Μετά τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, το δίλημμα «ΠΑΣΟΚ ή Δεξιά» τροποποιήθηκε ελαφρώς ...σε «ΠΑΣΟΚ ή ακροδεξιά». Να ποιοι θα μας σώσουν από τη νεοφασιστική λαίλαπα, λένε: οι ...δημοκράτες του ΠΑΣΟΚ! Οι άνθρωποι, οι οποίοι επί είκοσι χρόνια, λεηλάτησαν, υπέρ συμφερόντων των μεγαλοεπιχειρηματιών, τον πλούτο της χώρας. Σήμερα, «κοτεράτοι» και μέσα από τις απαστράπτουσες υπουργικές λιμουζίνες, σηκώνουν τα λάβαρα του ...αντιφασιστικού αγώνα! Σιγά τον αγώνα δηλαδή, και σιγά τους αντιφασίστες. Τόσα χρόνια μέσα στη χλιδή των «κοινωνικών διαλόγων» με το ΣΕΒ, όλοι τους πλέον σεβαστά μέλη της high society (χάι σοσάιετι= υψηλή κοινωνία) και με οικήματα κατά προτίμηση στα βόρεια προάστια, ακόμα και για να κατανοήσουν τις λέξεις αυτές, χρειάζονται πλέον λεξικό... Πλειοδοτούν σε αντιφασιστική ρητορεία, ενώ το μόνο που τους ενδιαφέρει, για το μόνο για το οποίο πραγματικά «πονάνε», είναι να διατηρήσουν την εξουσία τους, τα οφίτσια τους. Και για να τα διατηρήσουν, είναι ικανοί - και αδίστακτοι συνάμα - να κάνουν τα πάντα.

Πόσο κάλπικη, πόσο υποκριτική και φαμφαρόνικη είναι η «αντιδεξιά», η «αντιφασιστική» αυτή ρητορεία, φαίνεται και από τα παρακάτω: Πριν λίγες μέρες, οι Χριστοδουλάκης - Τσοχατζόπουλος - Βερελής είχαν διαδοχικές συναντήσεις με θέμα τις ιδιωτικοποιήσεις των ναυπηγείων του Σκαραμαγκά και της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Το βράδυ, ο Χριστοδουλάκης ενημέρωσε για τα θέματα αυτά τον πρωθυπουργό του, τον αποκαλούμενο και προσφάτως «Ελληνα Ζοσπέν». Προχτές, επίσης, δόθηκε στη δημοσιότητα η Εκθεση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, η οποία επαναλαμβάνει μια από τα ίδια: «Επισπεύστε μεταρρυθμίσεις στο Ασφαλιστικό, στην αγορά εργασίας, στο φορολογικό, στα επιχειρηματικά κίνητρα»!

Και ως αφελείς ρωτάμε: Μα, αυτή δεν ήταν και η πεμπτουσία της «κεντροαριστερής», αλλά και «κεντροδεξιάς» διαχείρισης στη Γαλλία, που είχε σαν αποτέλεσμα να καταστήσει πολιτικά αδιάφορο το 30% των Γάλλων εκλογέων, να κατακρημνίσει την «πληθωρική - και τόσο κατεστημένη - κεντροαριστερά» των Ζοσπέν - Ι και να αναδείξει τον ακροδεξιό Λεπέν σε δεύτερη πολιτική δύναμη, έστω και με αυτό το 17% που πήρε; Επομένως τι αντιδεξιές και αντιφασιστικές συσπειρώσεις μας κοπανάνε, αφού είναι ακριβώς οι πολιτικές τους επιλογές που ανοίγουν το δρόμο στα ακροδεξιά «ζόμπι».

Πόσο δίκιο είχε και έχει, τελικά, το ΚΚΕ που προτίμησε και προτιμά, αντί «να πρωταγωνιστήσει στην κεντρική πολιτική σκηνή», να γίνει δηλαδή κόμμα του κατεστημένου, όπως ο ΣΥΝ, όπως το πίεζαν και το πιέζουν τα εκδοτικά συγκροτήματα και διάφοροι άλλοι εν διατεταγμένη υπηρεσία, προτίμησε τον μόνο αγωνιστικό (μοναχικό τον λένε) δρόμο, να βρίσκεται δίπλα στα δοκιμαζόμενα από τις άγριες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, λαϊκά στρώματα, να αγωνίζεται μαζί τους, για τα συμφέροντά τους! Αυτή η ανεκτίμητη πολιτική στάση, φαίνεται σήμερα ακόμα πιο καθαρά και μέσα από τα συντρίμμια της γαλλικής «κεντροαριστερής» διαχείρισης. Θα φανεί αύριο ακόμα περισσότερο και γι' αυτό απαιτείται να βάλουμε πλάτη πολύ περισσότεροι, όλοι!