Σε μια πολύωρη συνεδρίαση, όπου ο πρωθυπουργός μίλησε δυο φορές και ο υπουργός Αμυνας άλλη μία, η κυβέρνηση δεν βρήκε ούτε μια λέξη να πει για τις καταγγελίες του ΚΚΕ και τις αποκαλύψεις του «Ριζοσπάστη» σχετικά με το «ΝΑΤΟ εξπρές», παρά το γεγονός ότι ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ επανέφερε το θέμα και ζήτησε απαντήσεις, θέτοντας και νέα ερωτήματα.

Είναι γελασμένοι αν νομίζουν ότι θα ξεμπερδέψουν με τα «άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε», που απάντησε γραπτώς το υπουργείο Αμυνας την περασμένη Τρίτη, ύστερα από Ερώτηση του ΚΚΕ στη Βουλή. Επικαλείται μάλιστα το υπουργείο την ενημέρωση που είχε από τις «αρμόδιες υπηρεσίες», κάνοντας μπαλάκι την ευθύνη για όσα αναφέρει στην απάντηση. Τόσο ...σιγουράκια είναι αυτά που γράφει.

Τι απαντάει το υπουργείο Αμυνας; Πρώτον, επιβεβαιώνει το «ΝΑΤΟ εξπρές». Οτι δηλαδή ο σιδηρόδρομος αποτελεί βασικό μέσο μεταφοράς πολεμικού υλικού για λογαριασμό του ΝΑΤΟ με συγκεκριμένες - όπως λέει - «προδιαγραφές». Μόνο που αυτές ορίζουν ότι τα επικίνδυνα φορτία μπορούν να μεταφέρονται χωρίς κανείς να δίνει λογαριασμό για το περιεχόμενό τους!

Ποιος ξέρει λοιπόν τι περιέχει ένα κλειστό κοντέινερ φορτωμένο στο βαγόνι ενός τρένου, που διασχίζει το μισό σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας και μάλιστα μέσα από κατοικημένες περιοχές; Κανείς!

Οπως κανείς δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι ανάμεσα στα φορτία του πολέμου δεν βρίσκονται εύφλεκτα ή άλλα επικίνδυνα υλικά. Ο «Ριζοσπάστης» αποκάλυψε ότι στην Αλεξανδρούπολη εντοπίστηκαν Αμερικανοί αξιωματικοί με ειδίκευση στον χημικό πόλεμο. Τι δουλειά είχαν αυτοί στον βασικό κόμβο μεταφοράς αμερικανικού πολεμικού υλικού προς τον βορρά; Καμιά απόκριση από την κυβέρνηση...

Στις «προδιαγραφές» είναι επίσης να μεταφέρονται 350 τόνοι εκρηκτικών από το λιμάνι του Λαυρίου στην ΕΑΣ πάνω σε φορτηγά, μέσα από την πόλη, πρωινές ώρες χωρίς καμιά προφύλαξη. `Η - όπως καταγγέλλουν σιδηροδρομικοί - οι προδιαγραφές φόρτωσης να μην ανταποκρίνονται στην κατάσταση των υποδομών, που είναι κακοσυντηρημένες, μεγαλώνοντας τον κίνδυνο ενός σοβαρού ατυχήματος.

Κατά τα άλλα, η απάντηση του υπουργείου επικεντρώνει στο επίμαχο δρομολόγιο της εμπορικής αμαξοστοιχίας που συγκρούστηκε στα Τέμπη και ισχυρίζεται ότι δεν κουβαλούσε στρατιωτικά καύσιμα, επειδή αυτά μεταφέρονται στη βάση της Λάρισας κατά αποκλειστικότητα μέσω του στρατιωτικού αγωγού που εξυπηρετεί τις ανάγκες της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.

Κι εδώ όμως η κυβέρνηση κρύβει την αλήθεια, αυξάνοντας τα ερωτήματα αντί να δίνει απαντήσεις. Οπως αποκάλυψε ο «Ριζοσπάστης», παρουσιάζοντας σχετικά ντοκουμέντα, η μεταφορά καυσίμων προς την αμερικάνικη βάση γίνεται και με άλλους τρόπους, πλην του αγωγού, ενώ οι Αμερικανοί σχεδιάζουν να στήσουν στην 110 ΠΜ και ένα εργαστήριο ελέγχου υγρών καυσίμων (Fuel Lab) για τα αεροσκάφη, τις γεννήτριες και ό,τι άλλο χειρίζονται εκεί.

Τίποτα δεν αποκλείει επομένως στις μεταφορές αυτές να εμπλέκεται και ο σιδηρόδρομος, όσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να «κλείσει» τέτοια σενάρια, αραδιάζοντας με καραμπινάτες ανακρίβειες ημερομηνίες και στοιχεία.

Δεν μπορούν πλέον να κοροϊδέψουν κανέναν! Η προσπάθεια ακόμα και τώρα να συγκαλύψουν στοιχεία δεν έχει να κάνει τόσο ή μόνο με το έγκλημα των Τεμπών, αλλά με τους τεράστιους κινδύνους που παραμονεύουν για τον λαό από τη βαθιά εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους πολέμους. Στον επιχειρησιακό σχεδιασμό του ΝΑΤΟ, η χώρα μας, πέρα από ορμητήριο, είναι και κόμβος μεταφοράς πολεμικού υλικού, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τις παγίδες που κρύβονται στο σιδηροδρομικό δίκτυο.

Εκτός λοιπόν από ράγες του κέρδους, ο σιδηρόδρομος της «απελευθέρωσης», της ιδιωτικοποίησης και της στρατιωτικοποίησης των μεταφορών είναι και ράγες του πολέμου. Κι αυτό δεν μπορούν να το αμφισβητήσουν ούτε η κυβέρνηση ούτε τα άλλα συστημικά κόμματα, που συνδιαμορφώνουν την εγκληματική πολιτική και στηρίζουν τη μεγαλύτερη εμπλοκή, για τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Μόνο ο λαός μπορεί να σπάσει τον φαύλο κύκλο της επικίνδυνης εμπλοκής. Με μαζική πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, βάζοντας στο στόχαστρο την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα που την υλοποιούν και τη στηρίζουν. Προπάντων, δυναμώνοντας τη σύγκρουση με την αστική τάξη και τους διεθνείς συμμάχους της, που για τα δικά τους συμφέροντα γίνονται οι πόλεμοι, όπως βαθαίνει η εκμετάλλευση σε καιρούς «ειρήνης».