Ενα περιστατικό, όχι τυχαίο, όπως θέλουν να λένε κάποιοι, η ομαδική δηλητηρίαση των ναυτών στο Κέντρο Εκπαίδευσης του Πόρου, που ήρθε να σφραγίσει, από τα πρώτα της βήματα, τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης της σίτισης στις στρατιωτικές μονάδες και την εισβολή των «φαστφουντάδικων», φέρνει στην επιφάνεια το όλο θέμα της ιδιωτικοποίησης λειτουργιών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Μια διαδικασία, η οποία δεν είναι άσχετη με το νέο ρόλο για τον οποίο προετοιμάζονται οι Ενοπλες Δυνάμεις, όσο κι αν εκ πρώτης όψεως ο συσχετισμός αυτός ξενίζει. Πρόκειται για μια ενιαία λογική, που προκειμένου να προσαρμοστεί στον κύριο σκοπό της, ο οποίος είναι η εξυπηρέτηση των νέων ιμπεριαλιστικών σχεδίων, πετάει στα σκουπίδια και την υπόθεση της επιχειρησιακής ετοιμότητας των στρατιωτικών μονάδων, αλλά και την υγεία αυτών που υπηρετούν στις Ενοπλες Δυνάμεις.
Η ιδιωτικοποίηση της σίτισης και η ανάθεση της παρασκευής του φαγητού του προσωπικού των στρατιωτικών μονάδων σε ιδιωτικές εταιρίες, πέρα από τα προβλήματα υγιεινής που εγκυμονεί ο τρόπος παρασκευής των γευμάτων σε χώρους εκτός στρατοπέδων, τα οποία στο τέλος διατίθενται, αφού ξαναζεσταθούν, είναι ασυμβίβαστη με αυτό που λέγεται επιχειρησιακή ετοιμότητα των στρατιωτικών μονάδων. Γιατί, μέρος της επιχειρησιακής ετοιμότητας των στρατιωτικών μονάδων, για την οποία υποτίθεται πως εκπαιδεύονται σε καιρό ειρήνης, είναι και το κατά πόσον έχουν εξασφαλίσει αυτάρκεια στην τροφοδοσία τους και την παρασκευή του φαγητού των στρατιωτών.
Η επιμελητεία είναι ένας από τους βασικότερους παράγοντας που επηρεάζουν τη διεξαγωγή και την έκβαση ενός πολέμου. Αυτό, βέβαια, δεν εξασφαλίζεται με την εξάρτηση από ιδιωτικές εταιρίες, που ετοιμάζουν τα κατεψυγμένα γεύματα σε άλλους χώρους και μακριά από τα στρατόπεδα. Εκτός αν πάνε στον πόλεμο και οι ...εταιρίες των φαστφουντάδικων. Τότε το επόμενο βήμα θα είναι η έναρξη ιδιωτικοποίησης και των ίδιων των στρατιωτικών μονάδων.
Το δόγμα της ιδιωτικοποίησης λειτουργιών των Ενόπλων Δυνάμεων πάει μαζί με την αναθεώρηση του αμυντικού δόγματος, που εγκαταλείπει το δόγμα υπεράσπισης των συνόρων και όπου συνολικά η Εθνική Αμυνα, ως έννοια, περιθωριοποιείται και στη θέση της μπαίνει το νέο ΝΑΤΟικό δόγμα περί «διεθνούς ασφάλειας» και «σταθερότητας». Οι ιδιωτικοποιήσεις αυτές πάνε μαζί με τη δημιουργία επαγγελματικού στρατού.
Ετσι, η ουσία της ιδιωτικοποίησης δεν αφορά μόνο τις λειτουργίες των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά μπολιάζει και την αποστολή τους. Οι νέες αποστολές για τις οποίες προετοιμάζεται το ΝΑΤΟ και στην κατεύθυνση αυτή κινείται και η Ελλάδα, θέλουν στρατό σε ρόλο διεθνούς κατασταλτικού μηχανισμού, πολυεθνικές δυνάμεις ταχείας επέμβασης. Ομως, τα στρατευμένα παιδιά του λαού, ένα τέτοιο ρόλο δεν μπορούν, αντικειμενικά, να τον παίξουν, καθώς η έννοια πατρίδα και υπεράσπιση των συνόρων δεν έχουν θέση σε αυτές τις αποστολές. Θέλουν στρατιώτες που θα λειτουργούν σαν πιστοί υπάλληλοι μιας πολυεθνικής εταιρίας. Το συμπέρασμα, λοιπόν, είναι ότι οι ιδιωτικοποιήσεις όχι μόνο βλάπτουν σοβαρά την υγεία των στρατιωτών, αλλά βλάπτουν σοβαρότατα τις Ενοπλες Δυνάμεις και την αποστολή τους.
Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ
Feeds
