Οι στόχοι που θέτει το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του είναι υψηλοί. Δεν τους αρκεί να γίνεται η δουλειά τους από το πολιτικό τους προσωπικό, δεν τους φτάνει ο δικομματισμός με τις εναλλαγές φιλικών προς τα συμφέροντά τους κυβερνήσεων, δεν ησυχάζουν από την πλήρη υιοθέτηση της πολιτικής της ΕΕ που σκληραίνει διαρκώς τη στάση της απέναντι στους λαούς της Ευρώπης και το δικό μας. Οι μεγαλοβιομήχανοι απαιτούν τα πάντα. Συμμετοχή στις αποφάσεις, έλεγχο στην υλοποίησή τους, αδίστακτες πολιτικές και άκαμπτους πολιτικούς, έτοιμους να λάβουν κάθε απόφαση που να συμφέρει το κεφάλαιο, ανεξάρτητα και κόντρα στην όποια λαϊκή αντίδραση προκαλούν οι αποφάσεις αυτές. Οταν ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος, μιλώντας προχτές στη Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου, έβαλε στο στόχαστρό του το «πολιτικό κόστος», αποκάλυπτε ταυτόχρονα την πραγματική φύση των αξιώσεων του εγχώριου μεγάλου κεφαλαίου. Απαιτούν μέτρα που θα πλήξουν άμεσα και ακόμα περισσότερο τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Αξιώνουν αποφάσεις που θα οδηγήσουν ακόμη πιο βίαια στην εξαθλίωση και στο περιθώριο εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Ζητούν μεταρρυθμίσεις που αναπόφευκτα θα συναντήσουν τη λαϊκή αντίδραση. Γι' αυτό και οι μεγαλοβιομήχανοι επιμένουν τόσο πολύ στα περί συναίνεσης και τα παρόμοια.

Ακόμη πιο ανατριχιαστική, όμως, είναι η απαίτηση και η προσπάθεια του ΣΕΒ να θέσει τα υποψήφια θύματά του, τους εργαζόμενους και όλη την κοινωνία, στην υπηρεσία των επιδιώξεων των πλουτοκρατών, να τους εξαναγκάσει σε μια οικειοθελή απεμπόληση των δικαιωμάτων τους. Και για να το κάνει αυτό θέλει να «εξαγνίσει» ιδεολογικά την αντιδραστική ιδεολογία της άρχουσας τάξης, να αναβαπτίσει τις αρχές του «επιχειρείν» και να τις καταστήσει βασική κοινωνική αξία!!! Κι όλα αυτά επειδή, όπως είπε ο πρόεδρος του ΣΕΒ: «Το ουσιαστικό θέμα, για εμάς, την επιχειρηματική τάξη, είναι η διαμόρφωση επιτέλους, ενός περιβάλλοντος όπου η επιχειρηματικότητα, με την ευρύτερη έννοια της δημιουργικής πρωτοβουλίας, θα αναγνωρίζεται για τη συνεισφορά της στον τόπο και θα είναι ελεύθερη να τη μεγιστοποιήσει».

Ο ΣΕΒ όμως δεν είναι κάποιο ...φιλόπτωχο σωματείο ή έστω μια «μη κυβερνητική οργάνωση» από αυτές που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και στηρίζουν καμουφλαρισμένα το σύστημα. Ο ΣΕΒ είναι το ίδιο το σύστημα. Και αποτελεί πρόκληση να μιλούν οι κεφαλαιοκράτες για προσφορά στον τόπο. Ολοι πια ξέρουν ότι αποκλειστικός στόχος τους είναι το κέρδος και η μεγιστοποίησή του, με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος για όσους βρεθούν στο δρόμο του.