Το σκηνικό έντασης της καταστολής στο ΑΠΘ, η απόφαση του ΣτΕ που ανοίγει τον δρόμο για την εγκατάσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας στα πανεπιστήμια και οι δηλώσεις της υπουργού Παιδείας, ότι η κυβέρνηση «προχωράει δυναμικά την πολιτική της για ένα σύγχρονο, ασφαλές περιβάλλον γνώσης, διδασκαλίας, έρευνας», είναι κρίκοι στην αλυσίδα της ίδιας αντιδραστικής πολιτικής, που στόχο έχει να διευκολύνει την επιχειρηματική δράση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, σε βάρος των μορφωτικών δικαιωμάτων και του συλλογικού αγώνα των φοιτητών.

Οι δεσμεύσεις της υπουργού, ότι η κυβέρνηση θα υπερασπιστεί με κάθε τρόπο αυτήν την πολιτική, απευθύνονται στα «ευήκοα ώτα» των επιχειρηματικών συμφερόντων που συνωστίζονται στα αμφιθέατρα και στα εργαστήρια των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, με την επιδίωξη να διευρύνουν τις μπίζνες τους μέσα στα πανεπιστήμια.

Η καταστολή είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα σ' αυτήν την πολιτική και αυτό προσπαθεί να «εμπεδώσει» η κυβέρνηση με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στο ΑΠΘ, αξιοποιώντας και τη δράση ομάδων που καμία σχέση δεν έχουν με τους φοιτητικούς συλλόγους και τους οργανωμένους αγώνες τους.

Σ' αυτό το «πανεπιστήμιο - επιχείρηση», που χτίζουν «πέτρα - πέτρα» όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, είναι «παραφωνία» οι διεκδικήσεις φοιτητών, καθηγητών και εργαζομένων ενάντια στην υποβάθμιση των σπουδών.

Τους χαλάει τη «σούπα» η αποκάλυψη και εναντίωση στα σχέδια των επιχειρηματικών ομίλων και όλων των κομμάτων τους για τη δημιουργία μιας μεγάλης αγοράς Ανώτατης Εκπαίδευσης, όπως προβλέπουν οι κατευθύνσεις της ΕΕ, με τίτλους σπουδών πολλαπλών ταχυτήτων, οι οποίοι θα πουλιούνται και θα αγοράζονται.

Με επιχειρήσεις που άμεσα θα παραγγέλνουν και θα υπαγορεύουν έρευνα και σπουδές με βάση τις απαιτήσεις της κερδοφορίας τους, με ακόμα μεγαλύτερη εξατομίκευση και υποβάθμιση των σπουδών.

Ολα αυτά, που περιέχονται και στον επικείμενο νόμο - πλαίσιο της κυβέρνησης, έχουν ήδη δρομολογηθεί και «περπατάνε» στα ΑΕΙ, με καθοριστική συμβολή όλων των κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένης και της προηγούμενης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με τη συναίνεση των διοικήσεων των ιδρυμάτων.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ περιορίζει την όποια αντιπαράθεση με την κυβέρνηση στο ζήτημα του αυταρχισμού και της κρατικής καταστολής, προτάσσοντας το αφήγημα των «αντιδεξιών μετώπων», που τον βολεύει στην κυβερνητική εναλλαγή. Ακόμα κι εκεί όμως έχει «λερωμένη τη φωλιά του», αφού δεσμεύεται στην ίδια στρατηγική που προωθεί και η ΝΔ.

Για παράδειγμα, οι φοιτητές θυμούνται καλά ότι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την πανεπιστημιακή αστυνομία ήταν να υπάγεται στις πρυτανικές αρχές. Με άλλα λόγια, η διαφωνία του με τη ΝΔ είναι ποιος θα δίνει την εντολή για ένταση της καταστολής και όχι ποιον υπηρετεί το χτύπημα στο οργανωμένο φοιτητικό κίνημα, που είναι ο πραγματικός στόχος των κατασταλτικών μηχανισμών μέσα στα ΑΕΙ.

Εκεί βρίσκεται όμως και η απάντηση από την πλευρά των φοιτητών: Στην κλιμάκωση της συλλογικής και οργανωμένης δράσης, στην ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση στους φοιτητικούς συλλόγους, στην ανάπτυξη αγώνων με κριτήριο τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες, για σπουδές και δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα. Για επιστήμη και έρευνα για τις ανάγκες του λαού και όχι της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.

Ενας τέτοιος αγώνας έδειξε και δείχνει τη δύναμή του, όπως έγινε με τις αλλεπάλληλες αναβολές που πήρε η εγκαθίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας στις σχολές, παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να προχωρήσει γρήγορα τα σχέδιά της, για να κάνει σινιάλο στις επιχειρήσεις ότι «δεν χαρίζει κάστανα» απέναντι στις φοιτητικές, ευρύτερα απέναντι στις εργατικές - λαϊκές αντιδράσεις.

Οι μαζικοί αγώνες των φοιτητών το προηγούμενο διάστημα, ακόμα και στις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας, «τσαλάκωσαν» το αφήγημα και την προπαγάνδα της κυβέρνησης περί «ανομίας», έδωσαν απάντηση σε καταστολή, συκοφαντίες και προβοκάτσιες.

Πρωτοπόροι σε αυτούς τους αγώνες στάθηκαν χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες που δίνουν καθημερινά τη μάχη για το ζωντάνεμα των φοιτητικών συλλόγων, την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Φοιτητές και φοιτήτριες που τώρα συγκροτούν τα ψηφοδέλτια της «Πανσπουδαστικής ΚΣ» στις επικείμενες φοιτητικές εκλογές στις 18 Μάη. Το δυνάμωμά τους, με τις ψήφους χιλιάδων περισσότερων φοιτητών, είναι η καλύτερη απάντηση στην πολιτική της καταστολής και διάλυσης των σπουδών, ένα μεγάλο βήμα στην κλιμάκωση του αγώνα ενάντια στα σχέδια για «πανεπιστήμια ΑΕ».