Ηταν μόνον η αρχή. Αλλά μια αρχή δυναμική, αποφασιστική και χωρίς μισόλογα. Οι εργατοϋπάλληλοι της χώρας, με την πρωτοπόρα δράση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα, οργάνωσαν με τα συνδικάτα τους τη χτεσινή κινητοποίηση, παίρνοντας την υπόθεση της υπεράσπισης της Κοινωνικής Ασφάλισης στα χέρια τους. Η χτεσινή απεργία δεν ήταν μια τυπική απεργία. Οργανώθηκε και πραγματοποιήθηκε από τους εργάτες, από τη βάση, με δουλιά εργάτη τον εργάτη, στους χώρους δουλιάς, στα γιαπιά, στις φάμπρικες, στα πλοία, στα γραφεία και τις γειτονιές. Κυρίως, όμως, οργανώθηκε κόντρα στη λογική των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που όλο το διάστημα, μετά τον περσινό Απρίλη, μετά την παλλαϊκή κινητοποίηση που ανάγκασε σε ελιγμό προσωρινής απόσυρσης των κυβερνητικών σχεδίων, επιδίωξαν να αποκοιμίσουν τους εργατοϋπάλληλους και να τους σπρώξουν στη λογική της ταξικής συνεργασίας μέσω του «κοινωνικού διαλόγου».

Ε, λοιπόν, και οι εργάτες έκαναν χτες το δικό τους διάλογο, με τους δικούς τους όρους, στο στίβο της ταξικής πάλης, του ασυμβίβαστου αγώνα γι' αυτά που τους ανήκουν. Και το δήλωσαν με σαφήνεια, με πυγμή και αποφασιστικά, από άκρη σε άκρη, σε όλη τη χώρα, σε πάνω από 50 πόλεις. Εχουν αιτήματα, έχουν προτάσεις, που να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής εργατικής οικογένειας. Είναι οι παραγωγοί όλου του πλούτου της κοινωνίας και τον διεκδικούν. Οι κατακτήσεις, που στοίχισαν αίμα και θυσίες στις παλιότερες γενιές, είναι αδιαπραγμάτευτες και επιβάλλεται η διεύρυνσή τους.

Αυτό ήταν το μήνυμα, που έστειλαν χτες οι χιλιάδες απεργοί και διαδηλωτές στην κυβέρνηση, στην εργοδοσία και τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Η Κοινωνική Ασφάλιση δεν είναι για παζάρια και για διάλυση. Οι εργατοϋπάλληλοι απορρίπτουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα της κυβέρνησης, που σιγοντάρουν οι δυνάμεις της συναίνεσης και της υποταγής στο συνδικαλιστικό κίνημα, για αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, για πέρασμα της ιδιωτικοποίησης με κεφαλαιοποιητικά συστήματα, για χειροτέρευση της θέσης τους, προκειμένου να αυγαταίνουν τα κέρδη της πλουτοκρατίας.

Απαιτούν δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, δημόσια Υγεία, σύνταξη στα 60 χρόνια για τους άντρες και στα 55 για τις γυναίκες (στα 55 και 50, αντίστοιχα, για τα βαρέα και ανθυγιεινά), συνταξιοδότηση χωρίς όριο ηλικίας στα 30 χρόνια δουλιάς. Ταυτόχρονα, απαιτούν δημόσια και δωρεάν Παιδεία, κοινωνική πρόνοια για τα παιδιά τους. Διεκδικούν το δικαίωμα στα αγαθά του πολιτισμού, κόντρα στα σκουπίδια που τους κατακλύζουν. Θέλουν να ζουν σε ανθρώπινες συνθήκες, να δουλεύουν σε ανθρώπινα ωράρια, να μπορούν να έχουν αξιοπρεπή γερατειά κοντά στα παιδιά και τα εγγόνια τους. Διεκδικούν, δηλαδή, την ίδια τους τη ζωή, που τους απομυζά το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα. Η χτεσινή απεργία, το μαχητικό συνάντημα όλων των γενιών στο δρόμο του αγώνα, μας κάνει όλους πιο αισιόδοξους. Τώρα, απαιτείται η ακόμα πιο αποφασιστική κλιμάκωση του αγώνα, η λαϊκή συντονισμένη ενιαία δράση, στη ρότα της σημερινής απεργίας, μ' αυτούς τους στόχους πάλης, η λαϊκή συντονισμένη ενιαία δράση, για να αντιμετωπιστεί η κυβερνητική αντεργατική λαίλαπα.