Το νέο μεγάλο διατροφικό σκάνδαλο με τις διοξίνες που ξέσπασε στη Γερμανία, δεν είναι τυχαίο και κάτι τέτοιο δε συμβαίνει για πρώτη φορά στην ΕΕ. Εδώ και χρόνια έχουν υπάρξει πάμπολλα διατροφικά σκάνδαλα, πότε με τις «τρελές αγελάδες» στην Αγγλία, πότε με τις διοξίνες στα κοτόπουλα στο Βέλγιο, το μολυσμένο ηλιέλαιο με ορυκτέλαια ή σε εγχώριο επίπεδο η κηροσκορίνη στο μέλι και τα μουχλιασμένα γιαούρτια κλπ.

Ο λαός μαθαίνει ένα μέρος της αλήθειας κατόπιν εορτής, ενώ πολλές φορές δεν μαθαίνει τίποτα. Ακόμα και όταν ένα διατροφικό σκάνδαλο βγει στη δημοσιότητα, αυτό που γίνεται από τους μηχανισμούς της ΕΕ και των κυβερνήσεων είναι να συγκαλυφθούν οι ευθύνες και οι αιτίες και να καθησυχαστεί η κοινή γνώμη. Ομως ο λαός δεν πρέπει να εφησυχάζει. Πρέπει να ανησυχεί. Το φαινόμενο των μολυσμένων προϊόντων είναι διαχρονικό και γενικευμένο. Δεν είναι τυχαίο ότι η ΕΕ, με τη συμφωνία και των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, δεν θεωρεί επικίνδυνη την ύπαρξη διοξινών στα τρόφιμα. Θεωρεί επικίνδυνη μόνο την... υπερσυσσώρευση και υπερκατανάλωση των διοξινών που εμπεριέχονται στα τρόφιμα!

Τεράστια είναι επίσης η κοροϊδία όσον αφορά το θέμα των ελέγχων. Στην πράξη δεν υπάρχουν ουσιαστικοί κρατικοί μηχανισμοί που να ελέγχουν την εισαγωγή και την παραγωγή τροφίμων. Ο ρόλος του ΕΦΕΤ είναι εντελώς διακοσμητικός και ο έλεγχος των τροφίμων έχει ουσιαστικά εκχωρηθεί στους ίδιους τους επιχειρηματικούς ομίλους, στο πλαίσιο των εντολών της ΕΕ. Δηλαδή, οι επιχειρήσεις που παράγουν διοξίνες καλούνται να ελέγξουν τις διοξίνες τους... Η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της επιχειρούν να υποβαθμίσουν το θέμα με τις διοξίνες της Γερμανίας και η μόνιμη αναφορά που γίνεται από τους αρμοδίους είναι ότι δεν έχουν γίνει εισαγωγές από τις συγκεκριμένες περιοχές της Γερμανίας. Ομως, όπως αναφέρουν οι σχετικές πληροφορίες, γερμανικά προϊόντα με διοξίνες πήγαν στην Ολλανδία, στην Αγγλία και στη Δανία και, για παράδειγμα, τ' αυγά έχουν χρησιμοποιηθεί στην παρασκευή τροφίμων. Τα οποία μπορεί να έχουν εισαχθεί ή θα εισαχθούν στην Ελλάδα. Ποιος εγγυάται ότι δεν θα ξαναφάμε διοξίνες;

Το πρόβλημα της παραγωγής και κατανάλωσης επικίνδυνων τροφίμων θα υπάρχει και μάλιστα οξυμένο όσο αυτό είναι υπόθεση των πολυεθνικών των τροφίμων που παράγουν με κριτήριο το κέρδος, σκοτώνοντας τους ανθρώπους του μόχθου με μολυσμένα τρόφιμα. Γι' αυτό, το πρόβλημα είναι πολιτικό και όχι τεχνοκρατικό. Παράλληλα, τα διατροφικά σκάνδαλα αναδεικνύουν το μεγάλο πρόβλημα της διατροφικής εξάρτησης της χώρας. Οι συνέπειες στην αγροτική παραγωγή από την ένταξη στην ΕΕ και από την Κοινή Αγροτική Πολιτική δεν είναι μόνο ότι ξεκληρίζεται η μικρή αγροτιά και ότι αυξάνεται το έλλειμμα στο αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο με τη μαζική εισαγωγή αγροτικών - κτηνοτροφικών προϊόντων, αλλά και ότι μεγαλώνει παραπέρα η διατροφική εξάρτηση από τις πολυεθνικές.

Το νέο σκάνδαλο των διοξινών στη Γερμανία αποδεικνύει για άλλη μια φορά την ορθότητα της θέσης του ΚΚΕ και της ΠΑΣΥ, για μια άλλη αγροτική ανάπτυξη. Μια αγροτική ανάπτυξη που θα συντελείται στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας από τη λαϊκή εξουσία, θα στηρίζεται στις κρατικές καθετοποιημένες αγροτικές επιχειρήσεις και στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, η οποία θα εξασφαλίζει καλό εισόδημα στους αγρότες - παραγωγούς και ποιοτικά, υγιεινά και φτηνά προϊόντα γα το λαό.