Επεμβάσεις...
Δεν ανήκουμε σ' αυτούς, που κάθε φορά ανακαλύπτουν, «πως ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή...» και πάλι διερωτώνται με αέναες σχετικότητες μην τυχόν και κάνουν λάθος... Ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει ιμπεριαλισμός και πώς λειτουργεί μια ιμπεριαλιστική δύναμη.
Αρα, δεν περιμέναμε μετά από τόσα χρόνια τα απόρρητα έγγραφα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, να μας διαφωτίσουν, για το αν έγιναν επεμβάσεις που καθόρισαν τις εξελίξεις σε Ελλάδα, Κύπρο, Τουρκία για την περίοδο 1964-68. Αλλωστε, η διετής καθυστέρηση για τη δημοσίευσή τους, λόγω των σοβαρών αντιρρήσεων που είχε η CIA, μαρτυρά από μόνη της, πως στο μεταξύ έγιναν οι κατάλληλες προσθαφαιρέσεις και τα απαραίτητα «στρογγυλέματα», ώστε και η αληθοφάνεια να διατηρηθεί, αλλά και πολλά σημαντικά στοιχεία να πάνε υπέρ ...πατρίδος.
Πάντως, και έτσι όπως δημοσιεύτηκαν είναι χρήσιμο υλικό τόσο για τον ιστορικό όσο και για τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Ο,τι και να έκαναν στο υλικό και όσο και να μην είναι η αποκλειστική πηγή πληροφόρησης, για το τι έγινε εκείνη την περίοδο, το γεγονός που δεν μπορεί να κρυφτεί με τίποτα, είναι η διαρκής κυνική ανάμειξη των ΗΠΑ στα εσωτερικά της χώρας. Από την παραδοχή «μυστικής χρηματοδότησης μετριοπαθών πολιτικών» από τα μέσα του 1966, από τη γνώση για την προετοιμασία του πραξικοπήματος το 1967, έως τη συνεργασία με τη χούντα και την προετοιμασία την κυπριακής τραγωδίας...
Οπωσδήποτε ο συγκεκριμένος δέκατος έκτος τόμος των εγγράφων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί καταπιάνεται με μια από τις πιο επίμαχες περιόδους για τη χώρα μας, αλλά και την περιοχή ολόκληρη. Ομως «δεν έχει τέλος αυτό το πανηγύρι...» και αλίμονο σ' αυτόν, που θα βυθιστεί στις αυταπάτες «πως άλλαξαν οι καιροί και τώρα έχουμε, να κάνουμε με αγγελούδια». Οι επεμβάσεις και η ανάμειξη στα εσωτερικά των άλλων χωρών είναι βασικό χαρακτηριστικό της ιμπεριαλιστικής δύναμης και, μόνο αν αρνιόταν τον ίδιο τον εαυτό της, υπήρχε περίπτωση για το αντίθετο, αλλά αυτό δε θα γίνει ποτέ από μόνο του. Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι τι επιδιώκουν πάντα οι ιμπεριαλιστές να κάνουν, που είναι και απαραίτητο χαρακτηριστικό τους, αλλά το πως βρίσκουν και τα κάνουν.
Πως βρίσκουν πρόθυμα αυτιά, να τους ακούσουν και πρόθυμη διάθεση για να τους κάνουν τα χατίρια. Για παράδειγμα, τι δουλιά έχει ο ελληνικός στρατός στα Βαλκάνια, ή στο Αφγανιστάν; Αυτό, με όλα ό,τι σημαίνει, χρειαζόμαστε απόρρητα έγγραφα για να το διασταυρώσουμε; Το ρόλο που θα παίξει η βάση στη Σούδα, σε περίπτωση επίθεσης στο Ιράκ χρειαζόμαστε να μας το δείξουν τίποτα φάκελοι;
Φυσικά, στον ιμπεριαλισμό ξέρουμε πως «το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το ...σύστημα», άρα δεν έχουμε και μεγάλες απαιτήσεις από τους εκπροσώπους του, είτε μεγάλης είτε μικρότερης δύναμης. Χωρίς αυταπάτες παλεύουμε ενάντια στις επεμβάσεις όλων των ειδών (και εποχών), μέχρι να ξενοιάσουμε οριστικά από το αντιδραστικό εκμεταλλευτικό σύστημα.
Παύλος ΑΛΕΠΗΣ
Feeds
