Οι δηλώσεις του επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Στρος Καν, για την ανάγκη ονομαστικής μείωσης των αποδοχών των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, δεν ήταν κεραυνός σε καθαρό ουρανό. Ο αξιωματούχος του ΔΝΤ, όπως ακριβώς και οι εκπρόσωποι της ΕΕ, από κοινού με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ακολουθούν μια πολύ συγκεκριμένη τακτική. Ενώ από την πρώτη στιγμή γνωρίζουν πολύ καλά το ...ζητούμενο, που δεν είναι άλλο από τη δραστική μείωση του εισοδήματος του συνόλου των εργαζομένων και των συνταξιούχων, δημοσιοποιούν τα σχετικά μέτρα με ...δόσεις. Κρίνουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα «χωνευτεί» πιο εύκολα ο βάρβαρος χαρακτήρας των μέτρων. Θεωρούν πως έτσι θα ελεγχθεί πιο αποτελεσματικά η οργή και η αγανάκτηση των λαϊκών στρωμάτων και θα αναχαιτιστούν οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων.

Ολοι γνωρίζουμε ότι τα μέτρα, που έχουν ήδη ανακοινωθεί, αποτελούν μια απίστευτων διαστάσεων κλοπή εισοδήματος από τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους μικρομεσαίους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ. Είναι μέτρα, που, είτε με τη μείωση των αποδοχών, είτε με τη μεγάλη αύξηση της έμμεσης φορολογίας, προκαλούν σημαντικές απώλειες για τα λαϊκά νοικοκυριά. Μόνο που με τα μέτρα αυτά το κεφάλαιο δε φαίνεται να χορταίνει. Μάλιστα, τα μέτρα που πάρθηκαν μέχρι τώρα, λένε μ' ένα στόμα κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ, αφορούν τον έλεγχο στο δημοσιονομικό έλλειμμα. Τώρα ήρθε η ώρα να ενισχυθεί η ...ανταγωνιστικότητα. Ψέμα. Ολα τα μέτρα παίρνονται για την ανταγωνιστικότητα.

Στο λεξικό εκείνων που μοναδικό στόχο έχουν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του, «ανταγωνιστικότητα» σημαίνει «ακόμα πιο φτηνός εργάτης», «ακόμα πιο ελαστικές σχέσεις απασχόλησης», «ακόμα πιο καθηλωμένες συντάξεις». Οι στόχοι τους είναι σαφείς και ονοματισμένοι. Θέλουν να ρίξουν τα μεροκάματα όσο μπορούν περισσότερο. Επιδιώκουν να εφαρμόσουν μορφές εργασιακών σχέσεων απόλυτης ομηρίας του εργαζόμενου από τις συγκυριακές ανάγκες του εργοδότη. Δρομολογούν την πλήρη κατάργηση των συντάξεων με τη μορφή που τις ξέραμε μέχρι τώρα. Για τον καπιταλισμό, που βολοδέρνει μέσα σε μια οικονομική κρίση από την οποία ακόμα δε φαίνεται χαραμάδα διαφυγής, ο μόνος τρόπος να υπερασπιστεί τη θέση του στην κοινωνία είναι να αυξήσει περισσότερο το κομμάτι του πλούτου που αρπάζει από την κοινωνία. Κι αυτό μπορεί να το κάνει μόνο μειώνοντας το κομμάτι που υποτίθεται πως αναλογεί στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Οι νέες ισορροπίες που αναζητά το κεφάλαιο, για να εξασφαλίσει απρόσκοπτα την κερδοφορία του, προϋποθέτουν την οικονομική εξαθλίωση σημαντικών ομάδων του λαού. Τα νέα μέτρα μείωσης των μισθών και των συντάξεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τα νέα μέτρα για αυξήσεις ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, τα νέα μέτρα για τις εργασιακές σχέσεις και - οπωσδήποτε - τα νέα, ενισχυτικά, μέτρα για την κεφαλαιοκρατία, είναι ήδη έτοιμα. Καταγράφονται, άλλωστε, στα μνημόνια που έχουν συνυπογράψει κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ. Ο μόνος παράγοντας που οι δυνάμεις της μαύρης συμμαχίας θεωρούν αστάθμητο για την υλοποίησή τους είναι η αντίδραση του λαϊκού στοιχείου. Στο χέρι όλων μας είναι να καταστήσουμε τον παράγοντα αυτό απόλυτη σταθερά. Ενισχύοντας την αντίσταση στη βαρβαρότητα. Εντείνοντας την αποφασιστικότητα του ταξικού κινήματος των εργαζομένων, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας και διευρύνοντας τη συσπείρωσή του στην κατεύθυνση της ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του.