Ε πιχειρώντας να εντοπίσουμε τι επιδιώκει ο πρωθυπουργός με τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης, θα μπορούσαμε να επισημάνουμε και ορισμένες άλλες πλευρές, όπως τόσες μέρες κάνουν διάφορες εφημερίδες και πολιτικοί αναλυτές, ότι ο Κ. Σημίτης επιχειρεί:

Αλλωστε, εκεί φαίνεται να στοχεύει η διόγκωση του κυβερνητικού σχήματος, με αθρόες προσλήψεις στη βάση και γεωγραφικών κριτηρίων, η διασπορά σε πολλά υπουργεία αρμοδίων για την Ολυμπιάδα - το ρουσφέτι που αναμένεται να εκδηλωθεί μέσω του «εθελοντισμού», δε θα έχει προηγούμενο - και η διαμόρφωση κλίματος σφοδρών «συγκρούσεων» με τη ΝΔ, όχι, βεβαίως, στο επίπεδο της πολιτικής, αλλά της παραπολιτικής.

Φυσικά, ουδείς σοβαρός άνθρωπος πιστεύει ότι αυτός ο ανασχηματισμός θα φέρει κάποια αλλαγή, προς το φιλολαϊκότερο, της κυβερνητικής πολιτικής. Οχι μόνο γιατί η εφαρμοζόμενη πολιτική χαρακτηρίζει τα πρόσωπα κι όχι τα πρόσωπα την πολιτική - αν και θα μπορούσε να πει κάποιος ότι η σύνθεση της νέας κυβέρνησης, μάλλον προς το αντιλαϊκότερο, παρά προς το φιλολαϊκότερο μυρίζει - αλλά, προπάντων, διότι για ν' αλλάξει μια πολιτική χρειάζεται η παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα. Χρειάζεται, δηλαδή, η πάλη του μαζικού κινήματος για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Μέσα από τη λαϊκή πάλη συγκροτείται το Λαϊκό Μέτωπο, το οποίο θα επιβάλει την εξουσία του, για να εφαρμόσει μια πραγματικά «άλλη πολιτική», υπέρ των συμφερόντων του λαού και του τόπου. Αυτή την «άλλη πολιτική» δε θα τη βρει κανείς σε ανασχηματισμένες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ούτε σε μελλοντικές κυβερνήσεις της ΝΔ, αλλά ούτε και σε κυβερνήσεις «συνεργασίας» κεντρο-αριστερο-δεξιού προσανατολισμού, διαχείρισης δηλαδή της κρίσης του συστήματος, που δε θα θίγουν στο ελάχιστο το αντιδραστικό «καπιταλιστικό οικοδόμημα» στη χώρα μας...