Η νέα ανατίμηση του ψωμιού, ένα από τα πιο βασικά διατροφικά αγαθά, που σχεδιάζουν τα μονοπώλια στο συγκεκριμένο κλάδο, αποτελεί πρόκληση για τις εργατικές και λαϊκές οικογένειες. Ταυτόχρονα, για άλλη μια φορά, επιβεβαιώνεται ότι το μεγάλο κεφάλαιο είναι αδηφάγο - από τη φύση του - και τροφή του αποτελούν οι κόποι των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Ακόμα και σε αυτή την περίοδο, κατά την οποία οι κυβερνήσεις τούς έχουν ήδη αφαιμάξει προς όφελός του, δε διστάζει να κάνει σχεδιασμούς και να προχωρά στην υλοποίησή τους, μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο τη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Για όσους εργάτες, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, νεολαίους στέκονται να αντικρίζουν ο καθένας μόνος του τα όσα συμβαίνουν σε βάρος τους, αυτοί οι σχεδιασμοί και οι πολιτικές φαντάζουν ως μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να αλλάξει. Τα μονοπώλια, οι πολυεθνικοί όμιλοι, οι κυβερνήσεις τους, οι διεθνείς οργανισμοί και οι μηχανισμοί χειραγώγησης και καταστολής που διαθέτουν μοιάζουν να είναι παντοδύναμοι. Ομως, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα έχουν τη δυνατότητα να αντιδράσουν. Σήμερα, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, η Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση, η Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών θα πραγματοποιήσουν παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Οικονομίας ενάντια στα κερδοσκοπικά παιχνίδια. Είναι μια κοινή πρωτοβουλία των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων και των αγωνιστικών φορέων στο λαϊκό κίνημα, που αναδεικνύει ότι υπάρχει διέξοδος για το λαό. Είναι ένα παράδειγμα που δείχνει το δρόμο συγκρότησης της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα και οργάνωσης της πάλης τους σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Είναι η ανάπτυξη του αγώνα όχι μόνο για να μπουν εμπόδια στους σχεδιασμούς των μονοπωλίων και των οργάνων τους, αλλά με στόχο την ανατροπή όσων υπηρετούν τα μονοπώλια.

Στην κατεύθυνση αυτή απαιτείται όχι μόνο να πυκνώσουν πρωτοβουλίες αγωνιστικού συντονισμού των λαϊκών στρωμάτων, αλλά και να αποκτήσει σταθερότητα, στέρεες βάσεις αυτός ο αγώνας. Απαιτείται οι εργάτες, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες, σπουδαστές να οργανώσουν την κοινή πάλη τους μέσα στα εργοστάσια, στις γειτονιές, στις πόλεις και τα χωριά. Να ανοίξουν ακόμα πιο πλατιά, θαρρετά και πολύμορφα οι κουβέντες για τα προβλήματα, την όξυνση και τους ενόχους. Να μη μένουν στη διαπίστωση των προβλημάτων αλλά να αναδεικνύουν τις πραγματικές αιτίες. Να αποδεικνύεται μέσα από την καθημερινή πείρα ότι είναι κοινή η ρίζα των προβλημάτων όλων των λαϊκών στρωμάτων και ότι αυτή είναι ο καπιταλισμός. Και ότι χρειάζεται οι ίδιοι να οργανωθούν στα ταξικά συνδικάτα, στους άλλους μαζικούς φορείς, να πυκνώνουν τις γραμμές τους, να αναλαμβάνουν οι ίδιοι δράση μέσα από τις γραμμές τους. Για τα δικά τους συμφέροντα. Να αποκτούν την πείρα της οργανωμένης δράσης κόντρα στην τάξη των καπιταλιστών. Ετσι θα γίνεται πιο καθαρό στους ίδιους ότι πρόκειται για ένα βάρβαρο αλλά και σάπιο σύστημα, που ούτε διορθώνεται ούτε εξανθρωπίζεται.

Με βάση αυτό οι εργάτες και οι σύμμαχοί τους πρέπει να δίνουν την πάλη καθημερινά, δένοντας το μερικό με το γενικό. Να αναπτύσσουν διαρκώς και να εντείνουν την ταξική αλληλεγγύη στην πράξη, στηρίζοντας ο ένας κλάδος τον αγώνα του άλλου. Να δώσουν πολιτικά χαρακτηριστικά στην πάλη τους, εγκαταλείποντας και καταδικάζοντας μαζικά τις πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που στηρίζουν τον καπιταλισμό. Να στοχεύσουν στην ανατροπή του.