Η παράσταση που έστησε ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» είναι γεμάτη με κατανόηση και ευαισθησία για τα θέματα αυτά. Μια παράσταση λιτή, καθαρή ως προς τα μηνύματά της, με χιούμορ, εύστοχη, με έναν πολύ καλό θίασο. Η μετάφραση της Κοραλίας Σωτηριάδου ήταν καίρια και λειτουργική, με ρέοντα λόγο. Τα σκηνικά της Κλαιρ Μπρέισγουελ λειτουργικά, σηματοδοτώντας τη μαθηματική διάνοια του Κρίστοφερ Μπουν, πολύ καλοί οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη, ενισχυτική η μουσική του Σταύρου Γασπαράτου. Ο Γιάννης Νιάρος στο ρόλο του Κρίστοφερ Μπουν είναι αποκαλυπτικός. Με εκπληκτική ευκολία μεταμορφώνεται σε έναν ιδιαίτερο έφηβο με όλες εκείνες τις αμήχανες και αδέξιες στιγμές, που συμπληρώνουν την εικόνα, αλλά και με περισσή υποκριτική δεινότητα, που κατά τη γνώμη μου δεν είναι άλλη από την αθωότητα και την αλήθεια του ηθοποιού. Η Κόρα Καρβούνη, στο ρόλο της δασκάλας, μας έδωσε ένα δείγμα για το πώς πρέπει να είναι ο «ρόλος του δάσκαλου», άρα του ανθρώπου - δάσκαλου που με υπομονή, καρτερικότητα, κατανόηση και ευαισθησία μπορεί να διαπαιδαγωγήσει και να παίξει καθοριστικό ρόλο στη ζωή ενός παιδιού. Φυσική, καίρια, πειθήνια, πατώντας γερά στα πόδια της σκιαγραφεί τον ιδανικό τύπο παιδαγωγού. Η Κατερίνα Λυπηρίδου στο ρόλο της μητέρας του Κρίστοφερ με σκηνική παρουσία και μεστά υποκριτικά μέσα, πλάθει μια μητέρα που, μέσα από τα πάθη και τις ανθρώπινες αδυναμίες της, η δύναμη της αγάπης και του μητρικού της ενστίκτου τη μεταπλάθει σε έναν υπεύθυνο και ολοκληρωμένο άνθρωπο. Εύστοχος ο Θύμιος Κούκιος στο ρόλο του πατέρα, με σκηνική εξυπνάδα η Μαρία Κατσανδρή, εξίσου καλοί οι Γιώργος Κριθάρας, Γιώργος Γιαννάκος, Σπύρος Κυριαζόπουλος και Βάσια Χρήστου. Μια παράσταση που αξίζει να δείτε!