Μια δυναμική απάντηση έδωσαν χτες μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές, γονείς και εκπαιδευτικοί στη συνεχιζόμενη επίθεση της κυβέρνησης στα δικαιώματά τους στην εκπαίδευση. Τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, αντιλαμβανόμενα ακριβώς ότι η αντιλαϊκή πολιτική ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ πυροδοτεί ένα κλίμα αγωνιστικών κινητοποιήσεων, επιδιώκουν τον αποπροσανατολισμό και το «ξεφούσκωμα» των αντιδράσεων.

Ετσι, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας περιδιαβαίνει την Ελλάδα, κόβει κορδέλες και συναντιέται με τοπικούς παράγοντες για να τάξει νέα σχολικά κτίρια και να καυχηθεί για το σύνολο του αντιλαϊκού της έργου. Την ίδια στιγμή, περπατούν με αμείωτη ένταση όλες οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που ψηφίστηκαν το προηγούμενο διάστημα (νόμος - πλαίσιο, «αξιολόγηση» κ.ά.). Πρόσφατο παράδειγμα είναι η εγκύκλιος για τα συγγράμματα, που ανοίγει το δρόμο στην κατάργηση της δωρεάν διανομής τους, ενώ μόλις την περασμένη βδομάδα σε εργαστήριο στο Χημικό οι φοιτητές υπέγραψαν δήλωση ότι θα επιστρέψουν το βιβλίο αν τους ζητηθεί... Σε αυτό το πλαίσιο, εντείνονται η τρομοκρατία και η καταστολή με κλήσεις σε γονείς και εκπαιδευτικούς να βάλουν «κουκούλα» και να καταδώσουν τα παιδιά τους ως υπαίτιους καταστροφών επειδή συμμετείχαν στις μαθητικές καταλήψεις.

Βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης αποτελεί η στάση συγκεκριμένων δυνάμεων στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, που παρουσιάζονται από μερίδα των ΜΜΕ ως «πρωτεργάτες» και «εκφραστές» των αγώνων, ενώ δρουν ως «Δούρειος Ιππος» στην υπονόμευση του αγώνα για Παιδεία των λαϊκών αναγκών, για τη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος. Οτι «κάποιο λάκκο έχει η φάβα», για παράδειγμα στο αίτημα της Διοίκησης του ΕΜΠ για ισοτίμηση των πενταετών σπουδών με μάστερ, φαίνεται και από τη στάση κολεγιάρχη που το επικροτεί. Αλλωστε, αυτά που ζητάει η Διοίκηση του ΕΜΠ, είναι πιθανό να ικανοποιηθούν από την κυβέρνηση, αφ' ενός γιατί είναι ενταγμένα στη διαδικασία της Μπολόνια και αφ' ετέρου γιατί το αντάλλαγμα είναι η απαρέγκλιτη εφαρμογή όλων των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Στο ίδιο πνεύμα και η στάση της ηγεσίας της ΟΛΜΕ, που μιλάει στο όνομα των μαθητών αλλά διοργανώνει άλλη κινητοποίηση με τους πανεπιστημιακούς του ΣΥΝ, γιατί φοβούνται την έκφραση της γνήσιας αντίστασης στην πολιτική της ΕΕ. Πάντα, βέβαια, στο όνομα ενός δήθεν εκπαιδευτικού κινήματος που όμως δε στοχεύει πέρα από το χειροκρότημα ενός νέου αντιδεξιού κομματικού αρραβώνα.

Οι ανάγκες μαθητών, φοιτητών, σπουδαστών, γονιών και εκπαιδευτικών και τα αιτήματα για την ικανοποίησή τους δε χωράνε σε τέτοια στημένα παιχνίδια. Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα της νεολαίας και των εργαζομένων στη μόρφωση, μόνο ένα ώριμο και ριζοσπαστικό κίνημα μπορεί να ορθώσει τείχη αντίστασης. Ενα τέτοιο κίνημα: Ζυμώνεται πατώντας πάνω στα υπαρκτά και δυσβάσταχτα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους. Βάζει στόχους πάλης με βάση τις ανάγκες της νεολαίας και του λαού. Στρέφεται ευθέως ενάντια στον ένοχο των προβλημάτων, ενάντια δηλαδή στην πολιτική της ΕΕ που εφαρμόζουν κατά γράμμα οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ενα τέτοιο κίνημα θεριεύει όταν συνενώνει μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές, εκπαιδευτικούς και εργαζόμενους, με στόχους πάλης που έρχονται σε ρήξη με την πολιτική των μονοπωλίων, γιατί βάζει στο προσκήνιο την Παιδεία και τη ζωή που πραγματικά τους αξίζει.