Στο τραγικό εργατικό «ατύχημα» που έγινε την περασμένη Δευτέρα στον Πειραιά, με έναν ακόμα εργαζόμενο να μην επιστρέφει ζωντανός από το μεροκάματο, αφού τον κατάπιε η γη στο σαθρό φρεάτιο της οδού Πολυδεύκους, «συναντιούνται» όλα τα στοιχεία μιας εγκληματικής πολιτικής που βάζει σε μεγάλο κίνδυνο την ανθρώπινη ζωή.

Στοιχεία που αποκαλύπτουν τις ευθύνες των πολυδιαφημισμένων ως ...«ικανών» περιφερειαρχών και δημάρχων, της εργοδοσίας και του κράτους, που με την πολιτική τους μετατρέπουν γειτονιές, χώρους δουλειάς και υποδομές σε παγίδες θανάτου.

Πρώτον, η εταιρεία που είχε αναλάβει το έργο, με τη γνωστή πρακτική των εργολαβιών, ήξερε ότι μέρος των εργασιών αφορά παρεμβάσεις σε σαθρά φρεάτια του «περασμένου αιώνα», όπου συχνά παρατηρούνται «καταπτώσεις τοιχωμάτων». Είχε ενημερώσει μάλιστα γι' αυτά και επομένως η περιφερειακή αρχή γνώριζε τους κινδύνους. Οπως φάνηκε όμως για άλλη μια φορά, παίχτηκε το «πάμε κι όπου βγει», με αποτέλεσμα την τραγική απώλεια ενός εργάτη.

Δεύτερον, στο έδαφος των σμπαραλιασμένων τεχνικών υπηρεσιών, που είναι «κανονικότητα» σε δήμους και Περιφέρειες, για να μειώνονται τα λειτουργικά τους «κόστη», και με βάση τον χαρακτήρα της Τοπικής Διοίκησης ως «αντλίας» «ζεστού» χρήματος σε ομίλους, το συγκεκριμένο έργο έχει σπάσει σε εργολαβίες. Αυτές με τη σειρά τους κομματιάστηκαν σε υπεργολάβους κι αυτοί το ανέθεσαν σε ...τρίτους υπό-υπεργολάβους. Μάλιστα, για να «χτυπήσει» το έργο και για να εξασφαλίσει ένα ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους, η εργολαβία είναι βέβαιο πως έκανε περικοπές και στα μέτρα ασφάλειας των εργαζομένων, που θα έπρεπε να είναι αυξημένα στο συγκεκριμένο έργο, λόγω της σαθρότητας του εδάφους.

Τρίτον, μιλάμε για ένα ακόμα έργο βιτρίνας, και μάλιστα από τα πιο πολυδιαφημισμένα στην αστική ανάπλαση του Πειραιά, που υπηρετεί την ανάδειξη της πόλης σε ναυτιλιακό, εμπορικό και τουριστικό κέντρο. Στη συγκεκριμένη περιοχή, εγκαταλελειμμένα κτίρια ανακαινίζονται και μετατρέπονται σε γραφεία επιχειρήσεων και τραπεζών, ή σε κατοικίες για υψηλά εισοδήματα, παρασέρνοντας συνολικά το κόστος της στέγης για ιδιοκτήτες και νοικάρηδες στην ευρύτερη περιοχή. Με αυτόν ακριβώς τον σχεδιασμό γίνεται η ανάπλαση από δήμο και Περιφέρεια και όχι για τις ανάγκες του λαού, που στενάζει από την έλλειψη ελεύθερων χώρων, σύγχρονων χώρων δωρεάν ψυχαγωγίας και άθλησης, νεόκτιστων σχολείων κ.ά.

Εργα όπως αυτό που γίνεται στην περιοχή, μπαίνουν σε εφαρμογή μόνο όταν ...κάτσει η συναστρία των επιχειρηματικών συμφερόντων. Διαφορετικά οι περιοχές αυτές ρημάζουν για δεκαετίες. Οπως θα γίνει και όταν σπάσει αυτή η συναστρία, όταν δηλαδή αλλάξουν οι προτεραιότητες των ομίλων και αφήσουν πίσω τους τα γνωστά κουφάρια της ανάπτυξής τους. Ε, αυτό το έργο που βάφτηκε με το αίμα του εργάτη και όπως αποδείχθηκε γίνεται όπως όπως, διαφημίζεται από τη δημοτική αρχή Πειραιά και την περιφερειακή αρχή Αττικής ως έργο μετατροπής της περιοχής σε «κύτταρο επιχειρηματικότητας», σε «επιχειρηματικό κόμβο» και άλλα παρόμοια!

Στο φόντο των παραπάνω, και παρά τις σοβαρές καταγγελίες που έχουν γίνει από την πρώτη στιγμή, η βουβαμάρα τόσο από την περιφερειακή αρχή Αττικής, τους υποψηφίους της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και από τη δημοτική αρχή Πειραιά συνεχίζεται. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι δεν έχουν μπει στον κόπο να βγάλουν έστω κι ένα συλλυπητήριο μήνυμα για τον αδικοχαμένο εργάτη!

Οσο «ικανοί» είναι λοιπόν στην προώθηση των επιχειρηματικών σχεδιασμών και των ανάλογων έργων, τόσο εχθρικοί και επικίνδυνοι αποδεικνύονται για τη ζωή του λαού, την ουσιαστική προστασία των εργαζομένων από κάθε είδους κίνδυνο. Αυτή η εγκληματική πολιτική, όπως και τα αποτελέσματά της, πρέπει να αποτελέσει κριτήριο ψήφου. Να δεχθεί ένα ακόμα πλήγμα την Κυριακή, να σταλεί το μήνυμα «μόνοι τους και όλοι μας» με ψήφο στη «Λαϊκή Συσπείρωση», στους υποψηφίους του ΚΚΕ, βάζοντας στο επίκεντρο τις ανάγκες των πολλών και όχι τα κέρδη των λίγων!