Καυγαδίζουν για το «πάπλωμα», την ώρα που μοιράζονται το ίδιο «κρεβάτι». Υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να ερμηνευτεί η άρνηση της ΔΗΜΑΡ να στηρίξει την «πρωτοβουλία των 58» για τη δημιουργία ενιαίου πολιτικού φορέα της κεντροαριστεράς. Αλλά και η στάση που κρατά ο ΣΥΡΙΖΑ, που διαπερνιέται απ' την αρχική του τοποθέτηση περί «υλικών κατεδαφίσεως» με τα οποία «δεν χτίζεται τίποτα καινούργιο».
Σε εκείνη τη συνέντευξη, ο Αλ. Τσίπρας επιβεβαίωσε ότι είναι σημαντικότερα όσα ενώνουν τα κόμματα της αστικής διαχείρισης απ' όσα τα χωρίζουν. Αφησε ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, ακόμα και με τους Ανεξάρτητους Ελληνες ή με νέα σχήματα που θα προκύψουν μέσα απ' τις διεργασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού, ευχόμενος να καταστεί δυνατή η συνεργασία με «δυνάμεις της ευρύτερης σοσιαλδημοκρατίας, του κέντρου, πατριωτικές δυνάμεις, ακόμη και με τη λαϊκή δεξιά».
Ενα μήνα μετά, τον Οκτώβρη του 2012, ο Αλ. Τσίπρας, σε συνέντευξή του, στο «Βήμα» καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι, επειδή «πολλές από τις προτάσεις μας τις ασπάζονται σημαντικοί Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες», κρύβοντας φυσικά ότι τις ασπάζονται επειδή είναι προτάσεις διαχείρισης της εξουσίας των μονοπωλίων, τα οποία με αφοσίωση υπηρέτησε η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία στο σύνολό της. Σήμερα, μάλιστα, η γερμανική σοσιαλδημοκρατία παζαρεύει τους όρους με τους οποίους θα προσφέρει ξανά τις υπηρεσίες της, από κοινού με την Α. Μέρκελ. Στον καθρέφτη της ευρωενωσιακής σοσιαλδημοκρατίας ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει τον εαυτό του, γι' αυτό και συμπλήρωνε στα παραπάνω ο Αλ. Τσίπρας: «Η γερμανική Σοσιαλδημοκρατία πρέπει πάντως να συνειδητοποιήσει ότι ο συνομιλητής της στην Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ένα κόμμα που βρίσκεται σε πλήρη διάλυση το ΠΑΣΟΚ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ».