Αν πιστέψουμε το χτεσινό φιλοκυβερνητικό Τύπο, αυτή η κυβέρνηση διακατέχεται από υψηλό βαθμό κοινωνικής ευαισθησίας. Οτι οι υπουργοί της και ο πρωθυπουργός, άλλο μέλημα δεν έχουν κατά νου από το πώς θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα των άνεργων, των πολυτέκνων οικογενειών, των συνταξιούχων και των λοιπών ευπαθών ομάδων του πληθυσμού. Αυτά - ισχυρίζεται ο φιλοκυβερνητικός Τύπος - ήταν τα θέματα που συζήτησαν στη συνάντηση της Τρίτης ο πρωθυπουργός με τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας, όπου ο δεύτερος παρουσίασε συγκεκριμένο «πακέτο» κοινωνικών μέτρων. Μέτρα τα οποία θα παρουσιάσει στη σημερινή συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής ο Γ. Παπαντωνίου, και τα οποία θα κάνει γνωστά στη συνέχεια ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Προβάλλεται μάλιστα κατά κόρον, ότι το κοινωνικό αυτό πακέτο μέτρων θα χρηματοδοτηθεί κατά κύριο λόγο από περικοπές των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Και υπέρ της ειρήνης η κυβέρνηση Σημίτη... Οσο για τα περιβόητα μέτρα «στήριξης» των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού, ακούγεται ότι η κυβέρνηση προτίθεται να δίνει εφάπαξ 1 εκατ. δραχμές σε οικογένειες που αποκτούν τρίτο παιδί, να δώσει κάποιο επιπλέον βοήθημα στις πολύτεκνες μονογονεϊκές οικογένειες, σε άπορους φοιτητές, σε μειονότητες (Τσιγγάνους) κλπ. Οσο για το κόστος του «πακέτου κοινωνικής ευαισθησίας» αυτό -σύμφωνα με τις διάφορες πηγές πληροφοριών- ποικίλει από 500 δισ. μέχρι και 1 τρισ. δρχ...

Αυτό που έχουμε να κάνουμε σαν πρώτο σχόλιο, είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μία να οργανωμένη προσπάθεια εξαπάτησης των εργαζόμενων με μία ακόμα «επιχείρηση κοινωνικής ευαισθησίας». Εχουν αποκτήσει πείρα σε τέτοια θέματα οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του ΠΑΣΟΚ. Το προηγούμενο «κοινωνικά ευαίσθητο πακέτο» που είχε εξαγγείλει το Σεπτέμβρη του 1999 ο πρωθυπουργός από την έκθεση της θεσσαλονίκης το διαφημίζουν ακόμη και σήμερα. Και πρόκειται για επιχείρηση εξαπάτησης γιατί τα οποία μέτρα προτίθεται να ανακοινώσει η κυβέρνηση, κινούνται αυστηρά στα πλαίσια του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης που μόνο για κοινωνική ευαισθησία δε φημίζεται. Αντίθετα είναι ένας καταθλιπτικός μηχανισμός διατήρησης της διαρκούς λιτότητας και αφαίρεσης των κοινωνικών κατακτήσεων. Τέτοια μέτρα, είναι μέτρα ελεημοσύνης, κινούνται στις γνωστές νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις «ενισχύουμε όχι το σύνολο κοινωνικών ομάδων, αλλά αυτούς που έχουν πράγματι ανάγκη», δηλαδή τους πιο φτωχούς από τους φτωχούς. Αντίληψη η οποία στην πράξη χρησιμοποιήθηκε από τις νεοφιλελεύθερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για την αφαίρεση των εργατικών κατακτήσεων.

Κάτι ακόμα που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι τέτοια «πακέτα... ευαισθησίας», τα οποία συνοδεύονται από εύηχους προσδιορισμούς, όπως «δίχτυ προστασίας» «ενίσχυση κοινωνικής συνοχής», «θύλακες κατά της φτώχειας» χρησιμοποιούνται εδώ και πολλά χρόνια από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία έχει υιοθετήσει στα επίσημα κείμενά της, τους όρους αυτούς. Υψηλή ειδίκευση στις πολιτικές αυτές, ενσωμάτωσης των λαϊκών μαζών - γιατί περί αυτού πρόκειται - έχει αποκτήσει η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Η εφαρμογή τους βέβαια όχι μόνο δεν περιόρισε τη φτώχεια και την περιθωριοποίηση, αλλά αντίθετα τις έχουν αυξήσει. Βρισκόμαστε στο γνωστό κατά Μαρξ φαινόμενο του «παουπερισμού, το σπίτι των ανάπηρων του εργατικού στρατού και το νεκρό φορτίο του βιομηχανικού εφεδρικού στρατού». Ο καπιταλισμός από τη φύση του, στη διαδικασία αξιοποίησης της αξίας, μαζί με τη συσσώρευση του πλούτου, δημιουργεί άνεργους, φτωχούς, ακρωτηριασμένους από εργατικά ατυχήματα κλπ. Η μακρόχρονη πείρα, τους έχει διδάξει ότι για τη μακροημέρευση και επιβίωση του συστήματος της εκμετάλλευσης θα πρέπει αυτό το «νεκρό φορτίο» να το διαχειριστούν. Εστω και με φιλοδωρήματα.