Ε, όχι! Αυτή δεν είναι η δική μας Ελλάδα. Δική σας είναι αυτή η Ελλάδα, που περιγράψατε, πρωθυπουργέ Κώστα Σημίτη. Δική σας: Του Λάτση, του Βαρδινογιάννη, του Σφηνιά, του Παναγόπουλου, του Κόκκαλη, του Λαμπράκη, του Μπόμπολα, του Αλαφούζου, όλων αυτών που έχουν κάθε συμφέρον να κρατούν ένα λαό υποταγμένο, ένα λαό ρημαγμένο.

ΗΕλλάδα που βουλιάζει βαπόρια είναι δική σας Ελλάδα, πρωθυπουργέ. Δικοί σας συνδαιτυμόνες είναι οι εφοπλιστές. Η Ελλάδα που λιώνει εργάτες στα γκέτο της είναι δική σας, πρωθυπουργέ. Η Ελλάδα που ξεριζώνει τον κόσμο από τη γη του κι αυτή δική σας είναι. Η Ελλάδα που καταληστεύει τα δημόσια ταμεία κι αυτή δική σας είναι. Η Ελλάδα που απαγορεύει στα παιδιά της εργατικής τάξης να μορφωθούν κι αυτή δική σας είναι. Η Ελλάδα που καλλιεργεί το ρατσισμό κι αυτή δική σας. Η Ελλάδα που τσακίζει διαδηλωτές κι αυτή ολόκληρη δική σας. Η Ελλάδα που εκβιάζει και εκμαυλίζει συνειδήσεις, που κάνει ανθρώπους από περήφανους για τη δουλιά τους να σέρνονται άνεργοι σα σκουλήκια έξω από υπουργικά γραφεία κι αυτή δική σας. Η Ελλάδα που έκαψε την Ελλάδα, η Ελλάδα που πλημμυρίζει την Ελλάδα, η Ελλάδα που πούλησε τον Οτσαλάν, που πουλάει την Κύπρο και το Αιγαίο, αυτή είναι η δική σας Ελλάδα.

Είκοσι χρόνια κυβέρνηση, παλεύετε με νύχια - δόντια και, προπαντός, με χρήμα, να κάνετε ένα μεγάλο μέρος του λαού που είχε όνειρα, ήταν στο δρόμο και πάλευε γι' αυτά, να κάνετε αυτόν τον κόσμο να σας μοιάσει: Χαμερπή. Επειδή εσείς υπάρχετε μόνο σκυφτοί στους έχοντες το χρήμα, πασχίζετε να κάνετε ένα λαό όμηρο δικό σας και των ομοίων σας. Ξεροί, στεγνοί, μικροί, μας δείχνετε τον κόσμο σας και ξεστομίζετε ένα: «Αυτή είναι η Ελλάδα». Νομίζοντας πως κι αυτό θα το καταπιούν αυτοί που πασχίζετε να υποτάξετε.

Εχετε χάσει επεισόδια, κύριοι. Εχοντας γύρω σας μόνο λακέδες - υμνητές ενός βασιλιά γυμνού, δείχνετε να μη σας νοιάζει η λαϊκή οργή. Πριν από σας, κι άλλοι καθίσαν στο σβέρκο του λαού και πίστεψαν, οι μωροί, πως η εξουσία τους είναι αιώνια. Ταύτιζαν κι εκείνοι, όπως κι εσείς, το λαό με το σκύλο που τον ταΐζεις κόκαλα και γίνεσαι αφέντης του. Μεθυσμένοι στο γλέντι σας, ξεχνάτε πως η εξίσωση που ορίζει τον άνθρωπο ως κοινωνικό ον έχει δυο σκέλη: Καθορίζεται από τις σχέσεις του, κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή. Μα, και τις καθορίζει. Αυτό το δεύτερο σκέλος θέλετε να αγνοείτε. Πιστέψατε πως μεταβάλλοντας το σύνολο των λειτουργιών της κοινωνικής ζωής σε βούρκο διαπλεκομένων ενόχων, εξασφαλίσατε εφ' όρου ζωής τη σιωπή του λαού. Και δεν ακούτε τις κατάρες, ούτε καν αυτές από τους δικούς σας ψηφοφόρους.

Ε, ναι. Μιλάμε σ' άλλη γλώσσα, πρωθυπουργέ. Αυτήν της δικής μας Ελλάδας. Μιας όμορφης και περήφανης πατρίδας, που παράγει χρώμιο, νικέλιο, βωξίτη, βαμβάκι, μαλλί, στάρι, καλαμπόκι, πορτοκάλια, μήλα, πλέκει εκατομμύρια μέτρα ύφασμα, παράγει ποίηση, μουσική, ψαρεύει, ταξιδεύει, επικοινωνεί. Ξετινάζει τυράννους, οραματίζεται και παλεύει ξανά και ξανά. Μιλάμε στη γλώσσα της δικής μας Ελλάδας, που περπατά με ψηλά το κεφάλι, πρωθυπουργέ.

Ηδική μας Ελλάδα είναι το φάντασμα της δικής σας. Είναι αυτή, που θα τη δείτε ξανά και ξανά στο δρόμο. Εκεί που εσείς κυκλοφορείτε μόνο σιδερόφραχτοι, ώσπου να έρθει η ώρα να φύγετε, όχι όπως τόσοι προκάτοχοί σας, για να 'ρθουν άλλοι όμοιοί σας, αλλά οριστικά.