Στους «άρρωστους» νόμους του καπιταλιστικού κέρδους έχουν «γαντζωθεί» αγελάδες και καταναλωτές, στην επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κι εδώ πρέπει να αναζητηθούν οι αιτίες, που οδήγησαν για άλλη μια φορά μέσα στα τελευταία χρόνια στην έξαρση του παραλογισμού των «τρελών αγελάδων» και στην ένταση του πανικού των καταναλωτών. Οι καταναλωτές διαπιστώνουν, έστω και αποσπασματικά, ότι είναι ανυπεράσπιστοι. Νιώθουν ανήσυχοι και υποψιασμένοι για ό,τι εξαναγκάζονται να αγοράσουν και καταναλώσουν από τα ράφια και τα ψυγεία των σούπερ μάρκετ και των κρεοπωλείων. Μέχρι οι αρμόδιοι να αποφασίσουν να... ξανακουκουλώσουν το θέμα. Οι περισσότεροι, βέβαια, δε φαίνεται να έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα ότι κι αυτό το πρόβλημα οφείλεται στην καθιέρωση μιας αυστηρά βιομηχανικής κτηνοτροφίας, στα πρότυπα των ΗΠΑ, που ακολουθούν εδώ και πολλά χρόνια και οι πολυεθνικές της ΕΕ. Στο σύστημα, που αποκλειστικό του κριτήριο έχει το κέρδος και το... ακόμα μεγαλύτερο κέρδος, τον απάνθρωπο ανταγωνισμό της μονοπωλιακής ζούγκλας. Εδώ, στο καπιταλιστικό κέρδος, πρέπει να αναζητηθούν τα ουσιαστικά αίτια της ύπαρξης των «τρελών αγελάδων», που ευδοκιμούν από το 1986, των διοξινών που πριν δύο χρόνια περίπου αναστάτωσαν τους καταναλωτές της ΕΕ και ό,τι ακόμα «τρελού» και επικίνδυνου για τη δημόσια υγεία ενδεχομένως έχει γίνει γνωστό ή παραμένει ακόμη άγνωστο στους εργαζομένους.

Τα παραπάνω, πάντως, έρχονται να «δέσουν» με την υποκρισία των κυβερνήσεων των χωρών της ΕΕ, και φυσικά της ελληνικής. Με την πολιτική τυφλής εξυπηρέτησης και στήριξης της ευρω-οικονομίας του κεφαλαίου και των πολυεθνικών, που πάντα βάζουν σε δεύτερη μοίρα τους πολίτες-καταναλωτές. Την υγεία τους, την ίδια τη ζωή τους. Καμιά φορά, βέβαια, τα ίδια τα προβλήματα, που προκαλεί η εφαρμογή της καπιταλιστικής ανάπτυξης, χρησιμοποιούνται ως «όπλα» του ενδοκοινοτικού εμπορικού πολέμου και ενδεχομένως κι άλλων πολιτικών σκοπιμοτήτων. Εδώ προστίθεται ουκ ολίγες φορές και ο εμπορικός ανταγωνισμός ανάμεσα στις πολυεθνικές της ΕΕ και των ΗΠΑ. Ετσι ή αλλιώς, όμως, τα σπασμένα τα πληρώνουν πάντα οι λαοί, δηλαδή οι καταναλωτές-εργαζόμενοι.

Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και με το νέο κύκλο της εμφάνισης των «τρελών αγελάδων». Το γεγονός και μόνο ότι το πρόβλημα εντοπίστηκε πριν μια δεκαπενταετία και συνεχίζει να υφίσταται μέχρι σήμερα φανερώνει τις εγκληματικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων της ΕΕ και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το γεγονός ότι πριν από μερικά χρόνια επιβλήθηκε «καραντίνα» στην Αγγλία μόνον ως άλλοθι τελικά λειτούργησε για να εκδηλωθεί η νέα επίθεση των πολυεθνικών, που απ' ό,τι φαίνεται σαρώνουν και τώρα με την ασυδοσία τους ολόκληρη την ΕΕ. Σειρά αυτή τη φορά έχει η Γαλλία, αλλά και άλλες κοινοτικές ή μη χώρες.

Και οι κυβερνήσεις; Η περιβόητη ΕΕ; Αυτοί περιορίζονται να ανακοινώνουν πως παίρνουν μέτρα, αλλά στην ουσία ενισχύουν την πολιτική που θέλει την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη της «βιομηχανικής κτηνοτροφίας», την ασυδοσία των πολυεθνικών που παράγουν ζωοτροφές, την προσαρμογή των όποιων ελέγχων στα μέτρα των συγκροτημάτων διακίνησης κρεάτων. Είναι καθαρό. Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής, της πολιτικής του κέρδους και της αισχροκέρδειας, το πρόβλημα όχι μόνο δε χτυπιέται στη ρίζα του, αλλά οι εργαζόμενοι-καταναλωτές θα εξακολουθήσουν να απειλούνται από τους κινδύνους που εγκυμονούν τα ακατάλληλα τρόφιμα. Μέχρι να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους.