Με τους χειρότερους οιωνούς ξεκινάει μια ακόμα τουριστική περίοδος για την εργατική τάξη και τον λαό. Δυο νεκροί εργαζόμενοι σε ξενοδοχεία που δεν είχαν ανοίξει καλά - καλά, είναι τα πρώτα θύματα των εργοδοτικών εγκλημάτων στον τουρισμό, όπου η μεγαλοεργοδοσία σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο: Των εσόδων, των κερδών, των αφίξεων...

Αν αυτά συμβαίνουν τώρα που η τουριστική κίνηση δεν έχει καν αρχίσει, τι θα γίνει σε μερικές βδομάδες, που θα κορυφώνεται στους δημοφιλείς προορισμούς; Ετσι χτίζεται το τουριστικό θαύμα: Με τη στυγνή εκμετάλλευση χιλιάδων εργαζομένων, που φτάνει μέχρι τη φυσική τους εξάντληση, ή και εξόντωση, εκεί που τα μέτρα ασφάλειας είναι ανύπαρκτα, όπως γίνεται στην πλειοψηφία των χώρων εργασίας.

Η εντατικοποίηση της εργασίας, τα εξαντλητικά ωράρια, η δουλειά χωρίς ρεπό, ο εξαναγκασμός ανειδίκευτων να κάνουν εργασίες που απαιτούν ειδίκευση, βρίσκονταν και τα προηγούμενα χρόνια ψηλά στη λίστα των καταγγελιών σωματείων και εργαζομένων.

Το γεγονός εξάλλου ότι ο ένας από τους δυο νεκρούς είναι 65 χρονών, δείχνει πόσο αδίστακτη και εγκληματική είναι η πολιτική που αυξάνει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, μειώνει τις συντάξεις και δίνει ...κίνητρα στους συνταξιούχους να δουλεύουν για να επιβιώσουν, εκτοξεύοντας τους κινδύνους ακόμα και για την ίδια τους τη ζωή.

Αυτή είναι η βάρβαρη στρατηγική της ΕΕ, που όλα τα αστικά κόμματα νομιμοποιούν με την ψήφο τους στις διάφορες Οδηγίες. Κι έχουν μετά το θράσος να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους νεκρούς που αναγκάζονται να δουλεύουν μέχρι τα βαθιά γεράματα, ενώ θα έπρεπε να ζουν μια αξιοπρεπή ζωή, με συντάξεις που να καλύπτουν τις ανάγκες τους.

Αυτή είναι η πιο σκοτεινή πλευρά της «βιομηχανίας» του τουρισμού, που δείχνει νωρίς - νωρίς τα δόντια της στους εργαζόμενους. Στην άλλη όψη του νομίσματος βρίσκονται τα ληστρικά μέτρα στήριξης που απολαμβάνουν οι μεγαλοεργοδότες του τουρισμού, είτε πρόκειται για ξενοδόχους και τουρ οπερέιτορς, είτε για τους ακτοπλόους εφοπλιστές.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το δωράκι που κάνει η κυβέρνηση στις ακτοπλοϊκές εταιρείες για να μην αυξήσουν τάχα τα εισιτήρια, όταν αυτά βρίσκονται στο ταβάνι με την κάλυψη του κράτους, κάνοντας ...όνειρο θερινής νυκτός το ταξίδι με το καράβι σε κάποιο νησί. Θυμίζουμε ότι και πέρσι τέτοια εποχή, που ανακοινώνονταν ξανά αυξήσεις - φωτιά σε εισιτήρια και ναύλα έως και 40%, ο τότε υπουργός Ναυτιλίας έλεγε πως «μέχρι τώρα οι τιμές είναι λογικές»...

Τόση είναι η «έγνοια» τους για το τι πληρώνουν οι λαϊκές οικογένειες, που στην πλειοψηφία τους δεν μπορούν να κάνουν ούτε μια μέρα διακοπές μακριά από τον τόπο κατοικίας τους! Αλλωστε, και με το μέτρο που προωθεί η κυβέρνηση για τη μείωση κατά 50% των λιμενικών τελών, στο όνομα τάχα του να συγκρατηθούν οι φετινές αυξήσεις, ο λογαριασμός επιστρέφει στον λαό από άλλο δρόμο: Αν δεν πληρώσει ως επιβάτης στα καράβια, θα πληρώσει ως φορολογούμενος για να καλυφθεί η τρύπα στα λιμενικά ταμεία.

Το πιο σίγουρο μάλιστα είναι ότι θα πληρώσει και για τα δυο, με τους ακτοπλόους εφοπλιστές να προχωράνε ακάθεκτοι σε κάθε μέτρο που θωρακίζει την κερδοφορία τους και την κυβέρνηση να αβαντάρει ότι το κράτος δεν μπορεί να παρέμβει στην αγορά, γιατί «εάν επιβάλλαμε τιμές και αγνοούσαμε το πώς κινείται η αγορά και ο ανταγωνισμός, τελικά θα καταλήγαμε να μην είχαμε πλοία», όπως έλεγε πέρσι ο υπουργός! Για τέτοια ξεδιαντροπιά μιλάμε.

`Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας, λοιπόν. Αυτό επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά στον τουρισμό, που πίσω από τη λαμπερή βιτρίνα είναι γαλέρα για εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα. Σήμερα όμως υπάρχουν οι δυνατότητες για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, αξιοπρεπείς μισθούς, σύγχρονα δικαιώματα στον κλάδο. Για ασφαλείς - φτηνές μεταφορές, ποιοτική αναψυχή και διακοπές για τη λαϊκή οικογένεια.

Το καπιταλιστικό κέρδος είναι αυτό που στέκεται εμπόδιο στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών κι εκεί πρέπει να στρέψουν ακόμα πιο αποφασιστικά τον αγώνα τους εργαζόμενοι και βιοπαλαιστές, δυναμώνοντας παντού το ρεύμα αμφισβήτησης της πολιτικής του κέρδους, τη σύγκρουση με το σύστημα της εκμετάλλευσης, μέχρι την ανατροπή του.