Ούτε καν οι ακραιφνείς οπαδοί της κυβερνητικής πολιτικής, οι μέντορες κάθε αντιλαϊκού μέτρου, δεν τόλμησαν αυτή τη φορά να μιλήσουν για φοροελαφρύνσεις των μισθοσυντήρητων και των συνταξιούχων. Οχι απλά και μόνο επειδή το φορολογικό νομοσχέδιο που δημοσιοποιήθηκε προχτές δεν προσφέρεται. Περισσότερο, επειδή το κυριότερο που τους ενδιαφέρει σ' αυτήν τη φάση είναι να πέσουν στα μαλακά οι ρυθμίσεις, που αφορούν την επέκταση των φορολογικών ελαφρύνσεων προς τους μεγαλοεισοδηματίες. Ετσι, ο Γ. Παπαντωνίου έμεινε μόνος να διαφημίζει τα δήθεν περί «περαιτέρω αναδιανομής του εισοδήματος προς όφελος των μισθωτών και συνταξιούχων και, γενικά, των ασθενέστερων εισοδηματικών τάξεων».

Τα μέτρα αφορούν τα εισοδήματα, που θα αποκτήσουν οι φορολογούμενοι το 2001. Αυτό σημαίνει ότι το όποιο όφελος θα έχουν οι μισθοσυντήρητοι και οι συνταξιούχοι θα φανεί με την εκκαθάριση των φορολογικών δηλώσεων, που θα ολοκληρωθεί το δεύτερο εξάμηνο του 2002. Για την ουσία τους, μια απλή ανάγνωση της νέας φορολογικής κλίμακας αποδεικνύει πολύ εύκολα ποιος κερδίζει από τη νέα προσπάθεια αναδιανομής των εισοδημάτων, για την οποία καυχιέται ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Σ' αυτά τα πλαίσια, είναι καθόλα ενδεικτικό το πώς η κυβέρνηση προσεγγίζει το θέμα της φορολόγησης των χαμηλών και των υψηλών εισοδημάτων. Σε ό,τι αφορά τους μεγαλοεισοδηματίες, χωρίς πολλά - πολλά, προχωρά στη μείωση του ανώτατου συντελεστή, ο οποίος, από 45%, γίνεται 42,5% το 2001, ενώ προαναγγέλθηκε ότι το 2002 θα πέσει στο 40%.

Την ίδια στιγμή, για τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους οι κυβερνώντες θεσπίζουν «προσφορές» και «φοροελαφρύνσεις», που ισοδυναμούν μόνο με πρόκληση και εμπαιγμό. Ιδιαίτερα αποκαλυπτικό είναι ν' αναφέρει κανείς ότι σύμφωνα με τα νέα μέτρα:

Είναι πασιφανές. Η κυβέρνηση δεν ξεφεύγει ούτε κεραία από τους προσανατολισμούς της. Ο χαρακτήρας του φορολογικού συστήματος, το εργαλείο αυτό που πραγματικά λειτουργεί για την αναδιανομή εισοδημάτων, πρέπει να εξακολουθήσει να υπηρετεί τον αντιλαϊκό του σκοπό. Αυτό κάνει και τώρα. Με την, πασίγνωστη από πάντα, συνταγή, προωθεί ένα νομοθέτημα, που θα επιτείνει και θα οξύνει ακόμα περισσότερο το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στις διάφορες τάξεις και τις κοινωνικές ομάδες. Ο στόχος είναι ένας και μοναδικός: Οι πληβείοι και πάλι πρέπει να πληρώσουν τις αυξανόμενες απαιτήσεις που προβάλλουν οι πατρίκιοι. Γνωστό είναι και το αποτέλεσμα: Θα διευρυνθούν παραπέρα, και μέσω της νέας φορολογικής πολιτικής, οι τεράστιες αποστάσεις που χωρίζουν τους μισθούς και τις συντάξεις, από τα υπερκέρδη των εκπροσώπων του κεφαλαίου.