Εντείνεται και ενισχύεται καθημερινά ο εκβιασμός σε βάρος του λαού, προκειμένου να αποσπαστεί η συναίνεση και η υποταγή των εργαζομένων και γενικότερα των λαϊκών στρωμάτων στην εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων. Εκείνο που κρύβουν οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας, είναι το γεγονός ότι αυτά τα μέτρα, όπως και γενικότερα η αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζουν εναλλάξ οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είναι προαποφασισμένα στο πλαίσιο της πολιτικής των μονοπωλίων, στο πλαίσιο της πολιτικής της ΕΕ. Σήμερα, με όχημα την οικονομική κρίση, οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας επιδιώκουν να επισπεύσουν τη λήψη αντιλαϊκών μέτρων στρατηγικού χαρακτήρα για την ενίσχυση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.

Οσο κι αν επικαλούνται την «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης», τα αντιλαϊκά μέτρα που προωθούνται, το νέο πετσόκομμα των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων (στην Ασφάλιση, στο μισθό, στη σύνταξη, στις εργασιακές σχέσεις, παντού) δεν είναι μέτρα που έρχονται εκτάκτως και μέχρι να «ομαλοποιηθεί» η κατάσταση. Αποτελούν μέτρα - κλειδί για τη διασφάλιση της ανοδικής πορείας των κερδών της πλουτοκρατίας, αποτελούν χρόνιες διεκδικήσεις του κεφαλαίου. Ολες οι συνεδριάσεις των οργάνων της ΕΕ που συντελούνται το τελευταίο διάστημα και με τις αποφάσεις τους προσθέτουν νέα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, στην πραγματικότητα δεν αποφασίζουν μια «νέα» πολιτική για την έξοδο από την κρίση, αλλά επικυρώνουν την προαποφασισμένη πολιτική του ευρωενωσιακού κεφαλαίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην «κοινή δήλωση» των 27 εταίρων, μετά την άτυπη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, υπογραμμίζεται: «Οι χώρες - μέλη της ΕΕ πρέπει να έχουν αξιόπιστες εθνικές πολιτικές, ευθυγραμμισμένες με τους συμφωνημένους κανόνες. Εχουν κοινή ευθύνη για την οικονομική και δημοσιονομική σταθερότητα της Ευρωζώνης».

Υπηρετώντας την ενιαία στρατηγική της πλουτοκρατίας, το κοινό ταξικό τους συμφέρον, οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων και του ιμπεριαλισμού προωθούν πολιτική που διασφαλίζει την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Από αυτήν τη σκοπιά και θέλοντας να εντείνουν τον εκβιασμό προς το λαό, εγείρουν το επιχείρημα ότι δήθεν είναι «πατριωτικό καθήκον» του λαού να παραχωρήσει τα δικαιώματά του, να σκύψει κι άλλο το κεφάλι για τα κέρδη των μονοπωλίων. Παρουσιάζουν ως πατριωτισμό το ταξικό συμφέρον του κεφαλαίου. Για την πλουτοκρατία, αυτό είναι πατριωτισμός: Να κερδίζουν οι κεφαλαιοκράτες και να εντείνεται η εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Εκ διαμέτρου αντίθετη είναι η σκοπιά της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, όπου πατριωτισμός σημαίνει να ορθώσουν ανάστημα, να γυρίσουν την πλάτη στη συναίνεση και την υποταγή. Για τους εργατοϋπάλληλους και τα λαϊκά στρώματα, το κύριο είναι να διεκδικήσουν με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους τα ρεαλιστικά δικαιώματά τους στη δουλειά και την Κοινωνική Ασφάλιση. Γι' αυτό και ο πατριωτισμός των εργαζομένων δεν τέμνεται με εκείνον που επικαλείται η πλουτοκρατία. Γιατί το συμφέρον των λαϊκών στρωμάτων περνάει μέσα από την ξεκάθαρη σύγκρουση με το συμφέρον της πλουτοκρατίας, μέσα από τη ρήξη με την πολιτική που αυξάνει τα κέρδη του κεφαλαίου. Γι' αυτό και έχουν κάθε λόγο να αψηφήσουν τους εκβιασμούς και να οργανώσουν λαϊκή αντεπίθεση κόντρα στα αντιλαϊκά μέτρα, κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική υπέρ του κεφαλαίου που εφαρμόζουν πιστά ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.