Εκπρόσωπος της ΕΛΑΣ είναι ο άνθρωπος, θα πει κάποιος, εντολές της κυβέρνησης εκτελεί, τους «νόμους» εφαρμόζει ως όργανο του κράτους και εκδίδει απαγορευτικές ντιρεκτίβες. Πάντα οι μηχανισμοί της καταστολής βρίσκονται στο πλευρό της κυρίαρχης τάξης και πάντα στέκονται απέναντι στα δίκαια λαϊκά αιτήματα.

Αυτό που προκαλεί όμως εντύπωση στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι η επιχειρηματολογία που χρησιμοποιεί ο εν λόγω, στο κείμενο της απαγόρευσης, που δείχνει ότι ο κύριος διευθυντής δεν είναι μόνο μιλημένος. Είναι και καλομελετημένος.

Αυτός είναι ο μπούσουλας που καθορίζει τις επιλογές της άρχουσας τάξης και στη χώρα μας, αυτόν προβάλλει και ο διευθυντής. Οι «4 ελευθερίες» του κεφαλαίου, που μέσω της Συνθήκης του Μάαστριχτ, σηματοδότησαν το γκρέμισμα δικαιωμάτων και λαϊκών καταχτήσεων δεκαετιών, αποτελούν για την πλουτοκρατία και τους μηχανισμούς της τον καταστατικό χάρτη, για να εξασφαλιστεί το γονάτισμα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στις σύγχρονες συνθήκες εξέλιξης του συστήματος.

Στην αντίληψή τους νόμος είναι να προστατεύουν την ελευθερία των κεφαλαιοκρατών, να καταβροχθίζουν τον κοινωνικό πλούτο, την ελευθερία των εργοδοτών να απολύουν και να εξαθλιώνουν οικογένειες, την ελευθερία των μεγαλοαγροτών να ξεκληρίζουν τους φτωχούς αγρότες καταπίνοντας τη γη τους. Νόμος τους είναι η ελευθερία των μονοπωλίων να απολύουν, να μειώνουν μισθούς, να απαιτούν κατάργηση των συντάξεων και των κοινωνικών παροχών, εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας. Νόμος τους είναι να θωρακίζουν το καθεστώς όπου μια χούφτα κεφαλαιοκράτες κουμαντάρει τις ζωές και το μέλλον των εκατομμυρίων.