Να κάνει το άσπρο μαύρο και να πείσει επιχειρεί η κυβέρνηση, με αφορμή την ολοκλήρωση σήμερα της τρίτης φάσης της αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης με βάση το νόμο Πετραλιά. Σύμφωνα με τα όσα προβλέπει ο νόμος - έκτρωμα που ψήφισε τον περασμένο Μάρτη η κυβέρνηση, από σήμερα τα 133 υπάρχοντα Ταμεία και Κλάδοι γίνονται 13. Πρόκειται για «ενοποιήσεις» που, σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες προβλέψεις του νόμου Πετραλιά και των προηγούμενων νόμων, επιβεβαιώνουν ένα και μόνο πράγμα: Την αποτελεσματικότητα της πολιτικής των κυβερνήσεων του δικομματισμού σε ό,τι αφορά στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Είναι ψέμα ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι η «ενοποίηση» δε θίγει τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι στον Τύπο και το Χαρτί, τα Ταμεία των οποίων από σήμερα συμμετέχουν στο ενιαίο δήθεν Ταμείο Τύπου ΕΤΑΠ - ΜΜΕ. Η ενοποίηση αφαιρεί το 10% από τα αποθεματικά των Ταμείων τους και επιβάλλει χαράτσι 20% συμμετοχή στον κλάδο υγείας για τους ασφαλισμένους και συνταξιούχους. Το ίδιο ισχύει και για τα άλλα ταμεία που συγχωνεύονται, αφού ο στόχος της κυβέρνησης είναι διττός: Από τη μια να βάλει χέρι στα αποθεματικά που διαθέτουν μια σειρά Ταμεία και να γίνουν κεφάλαιο για τους επιχειρηματίες και από την άλλη να συμπιέσει και να εξισώσει προς τα κάτω παροχές και δικαιώματα. Στρώνει έτσι το έδαφος για την επόμενη φάση της αντιασφαλιστικής επίθεσης, στη βάση του στρατηγικού σχεδιασμού για πλήρη ιδιωτικοποίηση και ανταποδοτική λειτουργία του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης.

Αυτός ο στόχος επιτυγχάνεται μέσα και από τις άλλες προβλέψεις του 3655/2008. Οπως η μείωση της σύνταξης από το 4,5% στο 6% κάθε χρόνο για όσους αποχωρούν πριν το ανώτερο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης, η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης για τις μητέρες με ανήλικα παιδιά στα ειδικά ταμεία κατά ένα χρόνο και μέχρι το 55ο σε όσες μητέρες δουλεύουν μετά το 1993, η αύξηση των ενσήμων από τα 50 στα 60 για ιατροφαρμακευτική κάλυψη στους ασφαλισμένους του ΙΚΑ και από τα 100 στα 110 ένσημα για τις παροχές σε χρήμα (επιδόματα κλπ.). Ολα τα παραπάνω μέτρα, μαζί και το επιχειρούμενο πετσόκομμα της λίστας των ΒΑΕ αποτελούν συνέχεια των προηγούμενων νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αποτελούν πρακτική εφαρμογή των κατευθύνσεων της Λισαβόνας, στο όνομα της οποίας πίνουν νερό τα κόμματα του ευρωμονόδρομου.

Οι απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις ενάντια στις αντιασφαλιστικές μεθοδεύσεις δεν μπορούν να είναι αποτελεσματικές όσο οι συνδικαλιστικές ηγεσίες καταφέρνουν να τις περιορίζουν σε αποσπασματικά και επιμέρους αιτήματα, χωρίς να αναδεικνύεται και να μπαίνει στο στόχαστρο των εργατικών αγώνων το κύριο: Η πολιτική που επιβάλλει το ξεπάστρεμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, οι συνδικαλιστικές και πολιτικές δυνάμεις που την υπηρετούν. Δεν είναι τυχαίο ότι οι συνδικαλιστικές δυνάμεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επικεντρώνουν την κριτική τους στην αναμπουμπούλα που επιφέρει η «ενοποίηση», ζητώντας ούτε λίγο ούτε πολύ παράταση στην εφαρμογή του νόμου. Δεν είναι τυχαίο ότι αφήνουν στο απυρόβλητο την πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Στη διαμόρφωση του περιεχομένου αυτών των αγώνων, οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο, παλεύοντας σε κάθε τόπο δουλειάς με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ.