Αξιοποιώντας τη γόνιμη πείρα που εδώ και μήνες καταγράφεται με την αγωνιστική δράση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, η εργατική τάξη μπορεί να δώσει την κρίσιμη απεργιακή μάχη της Τετάρτης και με θάρρος και με αισιοδοξία. Να μετρήσει αλλά και να μεγαλώσει τη δύναμή της.
Τη δύναμη της εργατικής τάξης μπορεί να πολλαπλασιάσει το πλατύ άνοιγμα που επιδιώκουν τα ταξικά συνδικάτα, οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, οι ταξικές δυνάμεις σε κάθε κλάδο και περιοχή, με στόχο να συζητήσουν οργανωμένα οι εργάτες για τον ταξικό χαρακτήρα και τις αιτίες της επίθεσης. Η προσπάθεια να οργανωθεί η αντίσταση στην αντεργατική λαίλαπα «από τα κάτω», συλλογικά, με συσπείρωση και δράση μέσα από τα πρωτοβάθμια συνδικάτα, να σταθεροποιηθεί η δράση Επιτροπών Αγώνα μες στους τόπους δουλειάς, να στηθούν νέες, για την καθημερινή οργάνωση ενάντια στην εργοδοσία. Γιατί η απόκρουση της επίθεσης του κεφαλαίου δεν είναι ζήτημα μόνο μιας απεργίας ή μιας κινητοποίησης. Είναι, πάνω απ' όλα, ζήτημα καθημερινής κλιμάκωσης της πάλης, ενίσχυσης της ταξικής συσπείρωσης και οργάνωσης, χειραφέτησης ακόμα περισσότερων εργατών από τα ψευτοδιλήμματα και τους εκβιασμούς της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της.
Αντίστοιχα, όμως, μεγαλώνει και η ευθύνη. Η ευθύνη των εργατών που συνειδητοποιούν την κρισιμότητα της κατάστασης, που θέλουν να εμποδίσουν τη λαίλαπα. Η ευθύνη να δράσουν πρωτοπόρα για την επιτυχία της απεργίας, να εντείνουν την αντιπαράθεση με τη λογική του «μικρότερου κακού» και την αναμονή - το συμβιβασμό που καλλιεργούν οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Να αποδείξουν με επιχειρήματα, ακούραστα, ότι μόνο σε γραμμή ρήξης με την πολιτική ΕΕ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ μπορούν οι εργάτες να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους. Κάθε άλλη επιλογή, κάθε «διάλογος», κάθε «παζάρι», το μόνο που κάνει είναι να θρέφει την αγριότητα του κεφαλαίου.
Είναι ξεχωριστή η ευθύνη που αφορά στην αποκάλυψη του ρόλου και των επιλογών των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών. Η ευθύνη των πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, που με κάθε τρόπο υπονομεύουν την αγωνιστική κλιμάκωση και ταξική ενότητα των εργαζομένων. Οπως έκαναν και τώρα, απορρίπτοντας το κάλεσμα των ταξικών δυνάμεων για 24ωρη απεργία στις 23 του Ιούνη. Καμία έκπληξη όμως. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που «αντιδρώντας» στο ΠΔ με το οποίο καταργούνται οι Συλλογικές Συμβάσεις, απελευθερώνονται οι απολύσεις, οι νέοι εξανδραποδίζονται και χάνουν κάθε δικαίωμα, έβγαλαν ανακοίνωση για να πουν ότι τα μέτρα αυτά δε θα είναι αποτελεσματικά για την ... «ανταγωνιστικότητα» (δηλαδή, για την αύξηση των κερδών των πολυεθνικών)! Και μια μέρα μετά έβγαλαν ανακοίνωση για να πουν ότι δικαιώθηκαν για την αναποτελεσματικότητα «των αυστηρότατων και άδικων μέτρων που επιβλήθηκαν μονομερώς». Μόνο που αυτά τα μέτρα είναι και αποτελεσματικά και δίκαια, αλλά από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου. Τέτοια θα ήταν, με ή χωρίς έγκριση από τους «κοινωνικούς εταίρους», γιατί αυτές είναι οι στρατηγικές επιλογές των συντακτών τους.
Είναι καθαρό, περισσότερο από ποτέ, ότι αποτελεί προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα των εργατικών αγώνων η απομόνωση, η ολόπλευρη αποδυνάμωση αυτών των συνδικαλιστικών δυνάμεων. Να χρεοκοπήσει η γραμμή της ταξικής συνεργασίας και της ηττοπάθειας με την οποία δηλητηριάζουν το κίνημα. Ετσι θα δυναμώσει και η πάλη για να χρεοκοπήσουν και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι.
Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ
Feeds
