Το φάδος πρωτοεμφανίστηκε μέσα από το τραγούδι της Μαρία Σεβέρα, στην Αλφάμα, μια από τις πιο κακόφημες, φτωχές και υποβαθμισμένες γειτονιές της Λισαβόνας. Το «θυελλώδες ερωτικό τραγούδι», που πολεμήθηκε ως επικίνδυνο για τα ήθη της εποχής, δεν ήταν παρά το απόσταγμα της καλλιτεχνικής έκφρασης μιας υπό διαμόρφωση κοινωνίας που άρχιζε να πληρώνει το τίμημα της αποικιοκρατίας. Οι κουλτούρες των αποικιών έπαιρναν κατά έναν τρόπο την εκδίκησή τους. Αυτή η καινούρια μουσική που κρατούσε μέσα της κρυμμένα τα χρώματα της μουσικής των αποικιών έδενε τέλεια με την τεράστια λογοτεχνική παράδοση της μητρόπολης. Μια παράδοση που πολλές από τις πρώην αφρικανικές αποικίες χρησιμοποίησαν ως όπλο στη διάρκεια των απελευθερωτικών τους αγώνων. Η επίσημη εμφάνιση του φάδος έγινε το 1910. Είκοσι χρόνια αργότερα, σε ηλικία είκοσι χρόνων η μεγάλη Αμάλια Ροντρίγκες θα αρχίσει την καριέρα της στα σοκάκια της Αλφάμα, συνθέτοντας τη μέχρι τότε παράδοση αυτής της τόσο γοητευτικής μουσικής έκφρασης.