορά εργασίας τούς προταθεί.

Θα πρέπει να είναι «απίκο» και σύμφωνοι σε ό,τι τους ζητηθεί να κάνουν. Απροστάτευτοι εντελώς, θα είναι αναγκασμένοι να δεχτούν εργασία που μπορεί να είναι χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι τους, ακόμα και σε άλλη πόλη, ή μια εργασία που μισθολογικά δεν θα τους καλύπτει. Θα πρέπει να είναι έτοιμοι να εργαστούν σε χώρους δουλειάς ή ειδικότητες μακριά από το αντικείμενό τους και με οποιουσδήποτε όρους. Δεν υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης, επιλογής ή άρνησης. Με αυτόν τον εκβιαστικό τρόπο η ανακύκλωση της ανεργίας αποκτά μεγαλύτερη ταχύτητα και «μειώνεται» τεχνητά η ανεργία.

Ο νόμος που ψηφίστηκε, λοιπόν, δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στον Οργανισμό, που απάντησαν τις προηγούμενες μέρες με μαζικές κινητοποιήσεις. Αφορά όλους τους εργαζόμενους, σε όλους τους κλάδους, συνολικά τους ανέργους. Κανένας αγώνας δεν λήγει με την ψήφιση ενός νόμου. Η εναντίωση στον νέο νόμο, η καθημερινή δράση και οι διεκδικήσεις για την ουσιαστική προστασία των ανέργων πρέπει να δυναμώσουν, να μπουν στο επίκεντρο της συζήτησης κάθε σωματείου, μαζί με όλα τα άλλα ζητήματα που καίνε την εργατική - λαϊκή οικογένεια, με κυρίαρχο αυτό της ακρίβειας.