Φαίνεται ότι ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΕΒ δεν τους «ενώνει» μόνο το νέο νόμισμα. Τους ενώνει και το ασφαλιστικό. `Η μάλλον επειδή τους ενώνει το ευρώ και ό,τι αυτό συμβολίζει, δεν μπορεί παρά να τους ενώνει και η επιδίωξη κατάργησης ασφαλιστικών δικαιωμάτων, δηλαδή η αέναη επιχείρηση του μεγάλου κεφαλαίου για μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης και αύξησης των κερδών του. Στην προχτεσινή παρουσίαση μελέτης του ΙΟΒΕ για το ασφαλιστικό - ενός μανιφέστου ύμνο στο μοντέλο του Πινοτσέτ - η ταύτιση θέσεων ήταν απροκάλυπτη, όσο εξοργιστική ήταν η ουσία αυτών των μέτρων που επεξεργάζονται από κοινού. Μέχρι και την «Εκθεση Σπράου» έβγαλαν από τη ναφθαλίνη των συνταγών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας, για να μας πουν ότι το ασφαλιστικό πρέπει να λυθεί και μάλιστα χωρίς άλλες αναβολές.

Βέβαια, για μας η απόλυτη αυτή ταύτιση, όπως και το γεγονός ότι τα δύο μεγάλα κόμματα, μαζί με τον ΣΕΒ και τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες προχωρούν ακάθεκτοι και «δουλεύουν» για την κατεδάφιση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης δεν είναι καινούριο. Το ζήσαμε την περασμένη άνοιξη, όταν κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση και βιομήχανοι, μονομπλόκ, επιχείρησαν να ενταφιάσουν την κοινωνική ασφάλιση. Το βίωσαν οι εργαζόμενοι όλη την προηγούμενη δεκαετία, όταν ο ένας ψήφιζε τους αντιασφαλιστικούς νόμους, ο άλλος τους εφάρμοζε - εναλλάσσοντας ρόλους - και ο ΣΕΒ ευλογούσε..!

Τώρα τους ενώνει και η «νέα λύση» του ασφαλιστικού. Τους ενώνει η ομολογία του Α. Παπαδόπουλου ότι από τη «μεταρρύθμιση» θα «υπάρξουν χαμένοι και κερδισμένοι»! Και πράγματι κερδισμένοι θα είναι οι μεγαλοεργοδότες και οι πολυεθνικές. Χαμένοι θα είναι όλοι οι εργαζόμενοι, η αγροτιά, η συντριπτική πλειοψηφία των επαγγελματοβιοτεχνών, η λαϊκή οικογένεια. Τους ενώνει «η πληγή των βαρέων και ανθυγιεινών», όπως τα χαρακτήρισε ο Γ. Σουφλιάς και η απαίτηση για πετσόκομμα των αναπηρικών συντάξεων, αλλά και όλων των άλλων συντάξεων. Τους ενώνει η απαίτηση του ΣΕΒ - όπως τη διατύπωσε ο Ν. Αναλυτής - για συνταξιοδότηση στα 67 χρόνια και το κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Το μοντέλο της Χιλής, η Εκθεση Σπράου, οι «προτάσεις Γιαννίτση», η μελέτη των Βρετανών, η αντίστοιχη της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, η πρόσφατη μελέτη του ΙΟΒΕ..! Τους ενώνουν τα συμφέροντα της τάξης που εκπροσωπούν.

Τους ενώνουν, τελικά, όλα αυτά που τους χωρίζουν από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Τους ενώνουν ό,τι χωρίζει εμάς όλους, από αυτή τη δικομματική συμμαχία. Και μας χωρίζουν απ' αυτούς πολύ περισσότερα. Και πάνω απ' όλα μας χωρίζει το δικαίωμά μας να καρπωνόμαστε εμείς τους κόπους μας. Μας χωρίζει απ' αυτούς το όραμά μας για μια καλύτερη ζωή, μια άλλη ζωή.