Μόνο περηφάνια μπορεί να νιώθει κανείς για τη στάση των στρατευμένων που βγάζουν στον «τάκο» την επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης.

Των νέων ανθρώπων που, υπηρετώντας τη θητεία τους με το κεφάλι ψηλά, εκφράζουν το γνήσιο λαϊκό αίσθημα καταδίκης της εμπλοκής στο ιμπεριαλιστικό μακελειό, αναδεικνύοντας τη μεγάλη αλήθεια: Οτι η κυβέρνηση δεν έχει καμιά εξουσιοδότηση να σέρνει τη χώρα στους βρώμικους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, στη στήριξη της γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού από το κράτος - τρομοκράτη Ισραήλ.

Δεν έχει καμιά εξουσιοδότηση να μετατρέπει τον λαό μας σε θύτη άλλων λαών και τη χώρα σε μαγνήτη κινδύνων και αντιποίνων από αντίπαλα στο ΝΑΤΟ ιμπεριαλιστικά κέντρα. Οι ίδιοι οι φαντάροι που αντιστέκονται αποτελούν παράδειγμα για τους συναδέλφους τους και για τις επόμενες «σειρές» στα στρατόπεδα.

Ακριβώς επειδή οι στρατευμένοι εκφράζουν το λαϊκό αίσθημα, σε αντίθεση με τους θλιβερούς υπερασπιστές της πολεμικής εμπλοκής, το κράτος και η κυβέρνηση επιστρατεύουν το «μαστίγιο» και τη συκοφαντία.

Είναι ξεκάθαρο ότι αυτό που ενοχλεί την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς της δεν είναι απλά η συμμετοχή των φαντάρων σε «πολιτικές εκδηλώσεις», αλλά το γεγονός ότι καταγγέλλουν τον πόλεμο και την ελληνική συμμετοχή σ' αυτόν.

«Μπράβο και πάλι μπράβο» θα έλεγαν τα κάθε λογής παπαγαλάκια αν οι φαντάροι έπιαναν το μικρόφωνο για να αναπαράγουν τα χυδαία προσχήματα περί «αυτοάμυνας» του Ισραήλ. Αν πανηγύριζαν για τις αποστολές των φρεγατών στην Ερυθρά Θάλασσα και για την επέκταση των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων σε όλη τη χώρα. Αν στήριζαν την κατασυκοφάντηση του δίκαιου αγώνα του παλαιστινιακού λαού για να έχει τη δική του πατρίδα.

Είναι καθαρό: Ο «συναγερμός» που χτύπησαν από κοινού υπουργοί, βουλευτές από ΝΔ και από ΣΥΡΙΖΑ, προπαγανδιστές και απολογητές της γενοκτονίας που συντελείται εδώ κι έναν χρόνο στην Παλαιστίνη, όπως και τα «άμεσα μέτρα» που πήρε η κυβέρνηση, με ποινές στους φαντάρους, δεν αφορούν μόνο τους ίδιους. Αποτελούν μήνυμα έντασης της καταστολής απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα συνολικά. Αυτή η καταστολή είναι το αναγκαίο συμπλήρωμα και πάει χέρι - χέρι με το βάθεμα της εμπλοκής στα πολεμοκάπηλα σχέδια.

Οσο μεγαλώνει η επιθετικότητα των κυβερνήσεων, μεταξύ τους και της ΝΔ, των ιμπεριαλιστικών ενώσεων και των συμμάχων τους, όσο περισσότερο στηρίζουν το κατοχικό κράτος του Ισραήλ για να πνίγει στο αίμα τη Μέση Ανατολή, τόσο πιο επιθετικοί γίνονται και στο εσωτερικό της χώρας, σε βάρος των εργαζομένων, της νεολαίας, του λαού.

Αυτό υπαγορεύει η στρατηγική της αστικής τάξης για την ενίσχυση της κερδοφορίας της και τη γεωπολιτική αναβάθμισή της, κόντρα στους αντιπάλους της: Ενταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων στο εσωτερικό, περισσότερη καταστολή, ανεβασμένοι ρόλοι στα πολεμικά μέτωπα.

Γι' αυτό ο λαός έχει κάθε λόγο να κάνει υπόθεσή του τη μαχητική απάντηση σε τέτοια τρομοκρατικά - κατασταλτικά μέτρα. Να δυναμώσει ακόμα πιο πολύ η συγκλονιστική αλληλεγγύη που ξεδιπλώνεται απ' άκρη σ' άκρη της χώρας, σε χώρους δουλειάς και γειτονιές, σε σχολεία και σχολές.

Παρεμβάσεις σαν αυτές των φαντάρων που ζητάνε εδώ και τώρα να σταματήσει η ελληνική συμμετοχή στον πόλεμο, πιάνουν το νήμα και παίρνουν τη σκυτάλη από άλλες μεγάλες στιγμές της αναμέτρησης με την πολεμική εμπλοκή.

Από την απειθαρχία του πληρώματος στο Α/Τ «Θεμιστοκλής» το 1999 για να μη συμμετάσχει σε ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις ενάντια στον λαό της Γιουγκοσλαβίας, μέχρι τα μπλόκα σε τρένα και βαπόρια για να μη φορτώσουν πολεμικό υλικό για τα καυτά πολεμικά μέτωπα και τις μεγάλες διαδηλώσεις ενάντια στους φονιάδες των λαών, καμιά κυβέρνηση δεν στάθηκε ικανή να φιμώσει τη φωνή του λαού ενάντια στον πόλεμο.

Με αυτές τις πλούσιες περγαμηνές, δυναμώνει ακόμα περισσότερο η αλληλεγγύη στους στρατευμένους, η πάλη ενάντια στην πολεμική εμπλοκή.

Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση στην προσπάθεια της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων να επιβάλουν την ευρωατλαντική ομοφωνία, απέναντι σε όσους αγωνίζονται για να γυρίσουν τώρα πίσω όλοι οι Ελληνες στρατιωτικοί από τις ΝΑΤΟικές αποστολές, να κλείσουν οι βάσεις, να απεμπλακεί η χώρα από τα βρώμικα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τις συμμαχίες, με τον λαό πρωταγωνιστή στις εξελίξεις.