Βρισκόμαστε σε μία φάση εξαιρετικά απειλητική. Και δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Πρέπει να δούμε την Ελλάδα ενταγμένη στην ΕΕ, όπου η κρίση βαθαίνει. Και το δεύτερο ζήτημα που κανένα άλλο κόμμα δε λέει είναι ότι η Ελλάδα δεν είναι στο Βόρειο Πόλο. Δεν είναι εκεί που είναι η Ιρλανδία και η Ολλανδία. Είμαστε στην άκρη της Ευρώπης, σε μία περιοχή όπου διεξάγεται σήμερα ο οικονομικός, πολιτικός και στρατιωτικός πόλεμος για τον έλεγχο των αγωγών του φυσικού αερίου και του πετρελαίου. Και εδώ δεν έχουμε τις παραδοσιακές αντιπαλότητες. Δηλαδή, ευρωπαϊκές δυνάμεις με αραβικές χώρες και ΗΠΑ. Εδώ έχουν μπει στη μάχη Κίνα, Ρωσία, Βραζιλία, Ινδία, Τουρκία - έχει αναβαθμιστεί γεωστρατηγικά -, Ισραήλ. Είχαμε πολέμους τα τελευταία 20 χρόνια. Η Ευρώπη της ειρήνης δεν υπήρξε ποτέ πραγματικά. Σε αυτούς τους πολέμους όμως δε φάνηκε ότι οι πραγματικά εμπόλεμες δυνάμεις ήταν η Γερμανία με τις ΗΠΑ, ήταν η Γαλλία με τη Γερμανία. Στον πόλεμο της Λιβύης, η διαπάλη ήταν ανάμεσα στη Γαλλία, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ. Δε φαίνεται γιατί βάλανε τους φύλαρχους να τσακώνονται μεταξύ τους για να ρίξουν τον Καντάφι. Τώρα, στο «φαίνεσθαι», η διαπάλη μέσα στη Συρία, ανάμεσα στον Ασαντ και την αντιπολίτευση, είναι η διαπάλη Ισραήλ - Ιράν.

Βάζουν, δηλαδή, περιφερειακά να τσακώνονται μεταξύ τους οι χώρες - και οι ντόπιες αστικές τάξεις μπαίνουν βεβαίως - ενώ στην πραγματικότητα, έμμεσα, αντανακλώνται οι ανταγωνισμοί των ισχυρών καπιταλιστικών χωρών. Θα φτάσουμε στην εποχή που η αναμέτρηση θα γίνει μεταξύ τους. Σε πέντε, σε δέκα χρόνια; Δεν μπορούμε να κάνουμε πρόβλεψη. Η διαπάλη θα είναι μεγάλη. Οι ΗΠΑ διαμορφώνουν τεράστιες βάσεις στον Καναδά και στην Αυστραλία. Και μιλάνε καθαρά για ενδεχόμενη αναμέτρηση με την Κίνα. Η Κίνα διαμορφώνει τεράστιες στρατιωτικές βάσεις στην Ασία για το ενδεχόμενο αναμέτρησης με τις ΗΠΑ. Η Σύνοδος του ΝΑΤΟ που θα γίνει στο Σικάγο, το Μάη, θα βάλει το εξής θέμα: Θα θεωρήσει αιτία πολέμου την κατάκτηση των εμπορικών δρόμων. Και ξεκινάει από το ότι η Διώρυγα του Σουέζ, η περιοχή Ορμούζ, στο Ιράν, ο Ελλήσποντος, κ.λπ., είναι εμπορικοί δρόμοι. Και θαλάσσιοι και ηπειρωτικοί.

Η Ελλάδα, λοιπόν, αναγορεύεται σε έναν κόμβο, όπου θα περνάνε εμπορεύματα. Αυτό θα είναι ανάπτυξη... Ανάπτυξη με τεράστια φτώχεια και με ανεργία και με κλάδους που χρειάζεται ο λαός υποβαθμισμένους. Η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της αναμέτρησης. Βγήκαν οι ΗΠΑ και είπαν καθαρά: Αν θέλετε να αντιμετωπιστεί το θέμα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, πρέπει να τα βρείτε. Η Ελλάδα με την Τουρκία σε συνεννόηση με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ και με την τουρκοκυπριακή πλευρά. Αυτό σημαίνει διχοτόμηση της Κύπρου. Σημαίνει δύο κράτη, για να μοιράσουν το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Η Ελλάδα, με τη συμφωνία που έκανε με το Ισραήλ, παρέδωσε τον εναέριο χώρο της για να περνάνε αμερικάνικα και ισραηλινά αεροπλάνα, στο ενδεχόμενο σύγκρουσης με το Ιράν. Το ίδιο έκανε και στη διάρκεια της ιμπεριαλιστικής επίθεσης στη Λιβύη, στη Γιουγκοσλαβία και στο Ιράκ.

Η συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο θα περιοριστεί στο να γίνει χώρα διέλευσης και ανεφοδιασμού πλοίων και αεροπλάνων; `Η απλώς να στέλνει κάποια τμήματα στρατού στο Αφγανιστάν και στη Βοσνία; Θα περιοριστεί ή θα αναμειχθεί αναγκαστικά στον πόλεμο και ποια πλευρά θα πάρει; Σε ποια χώρα θα πάει; Θα πάει με τους Γερμανούς, κατά των Αμερικανών; Θα πάει με τους Αμερικανούς κατά των Γερμανών; Γι' αυτά τα ζητήματα, εκτός από το ΚΚΕ, κανείς άλλος δε μιλάει προεκλογικά. Βεβαίως, οι πόλεμοι θα εξαλειφθούν όταν εξαλειφθεί και η αιτία τους, δηλαδή όταν κοινωνικοποιηθούν τα μονοπώλια και ανατραπεί η εξουσία τους, όταν κατακτήσουμε την εργατική, τη λαϊκή εξουσία. Η στάση όλων των κομμάτων απέναντι στις επικίνδυνες για το λαό εξελίξεις που κλιμακώνονται στην περιοχή, είναι κριτήριο ψήφου για το λαό. Τα άλλα κόμματα δε λένε κουβέντα γιατί στηρίζουν ή δεν αντιπαλεύουν τα μονοπώλια. Επομένως, να καταδικαστεί και στην κάλπη η προσπάθειά τους είτε να υπερασπιστούν, είτε να συγκαλύψουν, είτε να αποσιωπήσουν τις καταστροφικές συνέπειες από την ενσωμάτωση της Ελλάδας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς. Να ενισχυθεί το ΚΚΕ, που αποκαλύπτει το ρόλο τους και μπαίνει μπροστά για την οργάνωση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, για να μη μετατραπεί ο λαός σε θύτη και θύμα ενός γενικευμένου πολέμου για τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης και των συμμάχων της.