«

Εχουμε εφαρμόσει εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις. Το εργασιακό κόστος μειώθηκε σημαντικά, δημιουργήσαμε ένα εντελώς νέο συνταξιοδοτικό σύστημα και καταστήσαμε την αγορά εργασίας περισσότερο ευέλικτη. Πολλές επαγγελματικές ομάδες απώλεσαν τα προνόμιά τους. Τα θεμέλια για μία ανταγωνιστική οικονομία έχουν τεθεί (...) Η κυβέρνησή μας θα τηρήσει την φιλοευρωπαϊκή πορεία των μεταρρυθμίσεων». Μέσα σε πέντε φράσεις, σε συνέντευξη που έδωσε στη γερμανική εφημερίδα «Diezeit», ο Ευ. Βενιζέλος συμπύκνωσε τη σφοδρή αντιλαϊκή - αντεργατική επέλαση που έχουν εξαπολύσει οι αστικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα, με ιδιαίτερη ένταση τα τελευταία χρόνια, για να διασφαλίσουν όρους ανάκαμψης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, κάνοντας τη χώρα «φιλικότερη» στις επενδύσεις, όπως λένε.

1. Η ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» της καπιταλιστικής οικονομίας έχει συγκεκριμένους όρους και κανόνες. Ειδικότερα σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης, η «ανάκαμψη» είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη συμπίεση της τιμής της εργατικής δύναμης, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, το ξήλωμα της κοινωνικής ασφάλισης. Οι μισθοί των 400 και 500 ευρώ, οι ευέλικτες σχέσεις εργασίας, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, η μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, το σύνολο των αντεργατικών μέτρων, αποτελούν τις «αναγκαίες» προϋποθέσεις για να διασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.

2. Τα μέτρα που σήμερα επιβάλλονται στην Ελλάδα, προωθούνται στο σύνολο της ΕΕ. Είναι στρατηγική επιλογή των κυβερνήσεων των κρατών μελών της λυκοσυμμαχίας για να ενισχυθούν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια σε περίοδο όξυνσης του καπιταλιστικού ανταγωνισμού, σε περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο. Οι «διαρθρωτικές ανατροπές» που σήμερα προωθούνται, δεν αφορούν μόνο την περίοδο της κρίσης, αλλά κυρίως την περίοδο μετά από αυτήν. Η ανάκαμψη που υπόσχονται οι εταίροι της ΕΕ, πέρα ότι θα έχει προσωρινό και αναιμικό χαρακτήρα, δεν αφορά σε καμιά περίπτωση την καλυτέρευση της ζωής των εργαζομένων, που θα συνεχίσουν να ζουν σε συνθήκες ανεργίας και υπερεκμετάλλευσης.

3. Οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ ταυτόχρονα με την κοινή αντιλαϊκή στρατηγική, αναζητούν η καθεμία για λογαριασμό της ντόπιας αστικής τάξης, επενδυτικές ευκαιρίες και κρατικά κεφάλαια. Για την προσέλκυση συσσωρευμένων ιδιωτικών κεφαλαίων, εκτός από τα φτηνά εργατικά χέρια, οι αστικές κυβερνήσεις προσφέρουν ακόμα τμήμα των κρατικών υποδομών και του φυσικού πλούτου της χώρας. Σ' αυτή τη γραμμή ο Ευ. Βενιζέλος «διαφήμισε» στη συνέντευξή του την αποφασιστικότητα της συγκυβέρνησης να προωθήσει τις φιλομονοπωλιακές μεταρρυθμίσεις που συμφώνησε με την τρόικα και πρόβαλε το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων. Το ξεπούλημα στρατηγικών τομέων της οικονομίας (ενέργεια, υποδομές κ.ά.) θα το πληρώσουν πολλαπλάσια τα λαϊκά στρώματα, αφού θα κληθούν να αγοράσουν αναγκαία εμπορεύματα και υπηρεσίες σε ακόμα υψηλότερες τιμές, με αντιστρόφως ανάλογη ποιότητα, ενώ και θέσεις εργασίας δεν πρόκειται να δημιουργήσουν. Αρα, η ανεργία δε θα αμβλυνθεί, ενώ οι εργασιακές συνθήκες θα είναι γαλέρας, με εργάσιμο χρόνο - λάστιχο, αυξάνοντας την απλήρωτη δουλειά και με μισθούς καθηλωμένους στα σημερινά επίπεδα.

Γίνεται καθαρό ότι τα θεμέλια για την ανάπτυξη μιας «ανταγωνιστικής οικονομίας» που θα οδηγήσει στην ανάκαμψη, όπως ευαγγελίζεται ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ισοδυναμούν με ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων, συνολικά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στο χωριό και στην πόλη. Η καπιταλιστική κρίση έφερε στην επιφάνεια όλη τη βαρβαρότητα του συστήματος, αλλά ταυτόχρονα ανέδειξε και τα πραγματικά όρια του καπιταλισμού, που έχουν ξεπεραστεί, καθιστώντας επιτακτική την αναγκαιότητα η λαϊκή συμμαχία με την πάλη της να τον σαρώσει, να τον ανατρέψει.