Η επίσημη ανεργία, από το 7% το 1991, σήμερα έχει εκτιναχτεί στο 12% και η ανεπίσημη (δηλαδή η πραγματική) στο 14%. Με δυο λόγια, η ανεργία, από τη στιγμή που η ένταξη στην ΟΝΕ εμφανίστηκε από την άρχουσα τάξη σαν η νέα «μεγάλη ιδέα του Εθνους», έως τη στιγμή που ο Κλίντον, ο Σρέντερ, ο Σιράκ, ο ΣΕΒ και ο... Χριστόδουλος «χειροκροτούσαν» τον κ. Σημίτη για το «ευρω-επίτευγμά του», διπλασιάστηκε!

Πρώτο, επαναβεβαιώθηκε η απόφαση των πολυεθνικών να ενταθεί η πολιτική του «Συμφώνου Σταθερότητας». Ουσιαστικά πρόκειται για την πολιτική της λεγόμενης «οικονομικής σταθερότητας», που ισοδυναμεί με «λιτότητα χωρίς ημερομηνία λήξης». Ειδικά στην Ελλάδα η παραπάνω γραμμή πλεύσης εκφράζεται με τον όρο «διατηρησιμότητα». Με την ένταξη στην ΟΝΕ απλώς «θέσαμε τις βάσεις», όπως είπε ο πρωθυπουργός και συνέχισε: «Εμείς θα προχωρήσουμε μόνοι μας, με ή χωρίς συναίνεση». Συνεπώς μέχρι χτες η προσταγή ήταν «σφίξτε το ζωνάρι» για να «επιτευχθεί» η ΟΝΕ. Τώρα η ίδια προσταγή θα ακούγεται για να... διατηρήσουμε το «κατόρθωμα» της ΟΝΕ.

Δεύτερο, στο όνομα της «διατηρησιμότητας», το αδίστακτο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, συνοδεύεται με τη διεύρυνση του κοινωνικού απαρχάιντ: Τηλεπικοινωνίες, μεταφορές, ενέργεια, αγορά εργασίας «απελευθερώνονται», κατά την πρωθυπουργική δήλωση. Ταυτόχρονα, η επέκταση της μερικής απασχόλησης και της «απασχολησιμότητας», η ταχύτατη επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα, η «περαιτέρω εκλογίκευση» των κοινωνικών δαπανών, τίθενται υπό το καθεστώς των επιταχυνόμενων «διαρθρωτικών αλλαγών».

Τρίτο, στη Σύνοδο της Πορτογαλίας τέθηκε με ολοκληρωμένο τρόπο η γαλλο-γερμανική πλατφόρμα για τη συγκρότηση, αλλά και τη θεσμική κατοχύρωση, πλέον, ενός αδυσώπητου και «σκληρού πυρήνα» στο εσωτερικό της ΕΕ, που θα κάνει κουμάντο, αδιαφορώντας πλήρως για τα συμφέροντα των υπόλοιπων κρατών - μελών. Ιδού τι κρύβεται πίσω από την «πολιτική ένωση» της... Ευρώπης. Ούτε μια μέρα δεν κράτησε, δηλαδή, εκείνο... το πεφωτισμένο πρωθυπουργικό σλόγκαν που υποσχόταν «ποτέ ξανά η Ελλάδα στη δεύτερη ταχύτητα». Αυτό, βέβαια, δεν εμποδίζει τον κ. Σημίτη να εμφανίζεται διαπρύσιος κήρυκας της λεγόμενης «πολιτικής ένωσης» και να εμφανίζει τον ενδοϊμπεριαλιστικό πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ - ΕΕ σαν υπόθεση του ελληνικού λαού!

Τέταρτο, οι «εταίροι» μας προχώρησαν ακόμα περισσότερο στην Πορτογαλία το «όραμά τους» για μια ΕΕ που θα διεξάγει τους δικούς της ιμπεριαλιστικούς πολέμους, όπως το ΝΑΤΟ! Ετσι στους 60.000 του ευρωστρατού, στους 5.000 αξιωματικούς της αστυνομίας και στους 1.000 μισθοφόρους που πρέπει να συγκεντρώνονται εντός 30 ημερών (!) για να υπηρετούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια της ΕΕ, θα ανήκουν και ελληνικά νιάτα!