Η πολιτική της ΕΕ, της νέας ΚΑΠ και των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου», θα οξύνει τα προβλήματα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Θα εξαναγκάσει όσους έχουν μικρό κλήρο να βγουν εκτός παραγωγής. Το ευρωενωσιακό μοντέλο είναι η συγκέντρωση της γης σε όλο και λιγότερους μεγαλοπαραγωγούς - γαιοκτήμονες ή επιχειρήσεις - γαιοκτήμονες. Ταυτόχρονα, εξαιτίας της ίδιας πολιτικής, η αυτάρκεια της χώρας σε τρόφιμα όλο και θα μειώνεται χρόνο με το χρόνο και η διατροφική εξάρτηση όλο και θα μεγαλώνει. Σταθερά κερδισμένοι θα είναι τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές. Ολο και πιο ζημιωμένοι θα γίνονται η εργατιά, η αγροτιά και τα λαϊκά στρώματα γενικότερα.

Στον αντίποδα αυτής της πολιτικής στέκεται το ΚΚΕ. Την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή συζητήθηκε η Επερώτηση του Κόμματος για τα προβλήματα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Στη διάρκεια της συζήτησης αντιπαρατέθηκαν δυο διαφορετικές πολιτικές. Η πολιτική που παλεύει για τα συμφέροντα της μικρομεσαίας αγροτιάς και η πολιτική του ευρωμονόδρομου και των θιασωτών τoυ, που έχει ξεγράψει από το χάρτη τη μικρομεσαία αγροτιά. Το ΚΚΕ παλεύει και επιδιώκει να δημιουργήσει τις συνθήκες και τις πολιτικές προϋποθέσεις για να μπορεί να παράγει και να επιβιώνει η μικρομεσαία αγροτιά. Να μπορεί να έχει αυτάρκεια σε αγροτικά προϊόντα η χώρα. Να παράγονται φτηνά και υγιεινά τρόφιμα. Αυτή είναι και η διαφορά της πολιτικής του ΚΚΕ με την πολιτική της ΕΕ, με την πολιτική των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ και ΛΑ.Ο.Σ..

Το όλο πρόβλημα δεν είναι ζήτημα καλύτερης διαχείρισης της νέας ΚΑΠ, ή καλύτερων διαπραγματεύσεων στον ΠΟΕ. Είναι ζήτημα επιλογής. Υπάρχουν δύο δρόμοι, όπως τόνισε στην παρέμβασή της και η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα: Ο ένας είναι ο δρόμος που ακολουθεί η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που στην πράξη δημιουργεί συνθήκες ώστε να μην αντέξει να παράγει η μικρομεσαία αγροτιά και να φύγει από τη μέση. Αυτό μπορεί να ειπωθεί και απαλλοτρίωση του μικροπαραγωγού. Ο άλλος δρόμος είναι ο παραγωγικός συνεταιρισμός, όπου σ' αυτόν το κράτος στο πλαίσιο μια άλλης εξουσίας θα δίνει τα μέσα για να παράγει, θα δίνει τα εφόδια στο κόστος ή ακόμα και δωρεάν. Τότε θα πέσει και το κόστος παραγωγής.

Η αγροτιά πάντως υφίσταται πολλαπλές συνέπειες εξαιτίας της πολιτικής διεθνών σχέσεων που ακολουθεί η ΕΕ στο πλαίσιο του ανταγωνισμού με τις άλλες ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Ο,τι αποφασίστηκε στη νέα ΚΑΠ εκπορεύτηκε από τις επιδιώξεις και τις στοχεύσεις της ΕΕ στον ΠΟΕ. Που και για την ελληνική αγροτική οικονομία σημαίνει ενίσχυση της τάσης να κυριαρχήσουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες αγρότες, για να ενισχυθούν ακόμη πιο πολύ τα αγροτοβιομηχανικά καπιταλιστικά συγκροτήματα. Οι τιμές καταναλωτή θα γίνουν ακόμη πιο υψηλές και αυτάρκεια στη χώρα δε θα υπάρχει, ενώ οι εισαγωγές θα αυγαταίνουν. Και το ζήτημα να υπάρχει αυτάρκεια σε αγροτικά προϊόντα στη χώρα, το να μπορείς να παράγεις φτηνά και υγιεινά είδη διατροφής, όπως και να υπάρχει η δυνατότητα να κουμαντάρεις τι θα παράγεις και πώς στον τόπο σου, είναι κομβικό και έχει μεγάλη σημασία και πόσο μάλιστα σε περιόδους κρίσης και ύφεσης.